พลิ้วลมพัดกวัดไหวใบหญ้าเอน ล้อลมเล่นพัดกราวเจ้าสะท้าน โอนอ่อนเฉียงเอียงลู่เย้าเป่านมนาน ใบบอบบางเกินต้านทานวาตพา อยู่ท่ามกลางทิวหญ้าธรรมากลืน แปลกแตกต่างที่ยังฝืนต่างใบหญ้า บ่สะทกสะท้านไหวใจชินชา แค่พัดมาลาพัดไปไม่จีรัง จะให้ไหวให้เอนเช่นต้นหญ้า คงไม่บ้ากระทำตนดั่งหนหลัง เคยถูกซัดพัดจนล้มลมโหมพัง กว่าจะตั้งยันกายเกือบวายวาง มีพลังข้างในไว้ทานต้าน ที่เคยผ่านเพียงฝันร้ายไม่ติดค้าง กระแสลมแว่วหวานใดไม่ซัดพัง อย่ามาหวังให้ร่างล้มจมคำลวง
หน้าส่วนตัว
731
