29 พฤษภาคม 2548 14:38 น.
ดาวอังคาs
ตัดสวาทขาดสัมพันธ์ฉันกับเธอ
ถ้าพบเจอเสนอกลอนหล่อนอย่าขึง
ถูกต้องแล้วแจวลาละคำนึง
ใช่! ตะบึงงี่เง่าก็เข้าใจ
เปิดระบบปฏิบัติการนั่นทางออก
เป็นกลอนบอกลาแล้วว่ะ! อย่าสงสัย
จะ Block MSN แล้วตามไป
Block คนอื่นที่เกี่ยวก่ายไปพร้อมกัน
Oh Captain! my Captain! ค้างมันไว้
จงเข้าใจใยไม่ On นอนหลับฝัน
กลอน สองทาง นางเคยอ่านเมื่อวานวัน
สรุปฉันเลือกทางซ้ายใจจำนงค์
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem73717.html (Link บทกลอน สองทาง)
ติดตรงไหนไม่เข้าใจไม่ต้องถาม
พยายามฝ่าขวากหนามตามประสงค์
เที่ยวระยองมันไหมหนาอย่าพะวง
เจ้าอย่าจงเปลืองทรัพย์มาโทรหากัน
แม่ดอกเหมยดอกน้อยคล้อยลาจาก
ฉันต้องกลืนฝืนลากถากทางฝัน
เธอจงจำนามปากกาดาวอังคาs
แล้วสักวันฉันจะจารขานนามเธอ
หนึ่งคำที่สัญญาหาลมปาก
ชื่อที่ฝากอุทิศเหวยเคยเสนอ
ตอนรวมเล่มไว้วันตายจะได้เจอ
ชื่อของเธอผู้ประกายในทางกลอน
28 พฤษภาคม 2548 03:01 น.
ดาวอังคาs
กรายอ่อนช้อยอ้อยอิ่งสะบิ้งท่า
ถ้อยกริยาเยื้องย่างดั่งนางหงส์
ดังเทียนดัดจัดแขนวางยามตั้งวง
ชวนลุ่มหลงส่งเสียงใสในบทจร
ประทับใจในความเห็นเป็นตัวนาง
วนเวียนวางทางตัวสิ้นศิลป์สมร
ขนิษฐาชะตาตรงหลงโคลงกลอน
ฟังโอนอ่อนอ้อนเอ่ยเผยวจี
ดั่งปางก่อนย้อนเก่าไม่เข้าใจ
แต่ปางไหนเคยได้ชิดขนิษฐี
กลับมาสบพบพานบ้านกวี
เหย้าแสนดีที่ระยองคล้องสัมพันธ์
มโนจินต์ผินโผงโรงละคร
ใบหน้าซ่อนในหัวยักษ์ปักกระทั้น
ใคร่อยากชิดพิศใกล้ไปดูกัน
เหิมกระทืบยามโมหันสั่นกังวาน
สัญญากันมั่นเพื่อนลืมเลือนไม่
มีละครน่าสนใจให้เรียกฉัน
ช่วงชีวิตที่ขาดไปได้กลับพลัน
เป็นจิ๊กซอว์ต่อความฝันที่หายไป
น้องจิ๊กน่ารักมากนะครับ เจ้าข้าเอ๊ย! เจ้าข้าเอ๊ย! มีน้องสาวเพิ่มอีกคนแล้วคร๊าบบบบ
24 พฤษภาคม 2548 23:51 น.
ดาวอังคาs
ทะลึ่งองค์ทรงกายขยายฝัก
เกิดเพราะรักรากหยั่งลึกผนึกฝัน
ค่อยค่อยเติบโตช้าช้ามุ่งฝ่าฟัน
ให้เฉิดฉันเจิดท้าโลกากาญจน์
รับน้ำพรมจมดินกินทางราก
ดูดความรักน้ำมิตรจิตสมาน
เริ่มผลิใบเขียวเข้มเตรียมเบ่งบาน
แผ่ดอกหวานดั้นฝ่ามาพอตูม
ถึงฉันเป็นดอกหญ้าเงยหน้าเป็น
มิริเด่นดอกฟ้าพร่างห่างหลายขุม
มีมาบ้างผึ้งภู่ผินบินมารุม
ได้พอชุ่มจิตใจให้พลัง
ยืดโครงกายสยายใบได้พองาม
ขอบคุณน้ำที่พรมซัดงัดความหวัง
ต่อเติมวันดีดีมีกำลัง
มิลาร้างห่างหายได้เพียงพอ
มาวันหนึ่งหนึ่งวันฉันเสียจริต
หยิบกระป๋องใบผิดมาล่ะหนอ?
ใส่น้ำร้อนค่อนถังคว่ำหนำเต็มกอ
หงิกเหง้าหน่อบ่อความฝันผันเลือนลาง
23 พฤษภาคม 2548 22:26 น.
ดาวอังคาs
ซึมซับสะบัดน้ำพัดทราย
เดือนทอสาดฉายไล้แผ่นน้ำ
ไร้แล้วเวลาชั่วโมงยาม
คืนค่ำด่ำดื่มลืมเมืองกรุง
ซึมซับภาพพิมพ์ยิ้มร่วมกัน
หัวร่อต่อขันวันเฟื่องฟุ้ง
ทะเลเห่ฉ่ำธรรมาปรุง
อวลจรุงแทรกรัดสัมผัสใจ
ซึมซับเสียงเพลงบรรเลงกล่อม
นั่งล้อมวงฟังดังขานไข
คีตลอยบอกรับทราบความใน
ก้องอยู่มิวายไว้ตราตรึง
ซึบซับน้ำใจในของขวัญ
สู่กันปันไปให้คิดถึง
สลากแลกรับของคล้องคะนึง
มิอาจขาดผึงตรึงจวบวาย
ซึมซับน้ำมิตรชิดเชยชม
หล่อผสมบ่มนานท่านสหาย
ชิดจอต่อมาได้ชิดกาย
อักขราผันผายกลายเป็นจริง
19 พฤษภาคม 2548 22:03 น.
ดาวอังคาs
ตัวแมลงที่แฝงกายใบบังต้น
มนุษย์ด้นดันขับไสให้พ้นหน้า
ยาฆ่าแมลงแกว่งน้ำทั่วพ่นตัวชา
โดนกายาชะมึนเมาเอาตัวโคลง
ฉันเห็นเพื่อนหล่นผลอยขาปล่อยใบ
เพื่อนมากมายใบ้บ้ามาตายโหง
โดนพิษน้ำช้ำชอกตอกฝาโลง
ไม่มีใครใจทะนงคงต้นยืน
ฉันกัดใบในความเมาร้าวสุดขั้ว
โหมระรัวเหมือนโดนหมัดกัดฟันฝืน
เกาะคาต้นอยู่ได้นานผ่านวันคืน
ฉันก็ฟื้นร่างกายในวันนี้
กาลต่อมาก็เอายามาพ่นใหม่
แต่ร่างกายแกร่งต้านการขยี้
เปลี่ยนสายพันธุ์ตัวฉันแข็งแรงดี
ต่อไปนี้เรื่องขี้ผงคงไม่เกรง
ขอขอบคุณยาพิษจิตโหดร้าย
ที่ช่วยให้ไหวต้านทานการข่มเหง
อดทนฝืนกลืนยาพิษฤทธิ์ละเลง
แล้วครื้นเครงในวันใหม่ใจสมบูรณ์
ขอบคุณยาพิษ ที่ทำให้เรียนรู้ศักยภาพของชีวิต
ขอขอบคุณตัวเอง ที่ไม่ล้มไปเสียก่อน
ขอขอบคุณ พุดพัดชา ที่มาประกายให้ฉันเกิดบทกลอนใหม่ ๆ
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem76189.html
หน้าส่วนตัว
1903
