28 สิงหาคม 2555 16:16 น.
ดาวระดา
โน้มเสียงศัพท์ขับสร้อยคำร้อยถัก
ทอสานลักษณ์สู่สมคำห่มเขา
เข้ามหาป่าสัณฑ์สวรรค์เรา
หลบหลีกเงางานหนักพิงพักกาย
หมายเลือนลดปลดแอกออกแหวกม่าน
ล่องลอยกานท์ผ่านวันก่อนผันผาย
แดดสายสาดสาดเลียโอ้เสียดาย
ยามแสงหายห่างเขามอบเงาดำ
คำขนาบทาบทอให้พอหลง
หนอไพรพงพฤกษาพาถลำ
ร่ำระดมคมถ้อยร้อยลำนำ
ชมพอฉ่ำชูจิตประดิษฐ์กลอน
พรเพลงไพรเพลินพาอุราอิ่ม
ได้เลาะริมล่องลัดทัดสิงขร
ก้อนความเหนื่อยเมื่อยล้าเวิ้งอาวรณ์
ถูกตัดตอนเข่นฆ่าด้วยป่าพง
ทดลองเขียนกลอนที่ครูแก้ว ให้ลองครับ
ขออภัยเพราะยังไม่ค่อยคุ้นเคยนัก
28 สิงหาคม 2555 10:24 น.
ดาวระดา
โอ้ดอกดวงพวงสร้อยย้อยระย้า
ประทับเยือนเรือนตาลีลาไหว
หลากสีแต้มแซมซับประทับใจ
แลวิไลสดสีมาลีมาลย์
พวงบุปผาอ้าออกแย้มดอกพลิ้ว
โปรยปลิวกลิ่นกรุ่นเสมอก้าน
ดั่งความดีดื่นดาษอำนาจดาล
ประทับห้วงดวงมานนานนักแล
หากคนไหนใคร่เห็นเป็นประจักษ์
ต้องคงลักษณ์ลินลามตามกระแส
แห่งบุญญาบารมีวิถีแท้
ยกดวงแดแผ่ผายในฝ่ายดี
โยงสัมพันธ์พันเกี่ยวทุกเสี้ยวส่วน
ให้หลอมถ้วนล้วนถมประสมศรี
สลัดขั้วมัวหม่นกลกาลี
จะหลุดลี้หนีห่างทางมืดมน
26 สิงหาคม 2555 09:07 น.
ดาวระดา
หอมกลิ่นแก้มสองปรางอวดอ้างเอ๋ย
โรยโชยเชยเผยผ่านผสานสม
ลมพลิ้วพากลิ่นยวนหนอชวนชม
โผยพัดพรมลมหนายังอาลัย
กรุ่นกลิ่นแก้มแย้มยวนให้หวนหา
ช่างโน้มเหนี่ยวเกี่ยวพา...พิสมัย
วาบไหววุ่นเวียนวนชอบกลใจ
คะนึงหนอพอใจในกลิ่นปราง
แก้มสีเหลืองเอื้องดงชวนหลงลุ่ม
โอ้ใจหนุ่มชุ่มล้นมิหม่นหมาง
วางอารมณ์ชมกลิ่นไม่สิ้นจาง
โอ้หลงนางกลิ่นแก้มทะนาคา....
24 สิงหาคม 2555 09:55 น.
ดาวระดา
พรางตัวตนบนเศร้าลบเงาโศก
พลางหยิบโลกสวยสมประโคมสรรค์
อำพรางมุมซุ้มหม่นให้พ้นวัน
ให้เหลือเพียงภาพฝันบรรจุจาร
เหมือนอยู่ใต้แดดต้องแต่ร้องหนาว
ลบความร้าวของตนให้พ้นผ่าน
ต้องสร้างพจน์คดโกงเป็นโครงการ
เพียงเพื่อผลาญธารเศร้าบรรเทาลง
คือความสุขเพียงภาพก็ซาบซับ
ขอเพียงหลับคืนข้ามก็ตามประสงค์
ยอมให้ศรซ่อนพรางในร่างองค์
เพียงเพื่อส่งสุขสันต์กำนัลตน
23 สิงหาคม 2555 02:02 น.
ดาวระดา
เอื้องหมายนาอ้าดอกออกรับแดด
ยามฟ้าแสดส้มแดงส่องแสงฉาน
วาดวันใหม่ในอู่ฤดูกาล
และมอบความร้าวรานนับล้านครั้ง
กลางสิงหาหน้าฝนต้องทนแล้ง
เหมือนถูกแช่งแล้งกดให้หมดหวัง
ลมโรยรินหมิ่นหมายเหมือนหน่ายชัง
พัดเมฆเทาเงาตั้งให้พังลง
เหลือเพียงแดดแผดผลาญประหารหั่น
พื้นดินพลันหลั่นลดปรากฏผง
ใบข้าวเขียวเซียวซีดสละทรง
บิดเกลียววงกงกรอบจนรอบแล้ว
น้ำขาดเขินขอดแห้งความแล้งผลัก
ชนชาวนาจำพักหายใจแผ่ว
จะปักดำทำต่อก็ใช่แนว
ด้วยไร้แววฝนพรำกระหน่ำเท
แทบจะนับเม็ดฝนที่หล่นได้
มหาภัยพื้นชนสุดสนเท่ห์
โอ้ชาวนาพาหวังล้มพังเพ
ฤดูลักหักเหเล่นเล่ห์ลวง
แล้งหลงทางขวางทิศทำผิดหมด
ไม่ตามกฎกติกาแสนน่าห่วง
ฝนเจ้าเอ๋ยเฉยชาไม่มาทวง
จวนถึงช่วงข้าวท้องยิ่งหมองตรม
เอื้องหมายนาอ้าดอกและออกผล
แต่ตัวคนปลูกข้าวยังร้าวขม
จะเด็ดเอื้องดอกดื่นมาชื่นชม
แต่ฝันจมพรหมพื้นไม่ฟื้นฟู
ดาวระดา
23 สิงหาคม 2555
หน้าส่วนตัว
1741
