23 ธันวาคม 2549 15:16 น.
ดอกฝัน
เรานั้นคือเส้นขนานไม่พานพบ
เกินบรรจบกันได้ในศักดิ์ศรี
ต่างยศฐาบันดาศักดิ์ประดามี
จึงไม่อาจพาฃีวีให้คู่กัน
แม้จะมีความหวังที่พลั้งพลาด
เกินบังอาจเอื้อมดอกฟ้ามาสู่ขวัญ
ยังรอคอยอย่างคิดถึงอยู่ทุกวัน
หวังเธอฉันอาจครอบครองเกี่ยวดองใจ
แม้ความจริงเป็นได้แค่ในฝัน
ขอรำพันถึงเธอดังพิษไข้
ขอแค่เพียงฝันถึงตลอดไป
ช่างปะไรแค่นี้ที่ได้รัก
19 ธันวาคม 2549 14:42 น.
ดอกฝัน
ไฟในบ้านจงจำไว้อย่าให้ออก
หรือนำไปประกาศบอกยิ่งหมองหม่น
เราอยู่นี่ถูกตีตราว่ายากจน
แต่เราทนกินอยู่อย่างพอเพียง
เฝ้ากระเบียดกระเสียรทนทุกข์ยาก
สิ่งที่เราลำบากไม่บ่ายเบี่ยง
ไม่เคยคิดชีวิตเราฟ้าลำเอียง
จึงร้อยเรียงเป็นบทกลอนอ่อนอุรา
แม้ชีวิตเป็นเช่นนี้ยังยิ้มสู้
ให้โลกรู้วันพร่งนี้ต้องดีกว่า
ปริญญาชีวิตพิจารณา
คือคุณค่าความเข้มแข็งให้แต่งเติม
หน้าส่วนตัว
1502
