21 กันยายน 2547 02:39 น.
ดอกไม้ไร้กลิ่น หัวใจไร้สาร
เกลียดเธอไม่ลงจริงๆ
ทั้งที่อยากจะเกลียดเธอเหมือนกัน
แต่ก็ทำไม่ได้ซักที
พอเห็นหน้าเธอ
คำว่าเกลียดที่เคยถึงสุดขีด
กลับจืดจางและจางหาย
ไม่เหลือแม้ความเกลียดชังใด
เมื่อยามได้พบเธอ
ตอนนั่งอยู่คนเดียว
เกลียดและแสนจะแค้นเธอ
ที่มาลวงหลอกฉันไว้
ให้หัวใจมันสะลาย
..แต่ตอนนี้เกลียดเธอไม่ลงจริงๆ...
21 กันยายน 2547 02:34 น.
ดอกไม้ไร้กลิ่น หัวใจไร้สาร
คิดถึงอีกแล้วนะ
คิดถึงเขาทำไม
ในเมื่อเขาไม่เคยสนใจ
แล้วยังจะคิดถึงเขาทำไม
บอกตัวเองสั่งหัวใจ
มันก็ทำได้ไม่นาน
แล้วๆก็มานั่งคิดถึง
นั่งรำพันรำพึงถึงแต่เธอเหมือนเดิม
21 กันยายน 2547 02:30 น.
ดอกไม้ไร้กลิ่น หัวใจไร้สาร
เจ็บปวดใจจัง
กับคนอย่างเธอ
ก็ทั้งที่ฉันเอง
เป็นคนบอกเลิกเธอ
มันน่าจะดีใจซิ
ทำไมต้องนั่งจมอยู่กับความทุกข์
ที่ไม่ใครเข้าใจ
ที่ไม่มีใครช่วยฉันได้
เนี่ยแหละนะคนเรา
พอลองรักใครดู
ก็จะรู้ว่าเจ็บปวดแค่ไหน
ที่ต้องเลิกลากัน
21 กันยายน 2547 02:18 น.
ดอกไม้ไร้กลิ่น หัวใจไร้สาร
ถ้าทุกอย่างมันยังเป็นแบบนี้
อย่าพบอย่าเจออย่าเห็นกันดีกว่า
เห็นแล้วมันทรมานหัวใจแบบนี้
จบๆกันไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราว
เลิกกันเถอะนะเธอ
บอกตรงๆฉันทนไม่ไหวแล้ว
กับผู้ชายกระล้อนอย่างเธอ
ให้มันจบๆกันไปเสียที
ฉันจะได้ใช้ชีวิต
ส่วนตัวของฉันเสียที
ทนทรมานมานานเกินไปแล้ว
ถ้าทนต่อไปมีหวังฉันต้องตาย
มันดีสำหรับฉัน
แล้วก็คงดีสำหรับเธอได้
ที่จะไปกระล้อนกับใคร
จะไปทำไรที่ไหนก็เรื่องเธอ
21 กันยายน 2547 02:10 น.
ดอกไม้ไร้กลิ่น หัวใจไร้สาร
ทำตัวเย็นชาจริงนะคนดี
เห็นกันแล้วไม่ยอมทัก
ไม่เป็นไรถ้าเธอต้องการแบบนี้
จะได้รู้เข้าใจอะไรเสียที
ว่าเธอต้องการแบบนี้
คราวหน้าคราวหลัง
จะได้ไม่ต้องไปทัก
ให้เธอรำคาญหัวใจ