5 มิถุนายน 2549 22:38 น.
ดอกหญ้า...กับฟ้าหนาว
มีคนหลายคน..
เกลียดการเดินทางแบบเส้นขนาน
เพราะว่า...
จะอย่างไรก็ตาม
เส้นขนานย่อมไม่มีวันที่จะมาบรรจบกันได้
แต่หากลองมองดูดีๆ...
ฉันกลับชอบเส้นขนานมากกว่า
เหตุผล...ก็ง่ายๆ
เพียงเพราะเส้นขนาน
มันทำให้ฉัน และ เขา
ได้เดินเคียงคู่กันไปตลอดกาล....
แม้ไม่ได้บรรจบ
แต่ก็ไม่มีวันจาก...
!!! เส้นขนาน !!!
5 มิถุนายน 2549 22:30 น.
ดอกหญ้า...กับฟ้าหนาว
...มันเจ็บเหลือเกินรู้ไหม
ที่เธอทำกับใครต่อใครอย่างนี้
ไม่เข้าใจเธอเลยคนดี
จะต้องให้บอกกี่ทีถึงจะเข้าใจ
...ปากก็บอกอยู่ว่ารักเพียงฉัน
แต่ใจเธอนั้นอยู่ที่ไหน
แววตาคู่เดิมที่ไม่เคยมองใคร
กลับมีเงาของคนใหม่ก้าวเข้ามา
...หาเหตุผลทุกทุกอย่าง
ที่จะเขี่ยฉันให้พ้นทางอย่างไร้ค่า
ความผูกพันสิ้นไร้ไม่เวทนา
เธอจะรู้ไหมว่า...ทรมาณ
...ยื้อดึงเอาไว้ได้แค่นี้
ที่เธอมีให้ก็แค่ความสงสาร
ยอมปล่อยให้ไป...แม้ใจไม่ต้องการ
ความรัก...ในความสงสาร...ฉันไม่เอา