14 กรกฎาคม 2548 22:23 น.
ดาราจักร..
เปล่าเปลี่ยวหัวใจ ..จริงหนอ ..
ต้องรอ . .ต้องหวัง. .อยู่อย่างนี้ .
รอใครสักคน.มาโอบกอบหัวใจ . . . สักที.. .. .. . . . .
จะมีบ้างไหม. . . . ใครคนที่ รัก และ .ห่วงใย.. .. . . . .
โอ. . . รักเอ๋ย .. . รักแท้
เจ้าไปลอยแพ. . อยู่ที่ไหน. . . .
หรือ. .. .ประดับฟากฟ้า ราตรี . อัน งดงาม.. ที่ใด
ใย. . .ปล่อยให้. .. .. ฉัน . .หายไปกับเวลา
หรือ ฟ้า. กำหนด
ให้ฉัน.. เป็นเพียงมด ตัวน้อยน้อย.. . . ..ไร้ค่า
จะมีไหม .. . .. ใครจะมาชื่นชม . .. .. .เช่น ดวงดารา . .
ต้อง คอย เหว่ว้า . .. . . ทุกวัน ..
อยากจะตาบอด. .. .. .เพราะรัก
อยากจะอกหัก. .. . .เพราะได้รัก.. . ..ใครคนคนนั้น
อยากจะชื่นชม .. . .. .. . ความรัก. .. .ก่อนลาจากกัน
ทั้งที่รู้ .. .. . ว่ามัน . . ..ไม่สมควร
เพียงแค่อยากรู้จัก . .. .ความรัก
แม้ แค่เพียงทายทัก. . . . แล้วสักพักก็จากไป. . .. ไม่คืนหวน
อยากจะรู้จัก. . . . สายน้ำ.. . . ที่ไหลไปข้างหน้าแล้วไม่เคยทวน
ขอร้อง . . .พัดผ่าน. . ใจที่ปั่นป่วน. . . . ..สักที
8 กรกฎาคม 2548 21:09 น.
ดาราจักร..
เจ้าลูกนก น้อยน้อย จงฟังแม่
เราก็แค่ เหล่าสัตว์ เดรัจฉาน
ไม่เหมือนเช่น เดนมนุษย์ ดุจเหล่ามาร
คอยเข่นฆ่า ประหัตหาร กันและกัน
เจ้าลูกนก น้อยน้อย จงฟังแม่
ในความจริง ซึ่งสิ่งแท้ อันแน่นั้น
พวกมนุษย์ ข่มเหงเรา เหล่าผองพันธุ์
เพียงเพื่อตัว เองนั้น จะสมดุล
เจ้าลูกนก อย่าเชิดชู หมู่มนุษย์
ผู้มีจิต สูงสุด พุทธหนุน
แต่ความจริง สิ่งที่บอก หลอกสร้างบุญ
ไร้ซึ่งความ การุณย์ ค้ำจุนใจ
เจ้าลูกนก แม้มนุษย์ สุดประเสริฐ
และดีเลิศ กว่าเรา เป็นไหนไหน
แต่ที่เรา ดีกว่าซ้ำ อยู่ร่ำไป
นั่นก็คือ จิตภายใน ใช่รูปกาย
เจ้าลูกนก จงจำ ที่แม่สอน
เตือนไว้ก่อน ต้องจรจาก หากชีพสลาย
จงระวัง มนุษย์จริง ทั้งหญิงชาย
และอย่าหมาย คล้ายเคียง เยี่ยงพวกมัน
เจ้าลูกนก แม่รู้ ว่าวันหนึ่ง
แม่คงต้อง จากเจ้าถึง ซึ่งสวรรค์
จงประจักษ์ หักห้ามใจ เมื่อถึงวัน
คำสำคัญ ที่แม่บอก จงอย่างลืม..
1 กรกฎาคม 2548 18:15 น.
ดาราจักร..
ณ ราตรี ที่หนึ่ง ซึ่งเหน็บหนาว
พร้อมดวงดาว พราวแสง แรงสีสัน
ที่ความมืด คลอบคลุม โอบอุ้มวัน
มีสายลม แสงจันทร์ ฉันและเธอ
สุขหรือเศร้า เราสอง ครองเคียงคู่
มามองดู หมู่ดาว เสมอเสมอ
พร้อมคำถาม ที่อัดอั้น คั้นใจเจอ
ทั้งถาม-ตอบ ปรนเปรอ เสนอไป
ถามฉันถามถึง ซึ่งความรัก ว่าพักนี้
ทำให้เธอ คนดี นั้นเหนื่อยไหม
เธอที่รัก จงตอบฉัน อย่าหวั่นใจ
เป็นอย่างไร ให้เธอนั้น บอกฉันมา
ตอบ.เธอก็รู้ อยู่กับใจ ไงที่รัก
ฉันประจักษ์ ว่ารักนั้น มันหนักหนา
ที่ลำบาก ต้องตรากตรำ รักนำพา
แต่ศรัทธา บอกฉันว่า ให้ฝ่าฟัน
ฉันเดินหน้า ฝ่าฟัน ทุกวันนี้
เพียงเพราะเธอ คนดี ที่รักของฉัน
ที่ทุกก้าว ย่างเท้าไป เพราะมีกัน
คืนและวัน แม้ผันไป ใจมั่นคง
โอที่รัก ฉันเข้าใจ ชัดใสแล้ว
จากดวงตา ที่แน่แน่ว แคล้วให้หลง
ดูลึกซึ้ง ถึงความสัตย์ และซื่อตรง
ยากจะลบ เลือนลง ในความทรงจำ
ถาม. เมื่อเธอถาม ถึงฉัน เปลี่ยนกันบ้าง
ว่ารักนี้ จะจืดจาง หรือสุขหนำ
ว่ารักนี้ จะยืนยาว หรือล้มคว่ำ
ว่ารักนี้ จะมืดดำ หรืองดงาม
ว่ารักนี้ จะยืนยง หรือแปรผัน
ว่ารักนี้ จะยาวสั้น นั้นขอถาม
ว่ารักนี้ จะดี หรือเลวทราม
จะล้มลง หรือเป็นตาม ความตั้งใจ
ตอบเธอที่รัก ปัญหา ที่ว่านั้น
จะให้ฉัน ตอบมัน คงไม่ไหว
เพราะเราต่าง ไม่รู้ ว่าต่อไป
รักจะเป็น เช่นไร ไม่รู้เลย
แต่ที่ฉัน และเธอรู้ อยู่ตอนนี้
ทำทุกวัน ให้มีค่า กล้าเปิดเผย
ทำวันนี้ ให้ดีกว่า วันที่เคย
แล้วคืนวัน จะเฉลย ให้กับเรา.
ที่รัก จงเชื่อในศรัทธาแห่งรักเรา
26 มิถุนายน 2548 15:03 น.
ดาราจักร..
ลมพัดสะบัดพริ้ว
ใบไม้หวิวปลิวลมผา
บ้างหล่นสู่พสุธา
ตามเวลาที่พาไป
เรียงแถวแนวทิวเขา
ใต้ร่มเงาเมฆน้อยใหญ่
อาบแสงอาทิตย์อุทัย
สะท้อนไหวในสายธาร
ดอกไม้ขานรับแสง
รวมร่วมแรงร่วมประสาน
ผลิดอกออกเบ่งบาน
เติมวันหวานเปี่ยมพลัง
สายธารรินผ่านไหล
สะกดใจในมนต์ขลัง
เรื่อยเรื่อยมาประดัง
รินไหลหลั่งพร้อมพรั่งพรู
ต่างสัตว์ต่างพาพึ่ง
รวมเป็นหนึ่งมิอดสู
ทั้งมิตรทั้งศัตรู
ยังรวมอยู่คู่กัน
แฝงซึ่งสิ่งประหลาด
ธรรมชาติวาดสร้างสรรค์
จากหนึ่งถึงอนันต์
เติมสีสันอัศจรรย์ใจ
นับล้านสรรพสิ่ง
ล้วนพิ่งพึงหนึ่งที่อาศัย
บนผืนแผ่นภพไตร
รวมอยู่ไว้ในโลกา..
20 พฤษภาคม 2548 15:35 น.
ดาราจักร..
ใช่หรือนี่ ที่เขาเรียก กันว่ารัก
หรือเพียงเรา ทึกทัก ปักใจเชื่อ
ว่าเป็นดั่ง กองไฟ ไว้เผาเนื้อ
ที่คอยเหยื่อ ผู้โง่เขลา บินเข้าไป
นี่หรือรัก ที่เขาว่า ดีเลิศหรู
อยากจะรู้ ว่าเป็นจริง ทุกสิ่งไหม
ถ้าสิ่งหนึ่ง คือน้ำตา คราจากไป
นี่หรือไม่ รักที่ใคร เขาว่ากัน
ผิดหรือเปล่า ที่จมปลัก กับรักนี้
คือรักที่ ไม่มีทาง ไปถึงฝัน
ต้องโง่เขลา เบาปัญญา ไปวันวัน
เฝ้าคอยปั้น รักไว้ ให้เป็นตัว
จะผิดไหม ที่ใจฉัน จะยังรัก
ยังทอถัก รักไว้ ในกะลาหัว
จะอยู่กิน กับครรลอง ความหมองมัว
กับความรัก ที่หลอกตัว กับหัวใจ.....
หน้าส่วนตัว
1695
