15 สิงหาคม 2549 06:26 น.
ดาริกา
ความรู้สึกสับสนมันล้นปรี่
ไม่มีที่เก็บกักรักเอาไว้
เกินซุกซ่อนรับรู้อยู่ข้างใน
เกินหวั่นไหวสุดทนแล้วคนดี
ต้องร้อนรุ่มดวงใจดุจไฟเผา
มันรุมเร้าใจแทบขาดมิอาจหนี
อยากจะขอเวลาสักนาที
ขอวันนี้ได้เอ่ยเผยออกมา
เพราะเธอมีความหมายกว่าใครอื่น
ทุกวันคืนใจเหงาเฝ้าโหยหา
คิดถึงเธอทุกทีที่หลับตา
อยากบอกว่าทุกวัน.....ฉันรักเธอ
1 สิงหาคม 2549 00:38 น.
ดาริกา
แวววาวพราวระยับประดับฟ้า
ดาริกาเดียวดายคล้ายคนเหงา
ถึงล้านดวงรุมล้อมรายรอบเรา
มิบรรเทาร้าวรานสะท้านใจ
รุ่งอรุณเยี่ยมฟ้าอุษาสาง
ดาวคงจางสิ้นหมดเคยสดใส
หากตะวันลับลาฟ้าเมื่อใด
เริ้มต้นใหม่ค่ำคืนดาษดื่นดาว
หน้าส่วนตัว
1459
