9 มีนาคม 2546 10:33 น.
ดอกเห็ด
ช่วงนี้ที่เราต้องห่างกัน
อยากรู้ว่าเธอนั้นจะคิดถึงกันบ้างใหม
อยากให้รู้ว่าฉันยังคงห่วงใย
ยังส่งความคิดถึงให้เธอไปเหมือนเคย
ปิดเทอมนี้คิดถึงกันบ้างนะ
อย่าลืมล่ะว่ามีฉันอีกคนอย่าได้เมินเฉย
อย่าลืมว่ามีอีกคนที่เป็นคนคุ้นเคย
อย่าได้ลืมเลยว่ามีใครอีกคนคอยห่วงใย
อยู่ตรงนั้นหากอ้างว้างไม่ต้องเป็นห่วง
ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคอยทวงความสดใสให้
แม้จะเหนื่อยอยากให้รู้ฉันยังห่วงใย
อยากให้เธอรู้ไว้ว่าฉันยังแคร์และไม่เคยลืม
4 กุมภาพันธ์ 2546 10:54 น.
ดอกเห็ด
บทสรุปของความรัก....ความผูกพัน...
ที่มันมีรากฐานมาจาก...ความง่าย....
มักเป็นความรัก..ที่สั้น....มีวันตาย....
และปิดฉากด้วยความเลวร้าย........
.............ร้าวราน..........................
3 กุมภาพันธ์ 2546 12:02 น.
ดอกเห็ด
แม้ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะจบลงเพียงเท่านี้
แม้ว่าความรู้สึกที่เราต่างมีต้องเก็บมันเอาไว้
เพราะสถานภาพและบทบาทที่ไม่อาจแสดงมันออกไป
ความเป็นไปที่คงอยู่ไว้เป็นเพียงแค่คนที่รู้จักกัน
แต่ก็ขอบใจนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง
ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้สึกว่ามีเธออยู่ข้างๆในวันที่หวั่นไหว
ขอบคุณของขวัญ ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
แม้วันนี้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันยังคงมีไว้
..คือ..ความรู้สึกดีๆในใจ ที่มอบให้ไปไม่มีวันเปลี่ยนแปลง..
16 มกราคม 2546 10:24 น.
ดอกเห็ด
ฝากความรักให้ท้องฟ้า
วานให้เช่วยพาไปส่งให้เขาหน่อยได้ใหม
หากขี้เกียจให้ลมช่วยพัดไปหน่อยก็ได้
ฝากให้อีกอย่างนะ ก็ความห่วงใยช่วยส่งให้ด้วยก็ดี
เพราะความรักกับความห่วงใยมันคู่กัน
หากฝากไปทีละอัน เดี๋ยวท้องฟ้าจะเหนื่อย
เลยฝากส่งพร้อมๆกันทีเดียวเลย
ท้องฟ้าจะได้ไม่เหนื่อยมากเกินไป
ท้องฟ้าใจดีใช่ใหมคะ
คงไม่ว่าหากฉันจะขอช่วยสักหน่อย
ฟ้าคงรู้คงเข้าใจความหมายของการรอคอย
ว่ามันไม่ใช่ย่อยๆเลยนะ คนดี
ฟ้าคงเข้าใจดีใช่ใหม
เพราะฟ้าก็รอคอยพื้นดินอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอ
รู้นะว่าฟ้าเองก็เคยแอบละเมอ
คิดถึงเธอ คิดถึงพื้นดินที่แสนห่วงใย
งั้นช่วยส่งให้ฉันก่อนนะ
ฉันสัญญาว่าจะตอบแทนให้
สัญญาว่าจะช่วยส่งความห่วงใย
ที่ฟ้าแอบมีไว้ให้กับพื้นแผ่นดิน
16 มกราคม 2546 10:16 น.
ดอกเห็ด
ทำไมต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้
กับบางสิ่งที่อยู่ในใจของฉัน
แม้ฉันไม่เคยแสดงไม่เคยบอกกัน
แต่เธอก็น่าจะรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร
ไม่เห็นจะเข้าใจเลย
หรือว่าฉันเป็นแค่คนเฉยๆเธอเลยไม่เคยสน
ไม่ยอมรับรู้ไม่ยอมเข้าใจกับความในใจของใครบางคน
ที่อยู่ตรงนี้ทั้งคนที่ต้องทนกับความเฉยชาของเธอ