29 ตุลาคม 2552 08:29 น.
ดอกบัว
บ่วงกรรมเกราะกลุ้มรุมคอยสุมเคล้า
กับจิตเราผูกคล้องเข้าข้องเกี่ยว
อาสวะหมักดองเนืองนองเชียว
หนุนนำเหนี่ยวอารมณ์เฝ้าชมเชย
หลงติดวนสังสารในกาลเกิด
สิ่งประเสริฐไม่เด่นไม่เน้นเผย
บุญไม่มีผลพวงมาลวงเกย
หลงละเลยสั่งสมชื่นชมกรรม
อกุศลยลโฉมเข้าโรมรัว
ไม่เกรงกลัวต่อบาปกุมซาบกล้ำ
คิดเวียนวนค้นบาปไม่หราบจำ
เข้าถลำบ่วงบาศกวาดชะตา
อวิชชาโยคะยังคละคลุ้ง
คอยผดุงหาเหตุกิเลสหนา
ให้ติดในความหลงดงมายา
หลงกามาตรึงติดหลงฤทธิ์กล
พิจารณาดูเถิดสิ่งเกิดทุกข์
อย่ามัวคลุกอบายเฝ้าหมายผล
ชีวิตเราใครเขาจะเฝ้ายล
จงสร้างผลเร่งผลิวิริยา
อรุณเริ่มประเดิมหล้า .... กระจ่างนภา
พสุธาบรรเจิดพราย
กุศลสร้างกุมขยาย .... ชีวิตเฉิดฉาย
ก่อนชีพวายปัญญาครอง
29/ ต.ค 2552
ดอกบัว
28 ตุลาคม 2552 21:02 น.
ดอกบัว
เช้าหนึ่งน้ำค้างระย้า......หยาดใส
หยาดชื่นซับซอกใบ ชุ่มชื้น
มาลีช่อกลีบไหว......หวานเสน่ห์
เสน่ห์เช้าขยับฟื้น.......แช่มช้อยรอฉาย
ตะวันทาบทอรุ้ง.......ละไมตา
ขาวช่อกรรณิกา......กลิ่นฟุ้ง
หอมหวลห่มพนา.....กำจาย
เสน่ห์เช้าลานคุ้ง..ทั่วหล้าไพรงาม
ชมเพลินทิวแมกไม้.....หอมสุข
หอมกลิ่นไพรปลอบปลุก.....อุ่นอ้อม
อกเอมอิ่มคลายทุกข์.......ขวัญพราย
ธรรมชาติพลีผลิพร้อม......ย่อมล้อมชีพเย็น
เคยหวั่นฟ้าวูบสิ้น.....แสงสวรรค์
แค่หนึ่งนกจำนรรจ์.....แจ่มแพร้ว
คำหนึ่งซึ่งเสกสรร......สามโลก สว่างเอย
หนึ่งนกเจื่อยแจ้วแจ้ว....หนึ่งหล้ายังงาม
แสงเช้างามส่องฟ้า....แจ่มใส
บุปผชาติยังแย้มใจ.....รักฟ้า
อ่อนโยนอิ่มอกให้......ใจสว่าง
ได้อิ่มอุ่นแสงหล้า.....งามเช้ารุจี
28/ ต. ค 2552
ดอกบัว
20 ตุลาคม 2552 19:25 น.
ดอกบัว
เจ้าหลับเถิดความรักลงตักษัย
หยุดหัวใจของข้าหยุดจ้าแสง
หยุดรู้สึกความรักพักแสดง
อย่ากำแหงวุ่นวายให้อายชน
เมื่อรักข้าสิ้นไรซึ่งใครเห็น
หยุดกะเกณฑ์หยุดคิดแผงฤทธิ์ผล
หยุดรู้จักความรักหนักกมล
หยุดเล่นกลซ่อนหาผ่อนล้าแรง
แล้วเตรียมพร้อมน้อมรับปรับรู้สึก
ควรตรองตรึกหัวใจอย่าไขว่แผง
เจ้ารับรสบทเศร้าเข้าเปลี่ยนแปลง
เจ้าจงแกร่งอย่าเกรงข่มเห่งใด
หลับเถิดน่ะความรักเจ้าพักหลับ
อย่าขยับหัวใจให้หวั่นไหว
ตามแรงฤทธิ์พิษรักปักทรวงใน
เจ้าจะได้ไม่ช้ำระกำตรม
จงเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมพรัก
ในความรักหวานจรดเจอรสขม
รักจืดจางร้างราอุราซม
เจ้าระทมด้วยฤทธิ์ในพิษรัก
หลับเถิดรักหลับเถิดจงเชิดใส่
กับกองไฟสุ่มทรวงที่หน่วงหนัก
พร้อมตริตรองลองนึกในศึกรัก
เจ้าตระหนักตรองถึงเจ้าพึงเมิน
20/ ต.ค/2552
ดอกบัว
14 ตุลาคม 2552 14:37 น.
ดอกบัว
ระยะทางความรักมิพักผ่อน
รักอ่อนอ่อนพลิ้วไหวลอยไปหา
คนอีกฟากฝังฝันพรรณพนา
กาลเวลานำทางทุกย่างฝัน
คือความรักถักทอเกิดก่อหวาน
ดุจสายป่านเชื่อมใยสองใจมั่น
พลังรักทักทายมิวายวัน
ดั่งตะวันฉายแสงแจ้งนภา
เป็นรักแท้รักเดียวที่เหนี่ยวรั้ง
มิหยุดยั้งพักใจคอยใกล้ตา
คนฝากรักฝากฝันพันอุรา
ปรารถนาพะนอลออทรวง
ฟากฝังฝันพรายรุ้งจรุงไสว
ศิวิไลซ์เพริดแพร้ววับแววสรวง
รักคือรักภักดีฤดีดวง
รักทุกห้วงห้องใจวิไลวัลย์
รักสัมพันธ์ใจสองประคองคู่
รักยังอยู่แนบทรวงทุกห้วงขวัญ
พันธนารักไว้ให้ผูกพัน
รักคงมั่นมิคลายพริ้มพรายพรม
ระยะทางความรักจำหลักร้อย
ดั่งสายสร้อยคล้องใจได้หอมห่ม
รักแน่นหนักรักนี้พลีภิรมย์
ยังชื่นชมรักอยู่เคียงคู่ใจ
14 ตุลาคม 2552
ดอกบัว
9 ตุลาคม 2552 20:57 น.
ดอกบัว
อย่าตามหาอย่าถามอย่าตามรู้
ว่าจะอยู่จะไปที่ไหนบ้าง
จงฝึกฝนดิ้นรนค้นระหว่าง
ระยะทางชีวิตลิขิตใด
จงอยู่อย่างรู้รอดปลอดกิเลส
จงรู้เหตุปัญหาพาหวั่นไหว
จงรู้ตื่นรู้ตัวรู้ทั่วไป
จงรู้ไว้ร้อยปีไม่มีแล้ว
ชีวิตนี้สั้นนักตระหนักจิต
ควรเพ่งพิศว่างเว้นเน้นวับแวว
รู้ตัวตนต้นทุนหนุนเพริดแพร้ว
ได้คลาดแคล้วบาปกรรมจะนำไป
มัจจุราชนายเราเอาไปแน่
ต่างก็แต่เร็วช้าอย่าหลงไหล
ทุกทิวาราตรีที่เปลี่ยนไป
เรานี้ใกล้ป่าช้ามาทุกวัน
อนิจจังสังขารนั้นไม่เที่ยง
จะหลบเลี่ยงหนีหายอย่าหมายฝัน
แม้จะห้ามวิญญาณอยู่นานวัน
คงจะฝันลืมตามิถาวร
อย่าตามหาอย่าถามนามชีวิต
ว่าเมื่อปลิดจะไปที่ใดก่อน
มิมีใครได้รู้ในอุทร
วิญญาณจรจากร่างจางที่ใด
9 ตุลาคม 2552
ดอกบัว