19 สิงหาคม 2548 10:45 น.
ดาวพระเสาร์
หทัยมือมิดปิดจากโลก
วิปโยกรักร้าวก้าวสู่เหว
แววตานวลกวนให้ใจยิ่งเลว
ดิ่งลงเหวหายไปในไววัน
คิดอย่างไรไม่บอกให้พี่รู้
เจ้าโฉมตรูทำเฉยเคยสัมพันธ์
ผิดมากน้อยอย่างไรไม่บอกกัน
ตัดสัมพันธ์ไม่เอื้อนเอยทำเฉยชา
จากวันนั้นมาวันนี้ไม่มีสม
ทุกข์ระทมตรมใจยิ่งไหนหนา
ยิ่งตริตรองหมองหม่นล้นอุรา
ทุกข์หนักหนายาใจไม่หายเคือง..............
9 สิงหาคม 2548 15:38 น.
ดาวพระเสาร์
เรื่องเก่าๆย้อนมาให้คิดถึง
ทั้งบูดบึ้งสุขสันต์ทุกวันหนา
เรื่องรักเราคราวนั้นที่ผ่านมา
สุขทุกข์หนาคละกันไปได้อารมณ์
ณ วันนี้มีเธอเคียงข้างฉัน
แสนสุขสันต์ได้คู่อยู่สุขสม
รักของเรายังสดใสไม่ระทม
รักยังพรมด้วยความหวาน....ชั่วกาลเอย
5 สิงหาคม 2548 11:48 น.
ดาวพระเสาร์
เรื่องเก่าเก่าย้อนมาให้คิดถึง
ทั้งบูดบึ้งสุขสันต์ทุกวันหนา
เรื่องรักเราคราวนั้นที่ผ่านมา
สุขทุกข์หนาคละกันไปได้อารมณ์
ณ วันนี้มีเธอเคียงข้างฉัน
แสนสุขสันต์ได้คู่อยู่สุขสม
รักของเรายังสดใสไม่ระทม
รักยังพรมด้วยความหวานชั่ว..กาล..เอย
3 สิงหาคม 2548 13:02 น.
ดาวพระเสาร์
ชาตะ...ลงสู่พื้น สุธา
งามยิ่งเทพธิดา.. ค่าล้ำ
ยลพักตร์..แม่งามตา มากยิ่ง...
พักตร์แม่แตะจักช้ำ เพ่งไซร้....เพียงพอ..
3 สิงหาคม 2548 12:54 น.
ดาวพระเสาร์
พิศพักตร์งามดั่งฟ้า ประทาน แม่เอย
สูงส่งเปรียบวิหาร ค่าล้ำ
ชายพบพร่ำหานาน สุดห่วง
ฝันใฝ่คิดกลืนกล้ำ พร้ำเพ้อหมนหมอง
พบเพียงฝันพร่ำน้ำ ตานอง
ดุจดั่งทะเลสอง ห่างไซร้
ยามกินบ่ครรลอง มิอิ่ม กลับกลาย
กลับยิ่งซมพิษไข้ แน่แท้ พิษรัก
วิเศษยาแห่งฟ้า ยากนัก
ถอนซึ่งพิษจากรัก ร่ำร้อง
เพียงพบแม่ประจักษ์ พิษร่ำ ลาไกล
สุขยิ่งหนานวลน้อง บ่ร้าง รักเอย
หน้าส่วนตัว
1009
