27 มีนาคม 2550 12:15 น.
ดอกฝัน
คืนค่ำร่ำไห้ใต้แสงจันทร์
ส่องสว่างปลอบขวัญคนอ่อนไหว
ครั้นรุ่งเช้าจันทร์เลื่อนลับเมฆาไป
รุ่งรวีวิไลอาทิตย์งาม
ดวงตะวันฉายแสงอันแรงกล้า
สานแรงรักศรัทธาอุราหวาม
ไหวระริกพลิกใจในทุกยาม
อยากทวงถามข่าวคราวเจ้าเนื้อเย็น
กี่เดือนปีผันผ่านนานไปแล้ว
คงคลาดแคล้วร้างลารักจักว่างเว้น
ใช่เพียงว่าหัวใจรักไม่เป็น
ยากพบเห็นอะไรในแววตา
มีเพียงปากรำพันพร่ำคำว่ารัก
แต่รู้จักรักแค่ไหนไยเสาะหา
รักจะเป็นคนที่รักปักอุรา
วันเวลาคือคำพูดพิสูจน์ใจ
21 มีนาคม 2550 15:44 น.
ดอกฝัน
เอกราชเอกลักษณ์ศักดิ์ศรี
ยึดมั่นวัฒนะประเพณี
ความดีสัจจะยืนนาน
เกิดมารับใช้ชาติบ้านเมือง
ให้ประเทืองคงอยู่ถึงลูกหลาน
ประวัติศาสตร์แห่งสยามสร้างตำนาน
เหตุการณ์การต่อสู้กู้ชาติชน
ผ่านมากี่ร้อยพันปี
ไทยนี้ร่มเย็นทุกแห่งหน
อย่าให้คนเพียงไม่กี่คน
สร้างความหมองหม่นบนแผ่นดิน
21 มีนาคม 2550 12:48 น.
ดอกฝัน
แดดหม่นไม่หม่นใจ
จะก้าวไปให้ถึงฝัน
เพียงเธอเคียงข้างกัน
คืนและวันสุขนักหนา
อุ่นใจเมื่อใกล้มิตร
มากมวลศิษย์อยู่พร้อมหน้า
จะใช้วันเวลา
ที่มีค่าเพื่อสังคม
16 มีนาคม 2550 13:53 น.
ดอกฝัน
เสียงปืนปังฆ่าเค้น คนดี
อบายเปิดอเวจี หม่นไหม้
จักสาปส่งภูติผี สิงสู่ ใจนา
ทำผิดเบือนบาปให้ เลิศแล้แก่ตน
สร้างผลบุญใดเล่า เกิดมา
ผลบาปสิพึงหา เหตุให้
หรือเพียงเพื่อบีฑา ชนร่วม ชาติฤา
ชนร่วมชาติวอนไหว้ หยุดล้มชาติพัง
ทุกข์ประดังล่มหล้า เจียนตาย
ตนสุขชาติเสียหาย ด่าวดิ้น
ปัจจุบันยากเคลื่อนคลาย สร่างสุข สิ้นแล
จงอย่าหลงลืมสิ้น ถิ่นนี้ใครครอง
ปรองดองกันอย่ฟ้า เดียวกัน
ใต้ร่มองค์ราชันย์ คู่แคว้น
จับมือมั่นสมานฉันท์ สันติ
เปรียบเพื่อนร่วมชาติแม้น รักแท้สู่ตน
7 มีนาคม 2550 11:43 น.
ดอกฝัน
หญิงหนึ่งอยู่ในใจใครทั่วหล้า
ผู้สรรค์สร้างชีวาประสิทธิ์ผล
มือไกวเปลเห่กล่อมให้ผู้คน
ยามสับสนหนุนตักให้พักนอน
หญิงคนนี้นั้นหรือก็คือแม่
คอยดูแลตักเตือนและพร่ำสอน
หวังเมื่อเจ้าเติบโตให้อาทร
รู้ผันผ่อนรู้ตั้งรับกับชีวิต
หากสองตาเจ้ามองไกลไปข้างหน้า
จงรู้ว่าแม่อยู่หลังรักผลิต
ยังเป็นหญิงห่วงอาวรณ์เป็นคู่คิด
ยามที่เจ้าพลั้งผิดให้อภัย
จะหาใครใดเหมือนหญิงคนนี้
แม้เนิ่นนานผ่านเดือนปีไม่หวั่นไหว
เธอคือผู้จรรโลงโลกที่กว้างไกล
ขอมอบกลอนนี้ให้จากใจจริง
หน้าส่วนตัว
1393
