มองนานแล้ว...โอ้เจ้าแก้ว...ดวงจำปา ภาวนาจะได้พบซบตักเจ้า เคยแต่เชยชมชื่นยืนมองเงา สบพักตรากับภาพเจ้าเพียงลำพัง สักวันหนึ่งฉันจะไปโน้มกิ่งฟ้า ถึงแม้ว่าสูงสุดเอื้อมก็ยังหวัง จะสอยเจ้าจำปามาสู่รัง ประดับกลางหว่างใจมิหน่ายเลย ภาพของเจ้าในภวังค์ดังความคิด หอมสะกิดผ่านฌาณวิญญาณเอ๋ย เนื้อเนียนพราวผุดผ่องน่าครองเชย จะละเลยได้อย่างไรหากใฝ่ปอง รอเถิดนะ...รอฉัน..อย่าผันจิด หากชีวิตไม่มลายไกลพวกผอง จะฝากใจให้เจ้าไว้ไม่เป็นรอง เมื่อถึงวันที่เราสองได้พบกัน