30 พฤศจิกายน 2548 23:22 น.
ดาวอังคาs
มืดค่ำเข้าย่ำคืน.................................ยามดึกดื่นแสนตื่นใจ
จันทร์แจ้งทอแสงใย.......................... เห็นดาวใสได้ชัดตา
น้องพี่มีรอยยิ้ม...................................พลางฉ่ำลิ้มภาพเสน่หา
แสงดาวพราวดาษดา..........................ในธารายังทอเงา
จุดเทียนเปลี่ยนอารมณ์......................ร่วมผสมภิรมย์เหล้า
อำพันนั้นยั่วเอา..................................หลงแสงเย้าจากเงาไฟ
ลมริ้วพริ้วโชยโบก.............................ไร้ความโศกโลกสดใส
หล่อหลอมยอมมอบใจ........................ติดตรึงไว้ไม่รู้เลือน
ดื่มด่ำธรรมชาติ..................................ตามใจวาด ณ ริมเขื่อน
คืนนี้ที่ย้ำเตือน....................................คำว่าเพื่อนมิเชือนแช
คลื่นซัดพัดโยกโยน..............................คนเอนโอนอยู่บนแพ
ระรอกป่วนปรวนแปร...........................สุดตาแลห่างฝั่งมา
คืนค่ำเราคร่ำครวญ............................เสียงลอยหวนป่วนชั้นฟ้า
สอดร้อยถ้อยคีตา................................ปรารถนาแห่งผองเรา
30 พฤศจิกายน 2548 01:46 น.
ดาวอังคาs
วันนี้เตรียมกินปลา............................คอยตั้งตานึกรายการ
แปลงทำเป็นอาหาร...........................ให้สำราญปากเปรมปรีดิ์
ต้มยำคงจะยอด.................................หรือจะทอดกระเทียมดี
น้ำลายสอทันที...................................เครื่องเครามีเตรียมพร้อมมา
พร้อมเบ็ดอีกหกคัน............................นั่งนึกฝันหมู่มัจฉา
คงฝูงมหึมา ......................................ว่ายคอยท่าในวารี
เหยื่อก็เตรียมพร้อมพรัก....................นั่นเหยื่อหมักเราก็มี
ไส้เดือนอวบอ้วนดี..............................แล้วก็นี่รำขนมปัง
ทุกอย่างก็พร้อมแล้ว...........................เหวี่ยงเป็นแนวริมชายฝั่ง
ยิ้มกริ่มอย่างมีหวัง.............................แล้วมานั่งถองสุรา
จำเนียรกาลผ่านผัน............................เบ็ดเพียงสั่นเพราะลมพา
อยู่ไหนเล่าฝูงปลา...............................ไยไม่มาฮุบเบ็ดเรา
ผ่านไปหลายชั่วโมง...........................แค่มาโผงแกล้งยั่วเย้า
ความหวังเริ่มบางเบา........................ของแกล้มเหล้าเราไม่มี
ยังบ่นไม่ทันเสร็จ................................อ้าว! นั่นเบ็ดไปไหนนี่
ปลาดึงลงวารี.....................................เหล่าน้องพี่คว้าไม่ทัน
จมหายสายธารา................................วับกับตาตะลึงงัน
เบ็ดวางตั้งหลายคัน............................เดาะมาดันเอาคันแพง
24 พฤศจิกายน 2548 22:03 น.
ดาวอังคาs
ฉันคอยอยู่รักเธอนั้นเป็นฉันใด
ไม่เข้าใจคำที่เธอเสนอฉัน
โปรดจงรออย่าท้อแท้แน่ใจกัน
ให้ตั้งมั่นอย่าสงสัยเชื่อใจพอ
พยายามเข้าใจในคำพูด
ข้อพิสูจน์เธอนี้มีไหมหนอ
ถ้าให้ฉันเปี่ยมหวังเพียงนั่งรอ
อยากให้ขออธิบายเพื่อคลายใจ
เลยติดหัวกลืนกล้ำกับคำถาม
เธอมีความรักแท้แน่หรือไม่
ได้โปรดตอบคำถามอย่าข้ามไป
ความสงสัยที่เต็มกลั้นคงบรรเทา
เธอรักฉันหรือไม่ใคร่อยากรู้
เราจะคู่เคียงแน่แท้หรือเปล่า
ความจริงใจแห่งรักยากเกินเดา
จะให้เฝ้าเวียนปุจฉากี่คราเอย
22 พฤศจิกายน 2548 21:55 น.
ดาวอังคาs
ตั้งมั่นเข้าใจในความรัก
ต้องหนักแน่นในใจเราสอง
พิธีการใดไม่หมายปอง
เคียงคล้องมั่นใจในสองเรา
เข้มแข็งมานานผ่านเวลา
คิดว่าส่วนลึกรู้สึกเหงา
กอดนั้นนานแล้วแสนแผ่วเบา
ยังเย้ายวนย้อนคืนก่อนมา
โปรดแสดงความรักสักครั้งหนึ่ง
ให้ซึ้งดังเก่าเรียกเร้าหา
เหน็บหนาวจับไล้กายกายา
ปรารถนาเธอนั้นปันอุ่นไอ
โอบกอดอีกครั้งดังเก่าก่อน
ช่วยย้อนอีกคราจะได้ไหม
ความทรงจำนั้นกลัวผ่านไป
คืนความมั่นใจให้ฉันที
20 พฤศจิกายน 2548 23:20 น.
ดาวอังคาs
วันอาทิตย์วันนี้ที่สยาม
มองดูความพลุกพล่านย่านตลาด
แต่ละนางแต่ละสาวเกินเดาคาด
อย่าให้พลาดหนุ่มเหน้าเฝ้าจับตา
ตลาดนัดขนาดใหญ่ไม่เสียเงิน
ดูให้เพลินตามใจวาดปรารถนา
นั่นคอยใครสายเดี่ยวเสียวอุรา
เหมือนทายท้าให้จ้องมองดูเธอ
มาทางนั้นกลุ่มใหญ่ไม่มีเส้น
หายหลบเร้นเป็นเกาะถันมั่นเสนอ
บ้างเป็นแบบเอ็นใสหาไม่เจอ
บ้างแกล้งเผลอลืมชั้นในใส่ปิดบัง
โน่นก็สั้นนักหนาเห็นขาอ่อน
ดูซิ่หล่อนแผ่เผื่ออวดเนื้อหนัง
ใส่ผ้าแถบหรือเสื้อนั่นถึงสั้นจัง
เห็นไปยังกลางเอวองวงสะดือ
เอ๊ะ! นั่นมุ้งหรือเสื้อผ้าเอามาใส่
มองลอดไปเนื้ออนงค์คงไม่ถือ
แต่ละชายมองนางครางอื้อฮือ!
นี่น่ะหรือแฟชั่นไทยวิไลจริง
ใส่มาโชว์ให้ดูรู้อยู่หรอก
ไม่ต้องบอกก็ทราบได้ใช่ไหมหญิง
อาจจะกลัวนวลใยไร้คนอิง
จึงตัดทิ้งผ้าส่วนเกินให้เพลินตา
มาขอดูอย่างเดียวอย่าเฉียวฉุน
นี่เป็นบุญเท่าไหร่แล้วแก้วใจจ๋า
ที่ไม่ลวงฉุดนงเยาว์เข้าพนา
อย่าคิดด่าใจทรามยามจ้องมอง
หน้าส่วนตัว
1566
