วลีใจ

ดอกบัว

ทุกอณูเนื้อนวลครวญรำพึง
ห้วงคำนึงลึกซึ้งถึงเสมอ
ผ่านคืนวันผันแปรยังพร่ำเพ้อ
นัยยะเผลอซ่อนใยลายอักษร

ตาวันดับรุ้งพราวดาวเกลื่อนฟ้า
บรรจงจรดอักษราคราใกล้หมอน
จรดบันทึกหัวใจร่ายอาทร
ทุกหนาวร้อนห่วงถึงคำนึงนวล

นิมิตฟ้าวาดดาวให้พราวแสง
ระบายช่อรุ้งแซงไม้หอมหวล
โปรยปรายยิ้มพริ้มเพราเคล้าอบอวล
ฝากคำนวลเนื้อแท้มิแชเชือน

จะส่งแรงพลังต่างแววตา
ปรารถนาปลุกปลอมมอบเสมือน
ในความมืดทอแสงส่องแรงเตือน
มาเป็นเพื่อนดั่งเงาเนาว์เพ็ญจันทร์

ยามหนาวเหน็บเก็บดาวพราวนภา
ห่มแทนผ้านิทราให้สุขสันต์
ร้อยวลีจารจรดพจน์รำพัน
ฝากคำมั่นมิเคลื่อนในเรือนใจ


ขอพรพระคุ้มครองปกป้องเกศ
ประสบเนตรพุทธะพละไสว
อธิวาสชัชวาลขจรไกล
องค์เทพไท้พิทักษ์  ภัย ไม่แผ้วพาน

4 มิถุนายน 2552
       ดอกบัว