18 กรกฎาคม 2550 15:26 น.
ดอกไม้จ้า
ฉันรักเธอเพียงใดใครก็รู้
แต่เราอยู่ห่างไกลไม่แลเห็น
มีอีกคนคอยเฝ้าทุกเช้าเย็น
ก็เขาเป็นคนใกล้ชิดสนิทใน
ทั้งพ่อแม่พี่น้องต่างปรองดอง
เขาจับจองเธอทั้งคู่ดูสดใส
ฉันจำเศร้าเพราะเรานั้นอยู่ไกล
ถึงหัวใจจะชิดคิดถึงเธอ
แต่อย่างไรก็รักภัคดีมั่น
เพราะใจฉันยังรักรักเสมอ
จะเฝ้ารอวันนั้นได้พบเจอ
ใจที่เพ้อรอมานานกว่านาน
อนิจจาความรักสุดจักคิด
ฟ้าลิขิตหรือไรไกลกว่าฝัน
รักแท้มีหรือไม่อย่างไรกัน
คงสักวันรู้แน่แก่ใจจริง
17 กรกฎาคม 2550 22:23 น.
ดอกไม้จ้า
หากเราต้องจากไกลให้เธอรู้
ฉันยังอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
จะไปหาทันทีที่อยากเจอ
ยามเมื่อเธอมีปัญหาพาให้ตรม
มีทุกข์โศกโพยภัยให้ส่งเสียง
ยินสำเนียงทุกข์ใดใจขื่นขม
จะปลอบโยนให้หายคลายระทม
อย่ากดข่มอมทุกข์ไว้แต่ผู้เดียว
สิ่งดีดีในสัมพันธ์เมื่อวันก่อน
จะกลับย้อนคืนกลับเช่นเคยเกี่ยว
หากเรียกหาจะรีบมามั่นกลมเกลียว
ยังแลเหลียวเธอนั้นมั่นมิคลาย
จะไปหาจะไปในทันที
ตัวฉันนี้จะเคียงข้างไม่หนีหาย
ขอแต่เพียงเธอยิ้มชื่นสบาย
ด้วยใจหมายรักผูกพันนิรันดร..........
17 กรกฎาคม 2550 06:32 น.
ดอกไม้จ้า
นิยามรักเขาว่าคือความทุกข์
หวังสนุกสุขใจในภาพฝัน
สร้างเสริมจิตเพ้อไปให้ผูกพัน
ลืมคืนวันเวลาที่ผ่านเลย
ความรักแท้สุขใจได้สละ
ไม่เกณฑ์กะต้องเคียงคู่เขนย
ไม่ต้องผูกสัมพันธ์ถึงกอดเกย
แค่แอบเชยชมชิดสนิทใจ
อยู่ห่างห่างอย่างห่วงใยใจเป็นสุข
เมื่อยามทุกข์เอื้ออารีมิสงสัย
ไม่คาดคั้นจะเอาอยู่ร่ำไป
มีแต่ให้ให้ทุกอย่างเขาต้องการ
จะมีไหมรักแท้ที่สรรหา
กาลเวลาชีวิตที่พ้นผ่าน
ระลึกได้รักแท้รอมานาน
ที่พ้องพานรักแน่แน่คือแม่เรา
อิอิ จบแบบหักมุมหลบ แม่เป็นปลื้ม 5555
16 กรกฎาคม 2550 15:01 น.
ดอกไม้จ้า
ได้ข่าวเธอ คนดี มีความเศร้า
ถูกใครเขา ประณาม หยามศักดิ์ศรี
ทั้งที่เธอ จงรัก มั่นภักดี
เขาไม่มี น้ำใจ ทิ้งให้ตรม
เธอคงเหนื่อย ทุกข์ท้อ รอคอยหา
ด้วยน้ำตา รินไหล ใจขื่นขม
ขาดคนเคียง เข้าใจ ให้ระทม
เศร้าอารมณ์ มิวาย รักคลายคลอน
อนิจจา อาดูร สูญสิ้นรัก
เธอคงหนัก ในใจ เกินถ่ายถอน
ยังคิดถึง อาลัย ห่วงอาวรณ์
จะหนาวร้อน อย่างไร ใครบรรเทา
ฉันคนนี้ มีใจ เธอไม่เห็น
อยากจะเป็น เพื่อนใจ ให้คลายเหงา
พักเถอะนะ คนดี อย่าซบเซา
ฉันคอยเฝ้า ดูแล แต่นี้ไป
16 กรกฎาคม 2550 07:07 น.
ดอกไม้จ้า
คิดถึงแม่เคยปลอบโยนให้แรงใจ
ต่อสู้ไปเถิดหนาอย่าท้อถอย
แม้ไม่ได้ดังใจสมรอคอย
แต่อย่างน้อยประสบการณ์งานมากมี
อย่ายึดติดลาภยศสรรเสริญ
พาเพลินเพลินประมาทนักจักหมองศรี
ทำเถิดหนาหน้าที่ทำไห้ดี
แม่คนนี้ที่หนึ่งซึ้งในใจ
หน้าส่วนตัว
1952
