ชายป่าชายเลน

ดาวระดา

เป็นทิวแถวแนวพนาป่านิเวศ			
เป็นแนวเขตกั้นคลื่นกระทบฝั่ง
เป็นแหล่งอนุบาลอาหารคลัง			
ให้พลังแก่สัตว์ผลัดชีวี

ด้วยคุณค่าป่าชายเลนเอาฬาริก		
เราต้องพลิกให้ฟื้นคืนวิถี
คืนโกงกางคืนแสมแก่พงพี			
จักได้มีพนขันฑ์อันสมบูรณ์

ป่าชายเลนถูกกระทำย่ำแนวเขต		
สาคเรศพลอยหมองขาดกรองมูล
คิดแล้วเศร้าสะเทือนใจให้อาดูร		
จักต้องสูญในไม่ช้าถ้าหมางเมิน

ลิงแสมถึงคราขั้นอันวิกฤติ			
ชะตาปิดไร้ที่ปกหกระเหิน
เข้าหาคนขอกินบอกส่วนเกิน			
ไล่เปิดเปิงไปเสียสิ้นกรุณา

คิดให้ดีใครหนอไล่ที่ใคร			
ป่าผืนใหญ่ใครอยู่ก่อนตรองเถิดหนา
เคยอุดมด้วยกุ้งหอยและปูปลา		
บัดนี้หนาเหลือเศษโฟมชโลมเลน

นกนางนวลชวนกันกระพือปีก			
คงหลบหลีกจากไพรีที่มันเห็น
จำป้องกันตัวตนให้อยู่เย็น			
แสนลำเค็ญหากป่าหมดลดลงไป

ป่าชายเลนถูกรุกบุกไปทั่ว			
เห็นแก่ตัวยึดประโยชน์เป็นเรื่องใหญ่
ใช้เงินซื้อรื้อป่าผืนแผ่นดินไทย		
ไม่ห่วงใยเหล่าลูกหลานคลานตามมา

หลายปีก่อนบ่อกุ้งรุ่งเรืองนัก			
ต่างตั้งตักกักเงินเพลินอุรา
ครั้นเลี้ยงกุ้งไม่ได้ถึงซึ่งราคา			
อีกยังมามีโรคร้ายให้กล้ำกลืน

ทิ้งนากุ้งอันเวิ้งว้างให้ว่างเปล่า		
ประมาณเอาแสนไร่กว่าป่าผืน
คิดแล้วเศร้าแสนสะท้านล้มทั้งยืน		
ป่าถูกกลืนหายไปในพริบตา

เหลือทิวแถวแนวพนาป่านิเวศ			
เหลือขอบเขตน้อยนิดเป็นปริศนา
ด้วยสำนึกรักษ์ไม่มีในวิญญา			
มองคุณค่าป่าไม่เห็นเป็นอาจิณ

สิบปีผ่านห้าปีผันสำคัญยิ่ง			
ดูทุกสิ่งเหมือนทุกอย่างจะจางสิ้น
ป่ามีน้อยอาหารหดเริ่มหมดกิน		
ป่าแดดิ้นเราก็ม้วยมรณา