9 มกราคม 2546 12:25 น.
ดอกเห็ด
นั่งแต่งกลอนไปวันๆ
เอาความเพ้อฝันบวกความเหงา
มาเรียงร้อยเป็นความหมาย
เอาความอบอุ่นลึกๆบวกความห่วงใย
มาเรียงร้อยเป็นคำบรรยาย
เป็นตัวกลางส่งผ่านความรู้สึกในใจ
..แด่ใครสักคน..
9 มกราคม 2546 12:21 น.
ดอกเห็ด
อาจดูว่าเป็นคนที่นิ่งเฉย
และทำเหมือนว่าไม่เคยรู้เลย
ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับฉัน
คนเราจำเป็นต้องพูดอะไร
..ถ้าใจตรงกัน..
เอาเป็นว่าตลอดเวลาที่ผูกพัน
ทั้งหมดนั้น..เก็บไว้ที่ใจ...
จากที่เธอสบตาฉันก็คงพอรู้
ความรู้สึกที่มีอยู่..แบบว่า..
รักเธอไม่รู้เท่าไหร่..
สิ่งดีๆที่ให้กันมารู้สึกดีกว่า
..ถ้าจะเก็บไว้ข้างใน..
เพราะเมื่อความรักหลอมรวมกับความเข้าใจ
คงไม่เหลืออะไร..ต้องบอกกัน
9 มกราคม 2546 12:16 น.
ดอกเห็ด
ทำไมต้องให้ฉันสัญญา
เรื่องที่ว่าไม่ให้คิดมากเกินเพื่อน
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องย้ำเตือน
ว่าเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นเอง
บังเอิญฉันมันคนนิสัยไม่ดี
ใครห้ามอย่างนี้ก็จะทำเสมอ
ไอ้ที่ว่าไม่ให้คิดเกินเพื่อนเธอ
ฝันไปเลยนะเออ..ว่าฉันจะทำ
ก็คนมันชอบน่ะ
จะไม่ให้คิดจะทำอย่างไรไหว
ทำไมนะเธอไม่เคยจะเข้าใจ
ว่าคนๆนี้ฝากใจให้แล้วหมดทั้งดวง
เธอไม่อยากชอบก็เรื่องของเธอ
ไม่มีสิทธื์มาห้ามการฝันเพ้อของคนอย่างฉัน
ฉันมีสิทธ์จะคิดได้ตามที่ใจต้องการ
แค่การชอบของฉัน ..หรือมันจะทำให้เธอเปลี่ยนแปลงสัญญา
หน้าส่วนตัว
1098
