26 กันยายน 2551 20:26 น.
ดอกบัว
ขออนุญาตนะค่ะให้ได้รัก
เริ่มประจักษ์ชัดแจ้งแห่งใจฉัน
สว่างไสวยวนเย้าพราวทุกวัน
เริ่มผลิบานชูช่อรอแสงเช้า
ก็นั้นแหละเมื่อรักประจักษ์จิต
ให้พร่ำเพ้อครวญคิดคิดยวนเย้า
ใฝ่คำนึงถึงอยู่ลำนำเนา
ทุกค่ำเช้าชวนจิตคิดทุกครา
ไม่มีวันเปลี่ยนใจไม่คิดถึง
เพราะเธอตรึงสลักบรรเจิดจ้า
ทุกนาทีการหมุนของนาฬิกา
คะนึงถึงกระจ่างนะกลางใจ
ความคิดถึงดั่งไม้ดอกแย้มแสงเช้า
ที่เพียรเคล้าโลมกลีบโอนพลิ้วไหว
ทั้งซอกซอนออดอ้อนทุกกลีบใบ
ให้กลีบก้านแกว่งไกวได้ยิ้มยวน
ขอนะค่ะอนุญาตให้ได้รัก
ความรู้สึกฟูมฟักอย่างหอมหวล
มิใกล้กายใกล้ใจหทัยครวญ
ขอเนื้อนวลอิงแอบแนบเคียงใจ
20 กันยายน 2551 10:33 น.
ดอกบัว
รักของฉันซึ้งนั้นมีเธออยู่
อิงเสนอแนบชิดสนิทฉัน
ผ่านวันวารคล้อยเคลื่อนมิเลือนกัน
ยังผูกพันฝังรอยร้อยสายใย
ลึกซึ้งทรวงห้วงกาลมิรานลับ
ยังสดับทำนองกรองไสว
ระลึกรู้ความกว้างหนทางไกล
แต่ห้วงในไหลหลั่งเข้าผูกพัน
กระแสคลื่นจูนต่อแนบสนิท
ไหลเวียนชิดเราสองกรองรังสรรค์
โอบประคองเกาะเกี่ยวเกลียวสัมพันธ์
สองดวงใจมิหวั่นกับการรอ
ผลพวงจากรวงรังนะห้องหับ
ปรารถนาขานรับจิตเชื่อมต่อ
โยงสายใยใจสองเฝ้าพะนอ
ผสานก่อเกิดรักสลักใน
ก็ใจฉันมีเธอเสมอเหมือน
ดุจดาวเดือนรังรองทามฟ้าใส
กระแสคลื่นจูนเจิมกลางห้วงใน
เจิมสองใจคงมั่นฉันมีเธอ
จากแววตาไหลลงตรงกลางจิต
รินระริกฉ่ำชื่นรื่นเสนอ
โอบละมุนอุ่นเอื้อเกื้อบำเรอ
อุ่นเสมอเธอชิดจิตผูกพัน
บทห้วงนัย
คำกล่าวของฉัน นะ เวลานี้
ฉันมิเคยยอมรับกับความรักที่หมุนวนเข้ามาหาใจฉันหลายครั้งหลายหน
ปฏิเสธความหวังดี กับเขาเหล่านั้น ฉันจมจ่อม กับเหตุการณ์ ของคนรอบข้าง
มีอคติ กับความรักเสมอมา ความแตกแยกของครอบครัว หลายๆครอบครัว
ที่ฉันมองเห็น และ รับรู้ มีคำกล่าวไว้ว่า ผู้หญิงเมื่อแต่งงานมีคู่ที่รักใคร่
ห่วงใย กันอยู่เสมอ ดูแล ซึ่งกัน รักไม่จืดจาง เหมือนคู่นั้นโชคดี ถูก ล็อตเตอรี่ รางวัลที่หนึ่ง
ซึ่งคู่ชีวิต ทุกคู่ ก็หวังเช่น นั้น
แต่ก็นั้นแหละ น้อย คู่ ที่ความรัก จะราบรื่น เหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบก็หาไม่
แต่ก็นั้นแหละ รักภาคหัวใจของฉันนั้นมีเธอ
ความรักสวยงามเสมอเมื่อเกิดแล้วเริ่มก่อตัว น้อยๆแต่เนิ่นนานตลอดไป
เมื่อได้รัก
ภาคทฤษฏี ที่เริ่มปฏิบัติ
8 กันยายน 2551 19:31 น.
ดอกบัว
ฝากแสงพรายปลายฟ้าที่วาวแสง
สื่อแสดงความซึ้งคะนึงหา
จากใจหนึ่งสกาวนวลนภา
ทามฟากฟ้าส่งถึงทบทวี
คนทางโน้นเป็นไงใจไถ่ถาม
ในองศาที่ต่างจากตรงนี้
เหงาบ้างไหมเป็นไข้หรือสบายดี
กล่าวมาให้ทางนี้ได้ชื่นใจ
อาจไม่มีเวลามาเจอะเจอ
แววตาเธอตรึงชัดวาวไสว
เรามีกันผูกพันส่องอำไพ
ดุจแสงพรายมิไกลจากฟ้านั่น
ท่วงทำนองจังหวะของใจเต้น
ดังบรรเลงกังวานรัดใจฉัน
ทุกหายใจมิเร้นเน้นกัปกัลป์
แววตานั้นตรึงชัดกำกับกานท์
ระหว่างรอคำตอบผ่านพรายรุ้ง
จึงเพียรปรุงแต่งกลอนอักษรสาสน์
เธอมาสบพบสุขรื่นสราญ
จากคำสาสน์กมลมาปรนเปรอ
แสงพรายรุ้งวาวแววส่องแจ้งจิต
เมื่อเธอพิศตอบกลับมาเสนอ
ซาบซึ้งห้วงกลางใจก็ใช่เธอ
มิคิดเผลอเปลี่ยนปรับไปกับกาล
8 กันยายน 2551
ดอกบัว
2 กันยายน 2551 19:10 น.
ดอกบัว
รู้ทั้งรู้กรรมนี้วิบากหนัก
เจ้ายังรักรนรานทะยานหา
แค่สะดวกสบายของกายา
ใช้ร่างกายหาญกล้าแลกน้ำเงิน
การเลี้ยงชีพอดทนหนทางรอด
มีตลอดคิดทำไม่เคอะเขิน
ใช้หยาดเหงื่อแรงกายกล้าเผชิญ
มิใช่เดินทางง่ายได้เงินมา
ทุกชีวิตรักสบายใจหวังสุข
มิมีใครอยากทุกข์ให้เหว่ว้า
ใช้สติสร้างผลเกิดปัญญา
สร้างคุณค่าให้ตนคนงามจริง
มีปู่ย่าตายายเป็นทัดฐาน
สร้างตำนานรักนวลสงวนยิ่ง
ยึดหลักงามนอกในใฝ่ประวิง
เป็นยอดหญิงสตรีไทยกายงดงาม
มิดูแคลนแม้นหยันก็หาไม่
มิมีใครอยากผิดพิษคนหยาม
ความยากเข็ญทั่วถิ่นทุกผู้นาม
ฝ่าผันผ่านนิยามความยากจน
บ้างอดมื้ออิ่มมื้อมือหยาบกราน
ยังมิหาญแลกกายให้ฉงน
กล่ำกลืนฝืนอุรากล้าผจญ
ชีวีพ้นวิบากซากคร่ำครวญ
เรียนรู้เพ่งพิศพานผ่านวิกฤต
แห่งชีวิตเภทภัยในกำสรวล
ในทุกผู้เกิดมาชาตารวน
มีให้หวลโหยหิวกิ่วอุรา
ในหมู่มากรักสบายยอมกายหยาบ
ใช้ร่างกายต่างอาบเหงื่อตัณหา
กิเลสฝั่งทะยานผ่านเวลา
หาคุณค่าศักดิ์ศรีมิใคร่เจอ
คนทุกคนพ้นชีพใช้สิ้นสุด
มิใช่หยุดชดใช้ใช่พร่ำเพ้อ
เมื่อตกไปภพภูมิคอยบำเรอ
ยังต้องเจอผลกรรมที่ทำมา
คนหลงกามตามติดด้วยพิษหนัก
จะถูกควักหัวใจให้ทุกขตา
ถูกประจานยามหมิ่นในวิญญาญ์
ถูกประชาลงทัณฑ์ในกองไฟ
ติดหลงวนเวียงวังความฟุ้งเฟ้อ
จะต้องเจออดโซไส้มอดไหม้
ญาติอุทิศไม่ถึงซึ่งแดนไกล
เพราะผลกรรมทำไว้กั้นไกลเกิน
รู้ทั้งรู้กรรมนี้วิบากหนัก
จงฟูมฟักผลบุญหนุนสรรเสริญ
จงละเวรเสริมบุญหนุนพาเพลิน
นำเจริญศักดิ์สิทธิ์นิจนิรันดร์
ตำนานบัว
ตำนานบัว ได้ฟังไป จากครูเฒ่า
เอ่ยเอื้อนเล่า พร้อมกำชับ ให้พิศวง
มีรอบเดือน แม้นใกล้สระ อย่าก้าวลง
เพื่อบัวคง ชีพไว้ ในธารา
แต่บัวงาม ตามธรรม คำพุทธพจน์
ได้กำหนด ไว้สามส่วน ชวนปริศนา
บัวพ้นน้ำ นั่นสุดยอด นะครูวราฯ
ปิ่มธารา คือกลุ่มสอง ตรองให้ดี
กลุ่มที่สาม ใต้สายน้ำ ธาราใส
เป็นเหยื่อให้ เต่าปูปลา นะโฉมศรี
เป็นมนุษย์ ยุดกิเลส เหตุไร้ดี
ดุจบัวใต้ นที ที่กล่าวมา
ดอกบัวงาม พ้นน้ำ นั้นตูมเต่ง
จะบานเบ่ง เมื่อรับแสง ทั่วทิศา
ดุจเสขะ ผู้ฝักใฝ่ ในธัมมา
แสงสุริยา คือธัมมา พระมุนี
บัวสามเหล่า คนสี่ นี่ต้องจำ
อย่าถลำ กล่าวบิดเบือน เตือนไว้นี่
จากพระไตรฯ กล่าวไว้ ใส่ใจทวี
เพื่อชวนชี้ ให้ศิษย์เห็น เป็นความจริง
ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาค ทรงทราบคำทูลอาราธนาของพรหม
และทรงอาศัยความกรุณาในหมู่สัตว์ จึงทรงตรวจดูสัตวโลกด้วยพุทธจักษุ
เมื่อตรวจดูสัตว์โลกด้วยพุทธจักษุ ได้ทรงเห็นสัตว์ทั้งหลายที่มีธุลี คือ
กิเลสในจักษุน้อยก็มี ที่มีธุลีคือกิเลสในจักษุมากก็มี ที่มีอินทรีย์แก่กล้าก็มี
ที่มีอินทรีย์อ่อนก็มี ที่มีอาการดีก็มี ที่มีอาการทรามก็มี ที่จะสอนให้รู้ได้ง่ายก็มี
ที่จะสอนให้รู้ได้ยากก็มี ที่มีปกติเห็นปรโลกและโทษโดยความเป็นภัยอยู่ก็มี.
มีอุปมาเหมือนดอกอุบลในกออุบล ดอกปทุมในกอปทุม หรือดอกบุณฑริกในกอบุณฑริก
ที่เกิดแล้วในน้ำ เจริญแล้วในน้ำ งอกงามแล้วในน้ำ
บางเหล่ายังจมในน้ำ อันน้ำเลี้ยงไว้
บางเหล่าตั้งอยู่เสมอน้ำ
บางเหล่าตั้งอยู่พ้นน้ำ อันน้ำไม่ติดแล้ว.
จากพระไตรปิฎก เล่มที่ ๔ พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔ มหาวรรค ภาค ๑
พรหมยาจนกถา
หิ่งห้อยน้อย [DT02554] [ 10 ก.พ. 2551 เวลา 14:39 น. ] [ 2 ]
ดอกบัวกราบขออนุญาตคุณแม่หิ่งห้อยน้อย นำสิ่งดีๆ จากกวีธรรมะ
มาแบ่งปันที่นี่นะค่ะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
1374
