26 มกราคม 2552 07:48 น.
ดอกบัว
จะกี่กาลกัปป์กัลป์ผ่านสมัย
จะยาวไกลกี่ภพไม่จบฝัน
จะเวียนเกิดเวียนดับกี่กัปป์กัลป์
ใจมิเปลี่ยนแปรผันไปห่างไกล
หัวใจเล่าเฝ้าขานผ่านรู้สึก
ยังผนึกหอมหวลอวลไสว
ยังมีทางช้างเผือกทอดยาวไป
ในหัวใจยังอยู่คู่รักนั้น
ทุกค่ำคืนเย้าหยอกบอกนวลแสง
ดาวแสดงบทเพลงแห่งรักนั่น
พริ้มรอยยิ้มอิ่มเอมไปกำนัล
ขอเธอนั้นผ่านทุกข์สุขทวี
พร้อมกระซิบสำเนียงเสียงแผ่วหวาน
ขอยอดขวัญนิทราให้สุขขี
จะบรรเลงเพลงรักบทกวี
ขอชีวีหลับฝันจันทร์โสภา
จะร้อยฝันด้วยไหมในสายหมอก
มีผีเสื้อเย้าหยอกมวลบุปผา
ช่อมาลีแย้มเยือนนวลนภา
ปรารถนาโอบล้อมกล่อมดวงใจ
ยามรุ่งสางทอแสงแห่งตาวัน
ขอเธอสบสุขสรรค์ของวันใหม่
หยาดน้ำค้างยอดหญ้าวับแววไว
ให้เธอใสสว่างกลางแสงเช้า
ดึกดื่นคืนนี้ ลมหนาวพัดโชยมา
ฉันมองไปที่ขอบฟ้า เนิ่นนาน
หน้าต่างห้องนอน
เปิดต้อนรับแสงพระจันทร์
แสงเดือนกำลังประชันแสงดาว
ก่อนหลับคืนนี้ใจฉันขอไปเจอ
พบเธอที่บนฟากฟ้าพร่างพราว
จะนอนหลับไหลในอ้อมแขนของดวงดาว
ให้เงาราตรีโอบล้อมหัวใจ
ไม่รู้ค่ำคืนนี้เมื่อเธออยู่ตรงนั้น
จะเห็นดาวดวงเดียวกันกับฉันไหม
สักครั้งที่เธอเห็นแสงดาวทอประกาย
ก็ยังเหมือนเราได้พบกัน
ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคา
ไหลลู่ลงมา สะท้อนแสงจันทร์
อยากหยุดเดือนดาว เก็บลมหนาวไว้นานๆ
เพราะเธอจะมา อยู่ในหัวใจ
ไม่รู้ค่ำคืนนี้ เมื่อเธออยู่ตรงนั้น
จะเห็นดาวดวงเดียวกัน กับฉันไหม
สักครั้งที่เธอเห็น แสงดาวทอประกาย
ก็ยังเหมือนเรา ได้พบกัน
ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคา
ไหลลู่ลงมา สะท้อนแสงจันทร์
อยากหยุดเดือนดาว เก็บลมหนาวไว้นานๆ
เพราะเธอจะมา อยู่ในหัวใจ
อยากต่อเวลา ค่ำคืนนี้ให้ยาวนาน
เพราะฉันมีเธอ อยู่ในหัวใจ
22 มกราคม 2552 11:02 น.
ดอกบัว
ชมพนาป่าพงดงไม้ใหญ่
แวะทักทายนวลนุชสายหยุดสวย
พวงผกาคลี่กลีบชวนพังพวย
นมแมวช่วยซ่อนกลิ่นถิ่นมณฑา
พิศชวนชมชมชื่นรื่นไม้ดอก
ในสวนฝันเย้าหยอกดอกลูกหว้า
แย้มบานชื่นรื่นรมย์กรรณิการ์
ดอกจำปายิ้มยวนชวนจำปี
รสสุคนธ์ยลเนตรเกศนางแย้ม
งามแฉล้มประยงค์ดำรงค์ศรี
เหลืองดาวเรืองรวยรุ่งบานบุรี
กระดังงาชี้เชิญเพลินพุดตาน
ยี่หุบยิ้มบานเยือนเพื่อนกล้วยไม้
มะลิไพรชูช่อรอขับขาน
ทานตะวันแรกแย้มแซมเข็มบาน
เจ้าพวงทองยิ้มหวานผ่านพลับพลึง
พุทธชาดชำเรืองเจ้าเฟื่องฟ้า
หงอนไก่พาแกว่งไกวให้คิดถึง
ช่อมะม่วงพวงงามเกี้ยวตำลึง
พวงชมพูรำพึงถึงสารภี
โอ้พวงครามรำลึกมุจลินทร์
สุดถวิลกาหลงดงน้องพี่
นวลช้องนางชำเรืองจามจุรีย์
ขอชวนชี้สงัดฉัตรโพธิ์ทอง
ทั่วป่าดงพงพีมีความหมาย
มีมากมายชวนชื่นศุขสนอง
ต่างพืชพันธ์ปันแบ่งตามครรลอง
รวมความดีต่างผองพันธ์รำไพ
อาจมีเหี่ยวเฉาบ้างต่างฤดู
โดนแดดกรูกอบแห้งแล้งหมองไหม้
มีขาดดินขาดน้ำลมโบกใบ
จนดอกไหม้อาดูรสูญเรี่ยวแรง
ธรรมชาติสดใสให้ชวนชื่น
ยามสะอื้นอาทิตย์ลับอับแสง
ธรรมชาติธรรมะมาแสดง
ให้เราแกร่งสู้ทนหนทางไกล
ในทุกนามยามคลุกทุกข์ขมขื่น
จิตระทมซมซึมมิผ่องใส
พึ่งพนาไพรพฤกษ์มวลไม้ใบ
ได้ผ่อนคลายผายโศกโลกวกวน
เห็นใบไม้ร่วงหล่นบนทางลาด
ปราศจากปนเปือนเตือนฉงน
ใบไม้ปลิดปลิวไปไร้กังวล
ใบร่วงหล่นตามกาลอันควรเป็น
อันชีวิตคิดไปให้ได้คิด
ยามชีพปลีดปลงไปใจว่างเว้น
ไม่ยึดติดปัญหาคราลำเค็ญ
ปลงให้เป็นวางไว้ไร้อาวรณ์
ซินเจียหยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ตั๊วทั๊ง ตั๊วทั๊ง ทุกๆท่านค่ะ
19 มกราคม 2552 16:36 น.
ดอกบัว
หนาวชีวิตคิดตรมระทมเศร้า
หนาวโลกเราเฝ้ามองมิผ่องใส
เพราะต่างคนต่างคิดลิขิตไป
โลกกว้างใหญ่ยิ่งตรมขมอุรา
มีวิกฤติมากมายหลายสาเหตุ
ทั้งอาเภทเหตุร้ายภัยปัญหา
ทั้งภัยหนาวเข้าสุมรุมพนา
โลกได้รับชะตามาร้าวรอน
แล้วคนล่ะมิมาช่วยพยุง
หรือคิดมุ่งทำลายให้ถอดถอน
ให้สั่นไหวเกินกล่ำไร้อาทร
โลกร้าวรอนเพราะคนด้นให้เป็น
หนาวลมหนาวเพียงใดใจยังสู้
หนาวเภทภัยใจรู้ทุกข์ยากเข็ญ
หนาวมนุษย์สุดหยั่งจิตลำเค็ญ
หนาวเพราะเป็นมือคนดนโศกา
วาดโลกสวยสดใสด้วยใจฝัน
หวังกำนัลจิตมนุษย์หยุดเหว่ว้า
ให้ผ่อนคลายดายเดียวโชคชะตา
ดูเหมือนว่ายิ่งตรมซมห้วงใน
โอ้ชีวิตคิดไยให้ใจเศร้า
พักร่มเงาใบเขียวเกี่ยวไสว
พักอารมณ์ซมเศร้าเหงาหัวใจ
ปล่อยรู้สึกผ่อนคลายใต้ปฏิมา
6 มกราคม 2552 18:54 น.
ดอกบัว
เพราะชีวิตเป็นจิตที่กระจ่าง
อยู่ในความอ้างว้างและสับสน
พิษเหงาอันโหดร้ายมาปะปน
ชีวิตคนหมุนเวียนเปลี่ยนตามกาล
มีทุกข์สุขปนเปดุจเห่คลื่น
มีสะอื้นหวนให้เวียนไหลผ่าน
มีพลาดพลั้งสมหวังทุกวันวาร
มีความฝันขมขื่นคืนนิทรา
ธรรมดามนุษย์สุดยากหยั่ง
เป็นพลังของใครใคร่สรรหา
สุดแต่ใจสรรค์สร้างบุญนำพา
จึงดำเนินชะตากุศลกรรม
ทุกชีวิตมีกิจต้องชดใช้
คนพืชสัตว์เวียนว่ายมีสูงต่ำ
คนอยู่สุขสัตว์อุดมพืชชื่นฉ่ำ
หมุนเวียนกรรมตามกาลความผันไป
วันนี้สุขพรุ่งนี้มีทุกข์บ้าง
มีอ้างว้างมีขมมีหมองไหม้
มีชื่นสุขสมหวังคลุกเคล้าไป
มีเสียใจหัวเราะทุกเวลา
ส่วนพระธรรมล้ำเลิศประเสริฐแท้
แล้วแต่ใครคว้าแก้ใจสง่า
ธรรมของใครใครเห็นเป็นปริญญา
มิใช่สิ่งคัดลอกมาบอกกัน
ทั้งมิอาจถ่ายทอดวิธีใด
มีแต่การจัดใจให้รังสรรค์
ไม่มีการซื้อขายมาแบ่งปัน
มีแต่การจัดสรรในใจตน
อาจสุขเย็นประจักษ์เพราะรักตัว
จึงเมามัวกิเลสเหตุสับสน
คนมีธรรมระงับความวกวน
จึงดั้นด้นบุปผชาติคาดมัดใจ
5 มกราคม 2552 09:14 น.
ดอกบัว
ฉันแค่คนธรรมดามีร้องให้
มีหัวใจ รักโลภ มีโกรธ หลง
มีอาทรร้อนใจในจำนงค์
มีตัดปลง เปลี่ยนแปลงความเป็นไป
มีบางสิ่งมั่นคงมิหลงเลย
ยังเปิดเผยรู้สึกอยากชิดใกล้
ยังห่วงหาอาวรณ์คนห่างไกล
พิสมัยสัมพันธ์ฉันและเธอ
ที่เเห่งนี้ .. ยังมีความรักอยู่
คอยรับรู้เเละคอยเข้าใจ
เเม้ข้างนอกจะเป็นอย่างไร
จะร้อนรึหนาวเเค่ไหนก็ไม่สำคัญ
จะเตียมความรักไว้ให้เธอพักผ่อน
ลืมความร้อนเรื่องราวที่ไหวหวั่น
เเละรอยยิ้มที่มาจากใจ
เพื่อเพิ่มเติมความสดใส
เมื่อไหร่พบกัน
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปเเค่ไหน
จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ
นานเท่าไหร่ก็จะมี
ให้กับเธอ .. อยู่ตรงนี้
เเม้วันนี้เธอยังไม่รู้จัก
เเม้ความรักฉันเธอไม่เห็นค่า
เเต่ฉันก็รู้ดีว่าสักวัน
คู่เเล้วคงไม่คลาดกันฉันขอสัญญา
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปเเค่ไหน
จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ
นานเท่าไหร่ก็จะมี
ให้กับเธอ .. คนนี้ ...
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปเเค่ไหน
ไม่มีวันที่ใจฉันจะหมุนตามซักที
จะคงรอเเต่เธอเสมอไปรอให้ใจได้ใกล้ซักที
ฉันจะบอกเธอ คำคำนี้ ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
1951
