11 ธันวาคม 2547 01:17 น.
ดาวอังคาs
สัพยอกตอกแหลมสุด..........มาสโลว์
อย่าทำเก่งคุยโว.................กูเหนือ
สูตรเสร็จมนุษย์โอ้โฮ..........ต้องการ ล้านแปด
หยุดเถิดกูโคตรเบื่อ............ขี้ปากขากถุย !
ฉันทำไปอย่างไร.................ไม่เคย
แดกดันด่าววะเหวย.............แสร้งเส
หวนจิตกูเกินเลย.................ดั่งคำ มึงบ้วน
เสร็จมึงแล้วรวนเร...............เป๋ว่ายสายธาร
(แก้ไข ๑๙-๐๓-๔๘)
สัพยอกตะคอกไว้.................มาสโลว์
กล่าวเก่งทำคุยโว.................มนุษย์ผู้
สูตรคนสรรพโอ้โฮ...............ห่อนหยุด ราเฮย
หยุดเถิดผู้อวดรู้...................ปากผ้นลมลม ฯ
ถึงวันดมตูดนั้น....................ปล่อยมัว
เคยแดกดันระรัว.................ซ่อนเม้น
เลศในจิตขยายตัว...............ตามบอก เลยนา
ต้องหลุดจากหลบเร้น...........ถากไหว้ยสายธาร ฯ
11 ธันวาคม 2547 01:08 น.
ดาวอังคาs
ปันฝวดแท้แม่เว้ย ขันฟอ
ปี่ชวดปีไฉ่หนอ ก็หาย
ปีข้วดปีไข้เนาะ หมดทุกข์ สุขจริง
ปันฝวดจักสลาย ดันไฝ้หายเลย
8 ธันวาคม 2547 21:05 น.
ดาวอังคาs
อ่อนนิ่มดอกไม้ถ้อย ยินยล นาแม่
ตวาดสากหลุดปากด้น เคยเห็น
อารมณ์ล้านหลากล้น หวานขื่น ขึ้นลง
ธรรมดาดั่งนี้เช่น ความรักสมัครใจ
6 ธันวาคม 2547 23:04 น.
ดาวอังคาs
หนึ่งคนบนความคิด อีกหนึ่งจิตคิดใคร่รัก
สองคนสองตระหนัก เบ่งบานรักเบิกบานใจ
บางคราวก็คิดแผก ต่างมองแตกแปลกเฉไฉ
สิ่งหนึ่งคือเยื่อใย โยงกันไว้ยึดอยู่กัน
โลกนี้ไม่มีง่าย ต่างเข้าใจเธอและฉัน
คำนึงสิ่งสำคัญ คงสักวันสมจินตนา
หลอมร่วมรวมความคิด เพ่งพินิจพิศสิกขา
สองคนสองอัตตา ปรารถนาเป็นหนึ่งเดียว
6 ธันวาคม 2547 23:00 น.
ดาวอังคาs
โอ้มณีมีอันพราก...............จากไกล
แห่งหนตำบลใด...............สุดหล้า
จิตจับรับรู้ไหม..................ใครห่วง หวงคอย
ใจครัวเจ้าตั้งตา................แลข้า อังคาร
ต่างเทศอันต่างด้าว...........หัวทอง
ผิดจารีตผิดครรลอง..........บ่ไหว
เกรงเจ้าจะหม่นหมอง.......ถ่อยต่ำ ย่ำยี
เบิ่งฟ้าวิงวอนไหว้.............นำเจ้า กลับมา
(แก้ไข ๑๙-๐๓-๔๘)
โอ้มณีพรากพ้น................จากไกล
หนแห่งตำบลใด...............สุดหล้า
จิตจับรับรู้ไหม..................ใครห่วง หาเฮย
ใครมั่นเพียรพบหน้า.........นั่นข้าอังคาร ฯ
จากนานสู่ต่างด้าว.............หัวทอง
ผิดารีตผิดครรลอง............บ่คล้าย
เกรงเจ้าจะหม่นหมอง.......ถ่อยต่ำ
ฟ้าเบิ่งวิงวอนย้าย.............ส่งเจ้ากลับมา ฯ