25 พฤศจิกายน 2546 21:00 น.
ดาวฟ้า
กว่าที่ฉันจะรู้ตัวฉันก็รักเธอมากซะแล้ว ฉันสนิทกับเธอมาเกือบ 2 ปี แต่ความผูกพันมันไม่ใช่แค่เพียง 2 ปีเท่านั้น ฉันให้ความจริงใจและความจริงจังกับเธอมากจนบางครั้งฉันว่ามันมากเกินไปด้วยซ้ำ ความผูกพันที่ฉันมีให้เธอมันกลายเป็นบ่วงที่รัดคอฉันเอง เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุดจนบางครั้งความเห็นแก่ตัวก็เข้ามาใกล้ๆตัวฉัน เวลาที่ฉันเห็นเธอสนิทกับเพื่อนๆคนอื่น ฉันเจ็บปวดทุกครั้งและไม่อยากให้เธอสนิทด้วย แต่ในความเป็นจริงแล้วเธอก็ยังคงต้องเจอใครอีกมากมายที่เข้ามาในชีวิต ถ้าเธอมีเพียงแค่ฉันคนเดียว ก็เหมือนกับเธอปิดกั้นตัวเอง
ฉันเข้าใจทุกออย่าง เข้าใจว่าฉันไม่อาจบังคับเธอไม่ให้คบใครและห้ามใครมาคบเธอไม่ได้ ฉันแค่อยากจะบอกเธอว่าเธอจะเป็นเพื่อนรักของฉันตลอดไปและไม่มีใครมาแทนที่เพื่อนอย่างเธอได้ เธอไม่ต้องห่วงฉันจะเปิดใจยอมรับและเอาชนะความเห็นแก่ตัวของฉันให้ได้
ป.ล.ฉันรักเพื่อนอย่างเธอมากจริงๆ
8 พฤศจิกายน 2546 21:54 น.
ดาวฟ้า
8 พฤศจิกายน 2546
จะยังมีฉันที่คอยดูแลไม่ห่าง เจ้าหญิงของฉัน ฉันยินดีทำทุกอย่าง ไม่ว่าวันใดที่เธออ้างว้างยังมีที่ว่างที่เดิมของเธอ กับคนคนนี้ทุกนาทีเป็นของเธอ เจ้าหญิงของฉัน ฉันยินดีทำเพื่อเธอ ก่อนหลับตานอนให้เธอรู้เสมอ มีคนต้องการให้เธอฝันดี
บทเพลงนี้ดังขึ้นมาอีกรอบนับจากวันที่เธอจากไป เธอไม่เคยห่างหายไปจากใจฉัน ไม่ว่าใต้แผ่นฟ้าแห่งนี้จะกว้างไกลแค่ไหนความคิดถึงที่ฉันมีจะส่งถึงเธอตลอดเวลา ดวงดาวบนฟ้ายังคงเลือนหายบ้างเป็นบางคราวแต่ไม่เคยส่างซาจางหายไป เช่นเดียวกับฉันซึ่งอาจไม่เขียนไดอารี่ถึงเธอบ้างแต่ความคิดถึงที่มีให้ก็ไม่เคยเลือนลางจางหายไป เวลาที่เธอจากฉันไปก็ราวๆ 3 เดือนเห็นจะได้ ช่างผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน ทั้งๆที่เข็มนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันไปตามปกติ คนเรานี่ก็แปลกนะเวลาที่มีความสุขเหมือนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่เวลาที่เรารอการกลับมาของใครซักคนกลับผ่านไปอย่างเชื่องช้าเหลือเกิน ทั้งๆที่เข็มนาฬิกาไม่ได้เดินไปเร็วหรือเดินช้าลงกว่าเดิมเลย นาฬิกาทรายของฉันที่ตั้งอยู่ตรงหน้าก็คงเหมือนกับระยะเวลาที่เราจะได้พบเจอกัน เม็ดทรายที่ผ่านมาแต่ละเม็ดคงเหมือนกับแต่ละวันที่ผ่านพ้นไป แต่ไม่ว่าเม็ดทรายจะใช้เวลาไหลลงมานานเท่าใดฉันก็ยังคงจะรอเธออยู่ที่นี่ ณ ที่แห่งนี้ ที่แห่งการพบกันของเรา ฉันจะรอเธอรอเธอ...ตลอดไป
8 พฤศจิกายน 2546 21:51 น.
ดาวฟ้า
3 กันยายน 2546 4
หนึ่งเดือนกับ 3 วันแล้วสินะที่เธอไป ระยะเวลาที่ผ่านไปฉันคิดถึงเธอตลอด ฉันนับเวลาของอเมริกาทุกวัน เพื่อจะดูว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ ตื่นนอนหรือยัง จะคิดถึงฉันเหมือนที่ฉันคิดถึงเธอบ้างไหม ฉันมีโอกาสพบกับเธอที่ msn ถึงสี่ครั้ง ฉันดีใจมากๆ ตอนนี้เธอทำอะไรอยู่นะ ไปเรียนหรือยัง ฉันได้ดูรูปถ่ายที่เธอส่งมาตอนไปถ่ายที่น้ำตก เธอรู้มั้ยนาทีที่รูปของเธอขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของฉัน น้ำตาของฉันมันไหลลงมาช้าๆ ฉันเจ็บปวดกับการห่างไกลของเรา เจ็บปวดกับการรอคอย ซึ่ง 1นาทีของฉันกับเธอมันไม่เท่ากันเลย เธอจะทิ้งให้ฉันเจ็บปวดอย่างนี้อีกนานมั้ย
หน้าส่วนตัว
1201
