24 พฤษภาคม 2549 21:47 น.
ดอกหญ้า...กับฟ้าหนาว
...ขอบคุณความรู้สึกดีๆ
ที่เธอมีให้ตลอดมา
ขอบคุณทุกวันเวลา
ที่เธอเดินมา...เคียงข้างกัน
...ฉันรู้
เธอหวังใช้เวลาที่มีอยู่...กับฉัน
แต่มันเป็นไปไม่ได้...เรามันต่างกัน
เธอและฉัน...ก็รู้อยู่แก่ใจ
...ฉันมีเขาในใจเสมอ
คงไม่อาจเปลี่ยนไปรักเธอ....ได้
ไม่อยากให้ความหวังใคร
เมื่อผลสุดท้ายคำตอบคือ...ไม่มีทาง
...เจ็บกับความจริงตรงนี้
ดีกว่าตอนจบที่มีแต่ความอ้างว้าง
เราสองคนไม่อาจร่วมทาง
...เพราะฉันรักเขาที่อยู่เคียงข้าง...ไม่มีทางเปลี่ยนใจ
21 พฤษภาคม 2549 20:08 น.
ดอกหญ้า...กับฟ้าหนาว
เธอ...เดินออกไปจากฉัน
เรา...จบกันแค่นี้ใช่ไหม
หรือ...เพียงเธอต้องการทำใจ
อะไร...ที่ทำให้เราต้องร้างลา
เจ็บ...ต่างคนต่างก็เจ็บ
เก็บ...ความรู้สึกที่โหยหา
ปล่อย...ให้น้ำตาไหลมา
หยุด...หันหน้าเข้าหากัน
แล้ว...ทำไมเมื่อใจรัก
ไม่...หยุดพักแล้วหันหน้า
ปรับ...ความเข้าใจกันดีกว่า
เพื่อ...ให้ความรักเรากลับมา...เป็นดั่งเดิม
21 พฤษภาคม 2549 11:35 น.
ดอกหญ้า...กับฟ้าหนาว
ถ้าเป็นไปได้...
ฉันอยากไปทะเลกับเธอได้ไหม
มีแค่เราสองคนกับใจสองใจ
และเสียงลมอ่อนไหว...ริมทะเล
ฉันชอบน้ำสีครามใส
แม้บางครั้งมองไปอาจดูว้าเหว่
ชอบอยู่ใต้ต้นสนนอนบนเปล
เอาเสียงคลื่นกล่อมเห่ให้หลับตา..
ฉันชอบมองดูนกนางนวล
มองแล้วมันชวนยิ้มหนักหนา
ฉันชอบทุกสิ่งที่บอกมา
และก็อยากบอกว่า...ชอบเธอด้วยเหมือนกัน
หน้าส่วนตัว
869
