6 กันยายน 2550 12:57 น.

รอยอดีตฟื้น ....คืนทุ่งนา

ดาวระดา


กทรรปคำเลาะเลียมเพื่อเตรียมบท		
เพื่อจ้องจดทรงจำดีที่สุขสันต์
ในทุ่งกว้างทุ่งไกลที่จรัล			
ที่ใจมั่นหมายไว้ในทรงจำ
ทุ่งพระหาหน้าข้าวเขียวใบเรียวแหลม	
ยอดหญ้าแซมชนฝนสายร่ายลำนำ
ใบข้าวเขียวต้องลมกลายดั่งร่ายรำ		
จังหวะซ้ำทำนองซ้อนอ่อนไสว
นั่นปูนาหิวจัดกัดต้นข้าว			
นั่งนึกเอาชาวนาพบคงจบใจ
คงไม่ปล่อยให้ปูเป๋ได้เซไป			
ด้วยเหตุใดเล่าเจ้าปูคงรู้ดี
กทรรปคำนำเรื่องราวแห่งท้องทุ่ง		
ด้วยใจมุ่งหาธรรมชาติที่สาดสี	
เพื่อเพิ่มพลังเพิ่มแรงใจให้ชีวี		
ในสิ่งที่ห่างเหินมาเกินกาล
ดูนกน้อยบินขึ้นลงไม่คงที่			
เมื่อสุรีย์เริ่มสาดส่องทำนองผ่าน
เมื่อบทเพลงแห่งท้องนาว่าขับขาน		
รอยตำนานก็ฟื้นคืนกลับมา
หายใจเข้าลึกลึกรู้สึกได้			
กล่อมหัวใจให้สดชื่นตื่นชีวา
ตื่นจากทุกข์ดั่งดวงใจได้เยียวยา		
ครั้นนิทราคงฝันหาทุ่งนาเรา
				
5 กันยายน 2550 15:07 น.

ผักตบชวากับใจนาง

ดาวระดา


ลอยคอกลางสายน้ำทุกยามย่ำ		
กระแสฉ่ำน้ำใสใบเจ้าหนา
ต้องลมพัดสะบัดใบในมรรคา		
ผ่านสายตาผู้คนแล้วผ่านไป

ยังลอยเคลื่อนเลื่อนตามลำกระแส	
ไม่รู้แน่จะไปติดในทิศไหน
ไม่รู้เจ้าจะไปอยู่ ณ ที่ใด			
แล้วเมื่อไหร่จะปลงปักลงสักที

คือวิถีตบชวาที่ท่าน้ำ			
สุดระกำดั่งใจนางกลางใจพี่
เฝ้าแต่ขอไม่ตอบรักเลยสักที		
หรือคนดีจะคว้าดาวมาคู่เคียง

บนความฝันนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก	
พี่ขอบอกน้องนวลอย่าด่วนเถียง
ฝันที่ฝืนดุจปืนใหญ่ไฟพะเนียง		
แตกดังเปรี้ยงจะเจ็บช้ำระกำใน

ขอใจนางที่อยู่กลางกุนนที			
โปรดได้มีใจหนักแน่นเป็นแก่นใส
รีบหาคนที่น้องรักและจริงใจ		
อย่าฝันใฝ่ในฝันที่เกินงาม

อย่าทำตัวเป็นผักงามตามกระแส	
โปรยเผื่อแผ่โปรยความรักให้ทักถาม
อย่าหลงระเริงเกินไปนะนงราม		
ดอกไม้งามยังสูญสิ้นกลิ่นเจือจาง

				
4 กันยายน 2550 01:02 น.

คนโสดรำพัน

ดาวระดา


เคยละอ่อนก่อนนี้หลายปีล่วง	
ใจทั้งดวงมุ่งไปให้การเรียน
นิยามรักนิยายใจไม่ขีดเขียน	
มุ่งพากเพียรเรียนเฟื่องเรื่องตำรา

ดูเหมือนเด่นที่ตัวเป็นเช่นนั้นได้		
สาวคนใดจริงใจไม่ใฝ่หา
คบเป็นเพื่อนเป็นพ้องหมดในทุกครา		
ตอนนี้หนาเขามีคู่คนรู้ใจ

ปล่อยคนโสดคนนี้ให้เดียวดาย		
รอคนหมายจวบจนคนรุ่นใหม่
ไม่รู้รักว่าจักเป็นเช่นฉันใด			
มิรู้ทำไมจึงไร้คู่มาแนบเคียง

รูปพรรณก็ครบสามสิบสอง			
ใยนวลน้องไม่หันใจมาเอนเอียง
หรือแค่รูปแค่พรรณไม่พอเพียง		
เลยไม่เสี่ยงมารักปักใจรอ

เห็นคนอื่นแย่งแฟนกันพันระรัว		
ทำไมตัวถึงขาดรักกันนักหนอ
คิดแล้วรวดปวดใจร้าวเฝ้าแต่รอ		
คู่พะนอคอยเคลียเคล้าเจ้าเกิดยัง
				
3 กันยายน 2550 14:26 น.

ช่องว่าง

ดาวระดา


ผ่านมาหลายร้อยปีผ่านจนกาลเปลี่ยน	
หลายชีพเวียนว่ายเกิดตายตั้งหลายหน
หลายชีพเกิดซ้ำยังจำจน			
ช่องว่างคนใยหนอไม่พอดี
ผู้ที่รวยล้นพ้นก็จนยาก			
ผู้ลำบากปากแห้งแล้งมั่งมี
ไม่พอกินหนำซ้ำถูกย่ำยี			
จากคนที่อำนาจเงินเขาเกินเรา
คนพอกินกินทีมีสิทธิ์เลือก			
จะกินเปลือกกินเนื้อเผื่อสิทธิ์เขา
คนจนกินแล้วเลือกลองคิดเอา		
คงเหลือเถ้าไม่เหลือกายให้ได้กิน
ช่องเล็กเล็กเหตุใดใยไม่ชิด			
ใยไม่ติดปิดไปเสียให้สิ้น
สายนทีเสมอภาคได้หลั่งริน			
นภสินธุ์ความเท่าเทียมได้เยี่ยมเยือน
				
3 กันยายน 2550 01:41 น.

วิถีคนดอนหอยหลอด

ดาวระดา

สายนทีแม่กลองกรอกลงสู่		 	
ปากประตูชโลทรอ่อนกระแส
เกิดสันดอนปากแม่น้ำงามนักแล	 	
ทั่วทิศแห่มาชื่นชมสมฤทัย

เขามีชื่อไม่ซับซ้อนดอนหอยหลอด		
เลื่องชื่อหยอดพรอดหอยด้วยปูนใส
นำขึ้นผัดฉ่ารสซ่าแสนถูกใจ			
จะหลงใหลในรสชาติชวนลิ้มลอง

ดอนหอยหลอดยอดแหล่งเที่ยวเมืองสมุทร	
ดอนนี้ดุจเอกลักษณ์พักตร์แม่กลอง
ด้วยชื่อเสียงที่เล่าขานไม่เป็นสอง		
ผ่านมาต้องเวียนแวะมาแกะรอย


ทั้งหมึกสดปลาแห้งแหล่งทำขาย		
เพื่อกระจายรายได้ล้นคนดอนหอย
พึ่งตนได้ด้วยลำแข้งไม่รอคอย		
แสนสลอยอยู่อย่างสุขทุกข์เว้นทาง

ทำประมงพื้นบ้านผ่านปัญญา			
ด้วยวิชาสืบทอดไม่จอดวาง
จึงนำคนแถวดอนสุขทั้งบาง			
มีสตางค์พอเหลือเก็บไม่อับจน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดาวระดา
Lovings  ดาวระดา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดาวระดา
Lovings  ดาวระดา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดาวระดา
Lovings  ดาวระดา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงดาวระดา