31 สิงหาคม 2552 14:45 น.
ดาวล้อมดวง
ตะกร้าใส่ไหมพรมหลากสีสัน
ทุกคืนวันถักทอต่อหลายสี
เขียวต่อขาวต่อชมพูช่างดูดี
พร้อมทั้งมีไม้นิตติ้งอีกสองอัน
เฝ้าถักทอสานก่อต่อไหมสวย
ถักทอด้วยความรักหลากสีสัน
หวังหน้าหนาวไว้ใส่ไปเที่ยวกัน
ผ้าผืนนั้นพี่และน้องใช้คล้องใจ
นั่งถักไปในใจอาวรณ์พี่
สิ้นปีนี้จะได้เที่ยวด้วยกันไหม
จะได้อิงแนบซบอบอุ่นไอ
ท่ามธารใสหมอกหนาวดูดาวกัน
ตั้งโครงการเอาไว้ไปเที่ยวป่า
ภูชี้ฟ้าเขาว่าสูงเสียดฟ้านั่น
ภูกระดึงก็งามไม่แพ้กัน
นั่งคิดฝันละเมอเพ้อพร่ำไป
ไม้นิตติ้งยังอยู่คู่กันนั่น
แล้วตัวฉันจะได้อยู่คู่เธอไหม
ถักผิดบ้างถูกบ้างช่างประไร
ขอแค่ได้ตั้งใจเท่านั้นพอ
นั่งถักไปบ่นไปเมื่อไรเสร็จ
น้ำตาเล็ดมือก็ล้าใจก็ท้อ
เหนื่อยแสนเหนื่อยเสียน้ำตาเหมือนบ้าบอ
แต่ถักต่อเพราะแสนรักสุดหักใจ
คิดคิดไปเขาจะชอบมันไหมหนอ
เฝ้าถักทอด้วยรักยิ่งกว่าสิ่งไหน
เสร็จเมื่อไรจะคล้องให้นะดวงใจ
แทนอุ่นไอจากรักสลักทรวง
29 สิงหาคม 2552 16:46 น.
ดาวล้อมดวง
องค์กรใหญ่ตั้งสง่าน่าเชื่อถือ
เลื่องระบือในด้านความทันสมัย
ระบบงานบริหารก็ทันใจ
เป็นเพียงหน้ากากใส่ไว้ลวงกัน
บ้างก็เล่นเช่นเด็กปัญญาอ่อน
แอบซุกซ่อนเงินทองอ้างของขวัญ
เก็บใต้โต๊ะเก็บส่วยบอกช่วยกัน
ตาเป็นมันเมื่อเงินทองส่องเข้าตา
ทั้งฆ่าน้องฟ้องนายทั้งขายเพื่อน
หวังได้เลื่อนบรรดาศักดิ์ทั้งยศถา
มีรถใช้มีบ้านมีภรรยา
ไว้ตีด่าเป็นข้าใช้ในเรือนตน
มีลูกน้องไว้ใช้ไม่ต่างทาส
น่าอนาถเพียงไหนกูไม่สน
คนอย่างกูยิ่งใหญ่ได้เป็นคน
ใครจะแช่งจะบ่นสนอะไร
เลี้ยงหมาไว้ไปไหนเอาไปด้วย
เอาไว้ช่วยเลียแข้งขาหาเหาให้
หาโน่นนี่ถวายแสนสะใจ
กูเป็นใหญ่ในหมู่คนสอพลอ
อันลูกจ้างบางรายใช่น้อยหน้า
เลียแข้งขาออกห้องมาด่าขึ้นพ่อ
พอนายมาไหนเลยจะรีรอ
ต้องป้อยอประจบตามเอาใจ
ถูกครับพี่ ดีครับนาย ใช่ครับท่าน
แล้วศักดิ์ศรีที่มีนั้นหายไปไหน
เห็นนายด่าคนอื่นยืนสะใจ
แต่เหตุใดไม่มองย้อนสะท้อนตน
ทั้งกลั่นแกล้งแบ่งพรรคเป็นฝักฝ่าย
ทำบริษัทเป็นสภาได้ให้ฉงน
มีฝ่ายค้านฝ่ายเสนอปรนเปรอตน
ทุกทุกคนแข่งขันไม่ยอมใคร
คนไหนไม่เข้าด้วยช่วยกันด่า
ช่วยกันตราหน้าไว้แล้วขับไล่
แล้วองค์กรจะมีเพื่ออะไร
หากทุกคนภายในไม่รักกัน
คนงานหญิงบางรายทำขายหน้า
รับเปลื้องผ้านอกเวลาให้เขาหยัน
เป็นเมียเก็บเจ้านายหวังรายวัน
ตัวอย่างนั้นมีให้เห็นอยู่มากมาย
องค์กรใหญ่แต่ไร้ประสิทธิภาพ
หากใครทราบเรื่องคงยุ่งคงเสียหาย
ขอสงวนชื่อองค์กรไว้เดี๋ยวจะตาย
อันตรายแต่บอกได้นี่เรื่องจริง!!!
24 สิงหาคม 2552 20:16 น.
ดาวล้อมดวง
ของขวัญจากอีกฟากฟ้าส่งมาให้
ได้รับแล้วดีใจเป็นหนักหนา
เปิดข้างในยิ่งสุขใจได้รับยา
สุขอุราคิดไปว่าพี่ห่วงใย
น้ำยาดำหวานล้ำฉ่ำดวงจิต
ยิ่งเพ่งพิศปลื้มยิ่งกว่าสิ่งไหน
เทยาใส่ช้อนชาแล้วกลืนไป
อ่านฉลากตกใจอะไรกัน
ยาแก้ไอของน้องล่ะอยู่ไหน
มีเหลือเพียงยาถ่ายอยู่ในนั้น
ต้องช้ำใจเพราะยาถ่ายกว่าครึ่งวัน
โอ้พี่นั้นจะฆ่าน้องแล้วหรือไร
อ่านฉลากของยาน้ำตาร่วง
พี่คิดควงคนอื่นแล้วใช่ไหม
มองโถส้วมแสนรนทดสลดใจ
น้ำตาไหลเกือบตายแล้วไหมเรา
ส่งยาคืนให้เขาไปดีกว่า
เก็บขวดยาเอาไว้กลัวใจเศร้า
ไส้เกือบหลุดเพราะเขาทำช้ำซึมเซา
หรือเพราะเราไม่อ่านก่อนใช้ยา
11 สิงหาคม 2552 09:30 น.
ดาวล้อมดวง
รักเธอมากเพียงไหนใครเลยรู้
จะอ่านดูหัวใจให้มองเห็น
ใจเจ็บช้ำจนน้ำตากระเด็น
ใครจะเห็นว่ารักมากเพียงใด
ถึงรู้อยู่แก่ใจเธอไม่รัก
สุดหาญหักรักไม่ว่าเวลาไหน
แสนปวดร้าวเสียวแปลบแสบทรวงใน
ใครหนอใครจะล่วงรู้ดวงใจเรา
รักทั้งใจไม่เคยเหลียวมองผู้อื่น
แลกความขมความขื่นจากใจเขา
แม้ความรักส่งให้ใจซึมเซา
แต่ตัวเรายังรักไม่สร่างซา
เธอไม่เคยมีฉันไว้ในความรัก
มันช้ำหนักยิ่งกว่าโดนเธอฆ่า
เธอไม่เคยมีฉันไว้ในสายตา
แล้วเวลาที่ผ่านมาเรียกว่าอะไร
เธอหลอกให้ฉันนี้มีความหวัง
แล้วชิงชังหลีกลี้ให้ร้องไห้
ทิ้งให้เราซึมเซาเหงาน้อยใจ
สิ่งที่ทำลงไปเพื่อใครกัน
เธอไม่รักแต่เพียงมากลิ้งกลอก
เธอมาหลอกเล่นละครให้นอนฝัน
หลอกเล่นกลจนฉันนั้นจาบัลย์
เหมือนมีดหั่นสะบั้นลงตรงใจเรา
น้ำตาหลั่งรินมาสักแค่ใหน
คงไม่ทำให้ละอายแก่ใจเขา
เหมือนข้าวนึ่งน้ำไม่ถึงจึงซึมเซา
เห็นแค่เราเป็นสะพานให้ผ่านไป
เพียงสายตาเพียงเยื่อใยไม่เคยเห็น
สุดลำเค็ญเหมือนฟ้าแกล้งแถลงไข
ให้นอนฝันค่ำเช้าอยู่ร่ำไป
แล้วพรากเราสองไปให้คลาดกัน
จากนี้คงไม่มาหาเธออีก
จะหลบหลีกให้เธอไปตามทางฝัน
น้อยวาสนาแล้วเราจึงคลาดกัน
จากกันแม้รักฉันยังมั่นคง
เขาไม่ต้องการเราต่อไปแล้ว
คงไม่แคล้วเสียดายรักหักใจหลง
ความเจ็บร้าวมากนักยากจะปลง
ที่ยังคงเหลืออยู่คือน้ำตา
หน้าส่วนตัว
2247
