4 ธันวาคม 2547 17:51 น.
ดอกไม้ไหว
วันนี้ก็คงเหมือนกับเช่นทุก ๆ วันที่ผ่านมา มีแต่ความว่างเปล่า แต่ในความว่าเปล่านั้นมันก็ซ่อนความหนักอึ้งไว้ในสองของหนุ่มน้อยผู้นี้ เค้าไม่เค้าใจตัวเองว่าเค้าเป็นอะไร เค้ารู้แต่ว่าเค้าสับสน เค้าว้าวุ่น เค้ามีสิ่งที่ต้องทำมากมายแต่เค้าไม่รู้จะเริ่มที่ตรงไหนดี เค้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครคนนึง.... และแล้วก็ทำให้ความคิดของเค้าแปล็บขึ้นมา เฮ้อ..นี่มันช่วยเราได้จริงเหรอเนี่ย..มิตรภาพนั่นเอง..ที่มันช่วยเค้าให้เค้ามีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งนึง...คุณเชื่อมั้ย..ถ้าไม่เชื่อลองกดหาคนสักคนดูสิ....เชื่อรึเปล่าล่ะ....
30 พฤศจิกายน 2547 15:05 น.
ดอกไม้ไหว
ซึ่งประโยคคนี้ไม่รู้ว่าจะเชื่อได้จริงรึเปล่าเพราะเวลายิ่งผ่านไป ระยะทางที่ห่างไกลกันระหว่างเรามันยิ่งเพิ่มความห่างให้เราไกลกันออกไปทุกขณะ นี่หรือ มันจะทำให้เราเชื่อได้จริงหรือ ซึ่งเป็นคำรำพันของสาวผู้หนึ่งผู้ซึ่งเธอรอคอยคนรักของเธอจะกลับมาในสักวันนึง เธอยังคงรอต่อไป
หน้าส่วนตัว
933
