25 พฤษภาคม 2549 13:10 น.
ดาบไม้
ผมรักรักรักรักรักคุณมาก
มิอยากจากไปไหนให้ห่วงหา
แต่ตอนนี้ต้องจากไปถึงอยุธยา
ไปเรียนต่อปริญญาให้ภูมิใจ
ไปอยู่นั้นคงคิดถึงและห่วงหา
อยากกลับมาอยู่ใกล้ให้สุขสม
แต่ตอนนี้ความคิดถึงพึงระทม
ใจระบมกลัวตัวเจ้าจะห่างใจ
ข้าจะหมั่นฝากคิดถึงลงแม่น้ำ
ไหลไปตามแม่คงคาพระยาไหล
เจ้าพระยาน้ำสายนี้สถิตใจ
คุญคุณไชร้ฝากความรักถึงใจนาง
ฝากแม่ศรีช่วยดลจิตดลใจเจ้า
อย่าให้เขานอกใจข้าอีกหน
เพราะข้ารักเขาอยู่ต่อสู้ทน
มีปัญหามากล้นช่วยข้าที
ส่วนตัวข้าอยู่ทางนี้ต้องเรียนหนัก
ไหนจะรักที่จะต้องคอยห่วงหา
ในห้องเรียนยังต้องเรียนในตำรา
นอกห้องมาเรียนต่อสู่ลูกผู้ชาย
ที่จากไปอยากจะเก่งทั้งบู๊บุ๋น
ขอผลบูญจงช้วยอย่าผิดหวัง
ทั้งสองอย่างที่หมายไว้จงอย่าพัง
ข้าจะยังเรียนอยู่อย่างสุดใจ
25 พฤษภาคม 2549 12:06 น.
ดาบไม้
ดาบเล่มหนึ่งตีขึ้มาเพื่อฟันฟาด
ให้ศัตรูคอขาดเลือดหลั่งไหล
แต่ถ้าดาบเล่มนั้นฟาดตรงใจ
เธอคงรู้ว่าเป็ไงสุดเธอทำ
หน้าส่วนตัว
899
