10 กันยายน 2547 22:56 น.
ดอกหญ้าเมืองสิชล
รักเขามากงั้นเหรอ
หาหัวใจเขาไม่เจอเธอจึงอยู่ไม่ได้
ทรมานแทบเป็นแทบตาย
แล้วรู้บ้างไหมใครเจ็บกับเธอที่นี่
รู้ใจเขาแล้วใช่ไหม
รู้สึกยังไงกับความรู้สึกแบบนี้
อยากหนียังไงก้หนีไม่พ้นสักที
เจ็บแบบนี้แหละที่ฉันเคยเจอมา
บอกตรงๆว่ารู้สึกดี
ที่เขามีใครที่รักมากกว่า
เป็นไงบ้างที่ใครบางคนบอกลา
รู้สึกยังไงบ้างที่หมดค่ากับบางคน
9 กันยายน 2547 00:22 น.
ดอกหญ้าเมืองสิชล
อยากบอกสักนิดว่า คิดถึง
อยากจะกล่าวคำซึ้ง คนึงหา
อยากจะพูดจากใจด้วยวาจา
อยากจะบอกคำว่า ฉันรักเธอ
8 กันยายน 2547 00:59 น.
ดอกหญ้าเมืองสิชล
ออกไปเผชิญกับโลกกว้าง
แม้จะอ้างว้างและสับสน
เข้มแข็งไว้ทำใจให้อดทน
สร้างคนให้เป็นคนด้วยแรงใจ
จะท้อทำไมกับวันนี้
สร้างชีวิตใหม่ที่ดีในวันหน้า
เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจะเป็นไร
ลุกขึ้นสู้สู่วันใหม่...ด้วยใจมั่นคง
7 กันยายน 2547 23:30 น.
ดอกหญ้าเมืองสิชล
เหลียวมองข้างหลังบ้างได้ไหม
ลองมาดูหัวใจของหญิงคนนี้
เก็บเกี่ยวความรู้สึกที่ดีดี
ที่ผู้หญิงคนนี้มีให้เต็มหัวใจ
มารับความรู้สึกนี้สักครั้ง
มาสัมผัสความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่
อาจจะรับแล้วก็อาจจะจากไป
แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะต่างใจ...ก็ต่างคน
7 กันยายน 2547 23:21 น.
ดอกหญ้าเมืองสิชล
ก็รู้ตัวรู้จริงทุกสิ่งอย่าง
ไม่มีทางมาพบบรรจบได้
ด้วยต่างจิตต่างตัวต่างหัวใจ
เธอมีใครฉันมีเธอต่างเพ้อคอย
เธอมีเขารักกันเป็นวันหวาน
ฉันเฝ้านานมองหาพาใจน้อย
เหมือนพระจันทร์ที่ดอกหญ้ามารอคอย
จันทร์ไม่คล้อยลงมาหญ้ารู้ดี