1 พฤศจิกายน 2551 13:59 น.
ดอกไม้บาน ทานตะวัน
ดึกมากแล้วคืนนี้นอนไม่หลับ
เพราะกระสับกระส่ายใจไหวหวั่น
พยายามข่มใจสารพัน
แต่ตัวฉันพร่ำเพ้อเธอเรื่อยมา
จึงไม่อาจห้ามได้เพราะใจคิด
เรื่องถูกผิดเพ้อเพี้ยนเจียนจะบ้า
มีแต่ภาพอาจารย์หวังติดตรึงตรา
ในทุกคราน่ารักยิ้มทักทาย
เธอก็คืออาจารย์หวังของนิสิต
ปากน้อยจมูกนิดงามเฉิดฉาย
ภาพยังซึ้งติดตรึงมิรู้คลาย
ถึงฟ้าดินสลายไม่ขอลืม
28 ตุลาคม 2551 08:38 น.
ดอกไม้บาน ทานตะวัน
วันอาทิตย์ที่เฝ้ารอมาถึงแล้ว
คงไม่แคล้วได้พบประสบหน้า
อาจารย์สอนภาษาจีนพริ้มเพราตา
งามหนักหนาแสนน่ารักอยากรักจริง
เธอนั้นชื่ออาจารย์หวังของนิสิต
อยากใกล้ชิดเนื้อนวลเชิญชวนยิ่ง
ใส่แว่นแดงดูสดใสสมวัยจริง
อยากแอบอิงชิดใกล้ทุกเวลา
เธออายุยี่สิบสองมองแล้วหลง
ฉันนั้นคงหลงไหลในใบหน้า
จึงพร่ำเพ้อหาเธออยู่ทุกครา
อยากบอกว่าแอบหลงรักปักดวงใจ
นั่งนั่งเรียนก็เขียนแต่ชื่อหวัง
อยากรู้จังมีหวังสักครั้งไหม
ถ้าสิ้นหวังไม่แคล้วคงสิ้นใจ
ขอสมหวังอย่างตั้งไว้สุขใจจริง....สาธู้สมหวัง
26 ตุลาคม 2551 20:16 น.
ดอกไม้บาน ทานตะวัน
ด้วยอานุภาพพระตรัยรัตน์
ย่อมขจัดเภทภัยสิ้น
ด้วยอานุภาพคนโกงกิน
ย่อมสูญสิ้นประเทศไทย
23 ตุลาคม 2551 23:00 น.
ดอกไม้บาน ทานตะวัน
วันนี้ไปวัดพระแก้วแถวเชียงราย
ตอนสายสายสี่โมงเย็นเห็นจะได้
เจ้าภาพงานบุญกฐินถิ่นห่างไกล
คือมหาวิทย์ลัยศรีปทุม
เขามีกลุ่มอาจารย์นักศึกษา
ชักชวนมาช่วยกันหลากหลายกลุ่ม
บ่งบอกถึงสามัคคีศรีปทุม
เลยช่วยรุมปักยอดสอดปัจจัย
เสร็จแล้วจึงอธิษฐานในดวงจิต
ขอชีวิตจงสัมฤทธิ์อย่าสงสัย
จงพ้นทุกพ้นโศกพ้นโรคภัย
ด้วยปัจจัยยี่สิบบาทชาตินี้เทอญ
ลืมบอกไปว่าวัดนี้ที่ค้นพบ
องค์พระแก้วมรกตที่สดใส
ประดิษฐานสถิตอยู่วังไทย
จำได้ไหมว่ามาจากวัดนี้เอย ฯ
23 ตุลาคม 2551 11:20 น.
ดอกไม้บาน ทานตะวัน
ณ.ขอบฟ้าปลายฝนเริ่มหล่นร่วง
มวลดอกดวงผลิช่อล้อไสว
ลู่ลมเอนเอียง.ผลิดอกใบ
ภาพวิไลสวยสวรรค์ดั่งตำนาน
ไกลเมืองกรุงตามภูเขาลำเนาไม้
ผีเสื้อใหญ่วัยโรยรามากล่าวขาน
จากเรื่องราวเล่ากล่าวยาวเนิ่นนาน
งามตระการเมืองม่านฝันแดนไกล
แสนรุ่งเรื่องเป็นเมืองเรื่อเรืองรุ่ง
หอมจรุงกลิ่นพฤกษาด้วยพันธ์ไม้
สวยแสงสีส่องสว่างพรางอำไพ
ทวยเทพไท้เสพสถานวิมานแมน
เหมือนสีสรรค์ของสวรรค์ที่ปั้นแต่ง
ทั่วทุกแห่งเลิศล้ำงามเหลือแสน
ธรรมชาติยังสดสวยด้วยดินแดน
ทุกถิ่นแคว้นเหมือนสวรรค์บนแดนดิน
หน้าส่วนตัว
1307
