เหมือนทะเลราบเรียบไหวไร้ชีวิต คลื่นวิกฤตกลับกลายหายไปไหน เหลือเพียงน้ำและแผ่นฟ้าที่กว้างไกล กับเม็ดทรายสีนิลนวลลออ ก็ไม่รู้ว่าทะเลเป็นอะไร หรือว่าใครทำเจ้าเจ็บตรงไหนหนอ ทั้งเม็ดทรายกรวดดินหินหม่นมอ หรือว่ารอเจอใครเขาไม่มา ลมลำเพยพัดเนือย-เนือยเหมือนเหนื่อยนัก เหมือนลมจักจะขาดใจให้โหยหา เคยพัดโบกโยกไกวใยขอลา ก่อนเคยอ้าโอบอุ้มยามกลุ้มใจ แม้ทะเลร่ำระทมลมยังโศก แล้วทั้งโลกฉันจะหันไปทางไหน ลม-ทะเลเปรียบเหมือนเป็นเช่นเพื่อนใจ หรือจะไม่เหลือใครแล้วจริง-จริง