17 พฤษภาคม 2548 14:50 น.
ดอกฟ้าจำปาศักดิ์
มองนานแล้ว...โอ้เจ้าแก้ว...ดวงจำปา
ภาวนาจะได้พบซบตักเจ้า
เคยแต่เชยชมชื่นยืนมองเงา
สบพักตรากับภาพเจ้าเพียงลำพัง
สักวันหนึ่งฉันจะไปโน้มกิ่งฟ้า
ถึงแม้ว่าสูงสุดเอื้อมก็ยังหวัง
จะสอยเจ้าจำปามาสู่รัง
ประดับกลางหว่างใจมิหน่ายเลย
ภาพของเจ้าในภวังค์ดังความคิด
หอมสะกิดผ่านฌาณวิญญาณเอ๋ย
เนื้อเนียนพราวผุดผ่องน่าครองเชย
จะละเลยได้อย่างไรหากใฝ่ปอง
รอเถิดนะ...รอฉัน..อย่าผันจิด
หากชีวิตไม่มลายไกลพวกผอง
จะฝากใจให้เจ้าไว้ไม่เป็นรอง
เมื่อถึงวันที่เราสองได้พบกัน
30 ธันวาคม 2547 21:42 น.
ดอกฟ้าจำปาศักดิ์
เหนื่อยแล้วนะเหนื่อยแล้วนะเหนื่อยเต็มที
เพราะคนดีชอบเดินผ่านไม่หันหา
ทำไมนะทำไมต้องเย็นชา
เดินผ่านมาขอแค่ยิ้มก็อิ่มใจ
แต่ว่ามันไม่เคยมีเลยสักครั้ง
ที่เธอจะคุยด้วยบ้างให้หวั่นไหว
แต่มันก็คงจะไม่เป็นไร
แอบเก็บไว้ข้างในใจได้ก็พอ
หน้าส่วนตัว
443
