25 กันยายน 2548 17:18 น.
ดาวอังคาs
ปากมันขมเสียจริงหนอเพราะกาแฟ
ขมแน่แท้เพราะน้ำตาลนั้นไม่สน
ไร้นมสดหรือครีมผงมาชงปน
เป็นเหตุผลปากไม่หวานสำราญใจ
ปากมันเหม็นเสียจริงหนอเพราะบุหรี่
พูดมาทีหญิงไม่สนทนไม่ไหว
พอได้กลิ่นจากปากทีเดินหนีไกล
เป็นเหตุผลแม่นวลใยไม่เคียงเรา
ปากสุนัขเสียจริงหนอเพราะวาจา
เปิดปากอ้าก็รู้แล้วจะแซวเขา
"อ้วนเสียจัง แม่น้องรัก หนักไม่เบา"
เป็นเหตุผลคู่เพียงเงาไร้สาวมอง
ปากไม่หวานซ้ำยังเหม็นเช่นดังหมา
สู้ไม่ไหวหวานวาจามาสนอง
เจ้าละลายคำสวยนั้นเขากลั่นกรอง
สมเหตุผลแล้วที่น้องต้องมาเมิน
21 กันยายน 2548 13:03 น.
ดาวอังคาs
ก็ไม่ต้องไว้ใจโลกใบนี้
อาจไม่ใช่คนดีที่เธอเห็น
ซ่อนข้างในโฉดชั่วกว่าที่เป็น
ก็ดังเช่นปิศาจมาดเทวา
ก็ไม่ต้องไว้ใจโลกใบเน่า
พูดยวนเย้าแว่วหวานเพราะตัณหา
ใบมีดซ่อนคมไว้ในวาจา
ปราถนาเพียงเพศรสเปลื้องปลดใจ
ก็ไม่ต้องไว้ใจโลกใบเหม็น
อาจหลบเร้นลอบแทงแว้งกัดได้
แอบนินทาให้ร้อนรุ่มสุมใส่ไฟ
ตีหน้าแต้มแจ่มใสมิ่งไมตรี
ก็ไม่ต้องไว้ใจโลกใบบ้า
อาจเพียงหาประโยชน์แล้วโดดหนี
ความไว้ใจที่เอื้อนเอ่ยเคยพาที
มันไม่มีอยู่จริงเป็นสิ่งปลอม
ก็ไม่ต้องไว้ใจโลกใบเศร้า
ที่คอยเฝ้าอุ้มชูทะนุถนอม
เพียงเพื่อโน้มเหนี่ยวใจให้ยินยอม
ศิระค้อมนบลงตรงตีนกู
ก็ไม่ต้องไว้ใจแม้ตัวข้า
แค่เห็นหน้าอย่าเบาใจในตัวผู้
อาจเป็นเพียงผู้มาล่าผธู
จงพิศดูให้แน่นอนก่อนสายไป
20 กันยายน 2548 23:30 น.
ดาวอังคาs
๏ แทรกกายสมสู่เคล้า.............................เมืองกรุง
แสงสาดพะพวยปรุง.................................ตื่นเต้น
มาลัยสี่แยกจรุง........................................ถึงดึก ดื่นเอย
หนสว่างห่างมืดเร้น..................................ดั่งห้วงความฝัน ฯ
๏ หอมหอมกายกลิ่นน้อง...........................ราตรี
สวยแจ่มดั่งเทวี........................................เรียกเร้า
นีออนกระพริบสี.......................................วูบวาบ
บ่หลับอีกหนอเจ้า......................................มืดฟ้าตาสว่าง ฯ
๏ งานหนักจึงมิสู้.......................................อดทน
ยืนอยู่ข้างถนน..........................................ยั่วเย้า
หว่านเสน่ห์เยี่ยงเล่ห์กล.............................ส่งกลิ่น
ชุดแนบส่วนโค้งเว้า...................................ยั่วน้ำลายสอ ฯ
๏ ส่งเสียงเรียกแขกอ้อน.............................วาจา
ฟ้ามืดแล้วบุษบา.........................................ผลิแย้ม
หวานแว่วชักชวนพา...................................ร่วมรัก
ลวงหลอกและแต่งแต้ม................................รักแท้เพียงลม ฯ
๏ ทุนนิยมเปลี่ยนเจ้า...................................ทอดกาย
รับทรัพย์จากหมู่ชาย.....................................หื่นบ้า
มิถ้วนผ่านมากมาย.......................................คืนหนึ่ง
เรือนร่างนำมาค้า..........................................ถูกแล้วฤๅไฉน ฯ
13 กันยายน 2548 22:02 น.
ดาวอังคาs
มันดีกว่าพี่ที่ตรงไหน
น้องนางนวลใยเมินหน้าหนี
แค่เขาหน้าตาดูหล่อดี
แค่เขาเป็นตี๋ขาวผ่องพรรณ
แค่เขามีเงินเป็นร้อยล้าน
แค่เขามีบ้านหลายสิบชั้น
แค่เขามีรถหลายสิบคัน
แค่ยศเขานั้นลูกผู้แทน
แค่เขาใจดีเพียงนิดหน่อย
ให้เงินใช้สอยเดือนเป็นแสน
พาขี่เครื่องบินเที่ยวต่างแดน
เธอก็ยิ้มแป้นตามเขาไป
แค่มี บี.เอ็ม. ไปคอยรับ
คนใช้คอยขับไปส่งให้
แค่เธอต้องการสิ่งอันใด
สมดังหวังได้ในทันที
แค่พี่เช่าบ้านหลังไม่ใหญ่
กระดานฝาไม้ไม่ทาสี
เงินเดือนพี่ก็ชนพอดี
ก็แค่มีหนี้ไม่กี่พัน
แค่พี่มีกินเพียงกรอกหม้อ
แค่พี่ไม่หล่อล้นสวรรค์
แค่ผิวหยาบกร้านดำเป็นมัน
แค่พ่อพี่นั้นเป็นชาวนา
แค่นั่งรถเมล์ไปทำงาน
แค่เป็นนักการฯไร้ยศฐา
แค่พี่เรียนน้อยด้อยปัญญา
แค่ติดคุกมาไม่กี่ปี
คำตอบเช่นไรตามใจน้อง
หมายปองคนไหนหรือโฉมศรี
โอกาสสุดท้ายแล้วคนดี
เลือกกันสักที "พี่" หรือ "มัน"
9 กันยายน 2548 22:10 น.
ดาวอังคาs
ไม่โกรธไม่เกลียดเคียดแค้นกัน
เรื่องราวก่อนนั้นยังแสนหวาน
แต่แกล้งลืมเลือนเรื่องวันวาน
ปล่อยมันไหลผ่านกลัวหวั่นใจ
ฉันเงียบหายไปไม่ติดต่อ
"ไม่รอ" เธอนั้นคงจำได้
มากมายล้นหลามความข้างใน
แต่ต้องอดไว้ไม่พูดจา
เพียงไม่กี่คำค่ำคืนนั้น
เก็บเอาไปฝันดั่งคนบ้า
เสียงยังรุมเร้าเช้าถัดมา
แม่ "เอกบุษบา" ข้าขอที
ไว้คอยเวลาที่เหมาะสม
เพาะบ่มจิตแกร่งแข็งกว่านี้
รอคอยเวลาอารมณ์ดี
จะเสนอคำวจีไม่หวั่นกลัว
วันนี้หัวใจยังขี้ขลาด
ต้องปาดน้ำตาเพราะทูนหัว
ยินเสียงครั้งใดใจเต้นรัว
วันนี้ขอตัวเพื่อลืมเธอ
หน้าส่วนตัว
3123
