จากฉันคนเดิม

ดาวฟ้า

 ... หลังจากที่ฉันเริ่มสับสนในตัวเอง  ฉันตัดสินใจโทรหาเค้า  ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นเค้า  แต่เค้าก็เป็นคนที่รับฟังฉันได้ ในทุกๆ เรื่อง  แม้ว่าวันเวลาจากวันนั้นจนถึงวันนี้  ทั้งฉันและเค้าอาจจะเจอกับความผิดหวังด้วยกันทั้งคู่  ฉันผิดหวังจากเค้า  แต่เค้าผิดหวังจากคนอื่น  และความเจ็บปวดของเราสองคน  ก็ไม่ต่างกันเลย  วันเวลาล่วงเลยมา 2 ปีกว่า  ที่เค้าจากไป  แม้จะเป็นเพียงแค่ความทรงจำอันเลื่อนลอย  แต่สำหรับฉันมันยังคงย้ำเตือนให้ระลึกถึง  ทุกๆ ที่ ที่ฉันเดินผ่านและ เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับเค้า  มันยังคงเป็นเรื่องที่ฝังอยู่ในหัวใจและไม่มีวันลบเลือนไป..ดังเช่นหนังสือ...  ไม่ว่าจะถูกเปิดสักกี่ครั้ง  ตัวอักษรก็ยังคงเป็นตัวเดิม  หน้าก็ยังคงเป้นหน้าเดิม  ฉันก็เช่นเดียวกัน... 

          ...วันนี้ฉันได้รู้ว่า  เค้าคนเดิม  คนที่ฉันเคยรักกลับมาแล้ว  และเข้มแข็งมากกว่าเดิมด้วย  เค้าทำให้ฉันไม่กลัวกับการผูกมัดและกล้าที่จะรักอีกครั้ง เราสองคนยังคงไม่คิดที่จะลืมอดีต  แต่เพียงปล่อยให้มันเลือนลางจางหายไป  พร้อมๆ กับการเริ่มต้นใหม่  ที่ยังไม่มีคำว่าสายไป  "ความรักก็เหมือนกับ"ขวดโหล"  ที่เราคอยเติมหัวใจและความรักใส่ลงไปในทุกๆ วัน  หากวันใดเราปิดฝาขวด  ก็เท่ากับการปิดกั้นใจตัวเอง  แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราเพิ่มมันลงไป  โดยที่เราไม่คิดจะปิดฝามัน  เราก็จะรู้ว่าความพอดีอยู่ที่ใด  และที่สำคัญคือ  ทำให้เราได้รู้ว่า...เราไม่เพียงแต่ใส่ความรักลงในขวดโหลเท่านั้น  แต่เราต้องใส่ดวงใจเข้าไปด้วย  มันถึงจะรวมเป็นความเข้าใจ"   "นั่นคือสิ่งที่เค้าพูดกับฉัน"
         ...เราทั้งสองคนต่างก็เริ่มต้นใหม่ด้วยกันทั้งคู่  และฉันจะทำให้เค้ามั่นใจและเชื่อใจว่า  "ฉันจะรักเค้า"  แม้อาจจะไม่รักมาก  รักตลอดไป  แต่ก็จะรักให้ดีที่สุด  และฉันก็จะทำให้เค้าเชื่ออย่างที่เค้าเคยเชื่อฉัน...