ที่รัก... วันคืนอันหน่วงหนักพรากเราไกลห่าง รู้หรือเปล่า...เพียงม่านแห่งความเงียบเหงาจางจาง สามารถทำให้ฉันครวญครางได้ทั้งคืนทุกคืน คนดี... ระยะทางที่ขวางกั้นเรานี้...ฉันไม่อาจทนฝืน จนม่านน้ำตาพรั่งพรูอย่างมิอาจกล้ำกลืน เสียงหัวใจไห้สะอื้น...พร้อมหลั่งน้ำตา คิดถึง... รู้ไหม...ห้วงคำนึงช่างพรั่นพรึงจนใจแทบอ่อนล้า อยากมีเธอข้างกายคลายเหงากันและกันทุกเวลา เธอคือคนสำคัญและมีค่ากว่าสิ่งอื่นใด
หน้าส่วนตัว
1047
