25 พฤศจิกายน 2552 14:59 น.
ดอกบัว
กำหนดการเดินทางอย่างมั่นเหมาะ
เพื่อลัดเลาะไอหมอกหยอกลมหนาว
อินทนนท์ภูสูงมุ่งเคียงดาว
ที่สกาวทอแสงแจ้งนภา
สักครั้งน่ะใจหวังพลังหนุน
ก่อนสิ้นบุญสบผาลาจากฟ้า
ก่อนชีพจบซบดินสิ้นชีวา
ขอมุ่งหน้าคว้าฝันพรรณราย
ขอซบซึ้งเย้าหยอกมวลดอกไม้
ซับกลิ่นไอน้ำค้างหว่างลมร่าย
ขอสบตาแสงดาววาวประกาย
ขอทักทายเนินผารอตาวัน
อาจเหน็บหนาวราวไข้ใจไม่ท้อ
ขอเหนี่ยวช่อกุหลาบทาบสีสรร
ขอยลโฉมทิวทัศน์อัศจรรย์
ดอยสวรรค์สูงแสนแดนสยาม
ไม่รั้งรอต่อวันฝันพรมพร่าง
สู่อ่างขางภูบนไม้ล้นหลาม
ซากุระบานย้อยคอยชูงาม
แดนสยามธรรมชาติวาดวิไล
กำหนดวันผจญบนดอยสูง
ยี่สิบมุ่งโลดแล่นแดนฝันใฝ่
อากาศหนาวคะนิ้งอิงพฤกษ์ไพร
สามนี้ไงซับชื้นชื่นอินทนนท์
25/11/2552
ดอกบัว
10 พฤศจิกายน 2552 20:18 น.
ดอกบัว
โอ้ชีวิตทุกวันนั่นยุ่งเหยิง
หลงระเริงแต่ทุกข์ไม่สุขยิ่ง
หลงติดบ่วงห้วงกรรมถลำอิง
กับทุกสิ่งเกิดทุกข์ซุกจิตใน
อารมณ์พล่านรานร้าวเคล้าวิโยค
ความทุกข์โศกสุมทรวงหน่วงหม่นไหม้
หลงของตรูยิ่งดูอดสูใจ
ทุกทุกอย่างนี้ไซร้ใครได้ครอง
ดับกิเลสเหตุร้ายมลายสิ้น
ใฝ่ถวิลความดีมีสนอง
ผลความดีมีไว้ใฝ่ประคอง
ดีปกป้องพ้นเภทเหตุไพรี
อันบุญทานกุศลทนทำเถิด
เราตายเกิดชาติไหนไม่หมองศรี
รูปจะสวยรวยทรัพย์นับทวี
ปัญญาดีพร้อมพรั่งทั้งกายใจ
พ้นกระเทยเบ้ยบ้าตาหูหนวก
อีกจำพวกไม่รอดปลอดทางไหน
น่าสมเพชเวทนาน่าเสียใจ
ทำบุญไว้อุดหนุนบุญค้ำชู
การเกิดแก่เจ็บตายให้สำนึก
ควรระลึกเอาไว้ในทุกผู้
ทั้งเศรษฐียาจกปราชญ์วิญญู
ใครจะอยู่พ้นตายนั้นไม่มี
สี่คนห้ามดินน้ำนำลมไฟ
จากไปไกลไร้สิ้นอินทรีย์นี้
สามคนแห่โลภหลงชงโกรธมี
นั่งแคร่นี้จิตหนึ่งดึงเอาไป
สองคนพาเราไปได้ทุกที่
เลือกดูทีที่ชอบประกอบให้
สุคติฤาอบายตามแต่ใจ
บุญบาปไซร้ใช่แน่แท้ตามพัน
ใครจะรู้วันตายร้ายหรือดี
รู้นาทีได้ว่าจะอาสัญญ์
ว่าวันนี้พรุ่งนี้รู้กี่วัน
จะจาบัลย์สิ้นลงตรงจุดใด
10/พ.ย/2552
ดอกบัว