7 กันยายน 2550 12:04 น.
ดอกฝัน
หากอ่อนแออย่าพ่ายแพ้แก่ชีวิต
ฟ้าลิขิตให้เราอดทนสู้
จงมั่นใจก้าวต่อไปลองคิดดู
ประสบการณ์สอนเราอยู่ทุกทุกวัน
เมื่อแรกก้าวย่อมพบกับปํญหา
ขอจงอย่าท้อใจไม่เหหัน
เกียรติศักดิ์ศรีย่อมมีแก่ชีวัน
ผู้ไม่พ่ายหรือพรั่นหวั่นเกรงภัย
ในชีวิตไม่มีใครไม่ผิดพลาด
อย่าประมาทกับชีวิตจิตสดใส
ตั้งใจเรียนตั้งใจทำด้วยเข้าใจ
เปิดผืนฟ้าโลกใบใหม่ให้งดงาม
7 กันยายน 2550 11:05 น.
ดอกฝัน
จะเอ่ยนามจับใจไปตามเพลง
ก็ฉันนั้นไม่เคร่งขนาดหนัก
แค่อยากทำอะไรที่ใจรัก
เลยทึกทักว่านิสัยชอบแต่งกลอน
ทั้งทั้งที่ไม่มีอะไรมาก
เพียงแค่อยากเขียนไว้เป็นอนุสรณ์
ใช้อารมณ์ผสมโง่แทบทุกตอน
เรื่องผ้าผ่อนอาภรณ์กลอนไม่เคยคุ้น
ส่งบทกลอนไร้สาระมาให้เพื่อน
ยังติดเตือนถึงวันวานอันอบอุ่น
หวังเพียงแต่ไม่ทิ้งกันขอบพระคุณ
หลายแรงหนุนกำลังใจมีให้กัน
14 เมษายน 2550 18:13 น.
ดอกฝัน
สิ่งต่างๆคืนวันอันไพสิฐ
เนรมิตรโชติช่วงในห้วงฝัน
ว่าจะเป็นอย่างไรไม่สำคัญ
มีเธอฉันเราพร้อมจะยอมพลี
เพื่อแผ่นดินถิ่นอาศัยแต่ก่อนเก่า
เคยอยู่เนาบนหนทางต่างวิถี
สิ่งหมายปองสูงสุดของชีวี
ถิ่นไทยนี้เรืองรุ่งมุ่งสู่ชัย
14 เมษายน 2550 18:05 น.
ดอกฝัน
รูปเธอนั้นฉันแปะไว้ใต้กระจก
บางครั้งพกรูปเธอใส่กระเป๋า
เมื่อเปิดมาหยิบสตางค์เห็นหน้าเรา
คู่เคียงกันในวันเก่าฉันสุขใจ
แม้วันนี้เธอไม่อยู่เป็นคู่ขวัญ
ด้วยเธอนั้นทิ้งฉันมีคนใหม่
สิ่งที่เหลือวันนี้ไม่มีใคร
ถึงอย่างไรยังหลับฝันเห็นหน้าเธอ
3 เมษายน 2550 12:56 น.
ดอกฝัน
เชิญเริงร้องทำเพลงบรรเลงผ่าน
จากดวงมานพื้นถิ่นแผ่นดินสยาม
หวังสืบทอดมรดกไทยไปทุกยาม
เลื่องลือนามเอกลักษณ์อักษรา
จากรากหญ้าความเป็นอยู่ดูเรียบง่าย
บอกบรรยายผ่านบทเพลงสื่อภาษา
เพลงปลูกฝังเกลานิสัยใช้เวลา
ให้ลูกหลานรู้คุณค่ารักษาพลัน
อย่ามัวแต่หลงเหลิงเริงโลกกว้าง
ออกท่าทางป๊อปแดนซ์แสนสุขสันต์
โกอินเตอร์บรรพชนสิ้นเผ่าพันธุ์
แล้วใครกันจะรู้ค่าภาษาเรา
สร้างสำนึกใหม่ใหม่ในวันนี้
สำนึกดีมีคุณค่าเลิกโง่เขลา
เพลงพื้นบ้านอยู่คู่ไทยมานานเนา
อย่าหลงลืมพงษ์เผ่าเราคือไทย
จงดูเยี่ยงอย่างประเทศเจริญแล้ว
โฟล์คซองแพร้วเพริศภาษาค่ายิ่งใหญ่
เขาอนุรักษ์หวงแหนจึงก้าวไกล
แล้วกระไรไม่เอาอย่างเขาบ้างกัน
ปรับสมดุลย์อยู่ด้วยความเรียบง่าย
อนุรักษ์เพลงพื้นบ้านได้เฉิดฉัน
เพลงพื้นถิ่นจึงเลิศค่าคู่ชีวัน
กลับมาพลันดื่มด่ำความเป็นไทย
หน้าส่วนตัว
1756
