17 ตุลาคม 2549 13:12 น.
ดอกฝัน
จะไม่ยอมอยู่อย่างผู้พ่ายแพ้
ไม่อ่อนแอแม้อ่อนไหวให้คนเห็น
จะไม่ยอมอยู่อย่างช้ำลำเค็ญ
ไม่ขอเป็นคนอ่อนโลกโชคชะตา
ชาติกำเนิดใช่กีดขวางทางชีวิต
ใครลิขิตเราเป็นคนไร้ค่า
เมื่อเติบตนทุกคนนี้มีชีวา
โลกสอนเราให้กล้าฟันฝ่าไป
ระยะทางพ้นผ่านกาลเปลี่ยนผัน
คงมีวันของเราที่ยิ่งใหญ่
ความสำเร็จรออยู่ที่เส้นชัย
ทางยาวไกลเริ่มจากแรกเราก้าวเดิน
13 ตุลาคม 2549 12:30 น.
ดอกฝัน
หากใจเธอโดนใครทำช้ำชอก
ขอจงบอกจะปลอบใจให้สุขสันต์
หากเธอมีน้ำตาเช็ดให้พลัน
จะแบ่งปันความทุกข์เศร้าให้เหงาคลาย
หากไม่มีใครอยู่เป็นคู่คิด
คิดถึงฉันสักนิดไม่เสียหาย
จะไม่คิดจับจองเธออย่ข้างกาย
ขอเป็นเพียงเพื่อนตายก็แล้วกัน