28 กุมภาพันธ์ 2551 07:21 น.
ดอกบัว
อยากหยิบดาวบนฟ้ามาก่อฝัน
หยิบดวงจันทร์ส่องทางสว่างใส
หยิบก้อนเมฆมาปั้นรูปหัวใจ
แล้วยื่นให้กับพี่ไว้ดูแล
แต่ความคิดลิขิตได้แค่ฝัน
แค่ส่งใจฝากจันทร์มิยอมแพ้
จงเหลียวมองใจจริงมิผันแปร
โปรดชะแง้คำซึ้งรำพึงมา
ในบางครั้งอ่อนแอใจแพ้พ่าย
เลือกทางง่ายชีวิตโง่หนักหนา
หลงลืมคำธรรมะพระสอนมา
อายระอาปัญญานี้เสียจริง
จดทุกคำพี่เอ่ยให้วางปล่อย
ทีละน้อยละนิดให้จิตนิ่ง
ปลดอัตตาเบาตัวมิประวิง
ทุกทุกสิ่งมลายหายตรอมตรม
พี่ของน้องคำนี้มากมายหนัก
ทั้งไออุ่นล้อมรักละขื่นขม
แค่ประโลมรวมใจได้ชื่นชม
ก็สุขสมละมุนอาบละไม
ชีวิตนี้เลิกตรมจมความทุกข์
ให้เป็นตามพรหมท่านลิขิตไว้
สานคุณธรรมก่อเกื้อสร้างสมไป
เมื่อจิตถึงสุดท้ายคงไปดี
5 กุมภาพันธ์ 2551 08:06 น.
ดอกบัว
ปฏิทินใบสุดท้ายปลายปีสิ้น
วันเดือนปีบินเร็วติดปีกหนี
สุดเหนี่ยวรั้งถ่วงเวลาแม้นาที
ผ่านเดี๋ยวปีเดี๋ยวปีที่พ้นไป
สิบสองเดือนเตือนจิตใครคิดบ้าง
ว่าเราสร้างกุศลไว้แค่ไหน
อย่าคิดบวกหวังผลเก็งกำไร
กอบโกยไว้โลภหลงคงไม่ดี
สมัยนี้โรคภัยก็มากล้น
ศีลธรรมป่นจรรยาพาหลบหนี
โลกนี้เล่าค่อยลดหมดไมตรี
คุณความดีถดถอยดูกร่อยลง
ยิ่งเจริญวัตถุบรรลุผล
ให้จิตคนเสื่อมซาอานิสงส์
เห็นแก่ได้ทำร้ายชนชาติตน
สิ่งประสงค์เข้าสิงเหนือสิ่งใด
มีศีลธรรมงามเด่นเน้นความรู้
หมั่นฝนใจสั่งสมมิไถล
จงมากมีกตัญญูคุณชาติไทย
พาหทัยพ้นโศกพบมงคล
การทำดีถูกดีย่อมมีค่า
ถูกเวลาบุคคลสนองผล
ใคร่ครวญนิดพิจารณาทั้งอดทน
ย่อมหลุดพ้นเภทภัยไปได้ดี
5 ก.พ 2551
ดอกบัว
3 กุมภาพันธ์ 2551 10:13 น.
ดอกบัว
หยดน้ำหมึกรากเส้นเน้นคำรัก
ผูกสมัครเคียงคู่เธอกับฉัน
วาดอักษรกลอนรักผูกสัมพันธ์
เน้นคำเพ้อรำพันฉันรักเธอ
แต่ความคิดสะดุดหยุดตรงนี้
จะรากเส้นลงสีกลัวพลั้งเผลอ
เธออาจไม่คิดฝากปลูกบำเรอ
ฉันอาจเก้อรำพันฝันฝ่ายเดียว
สื่อสายใยส่งไปไม่สัมผัส
สื่ออักษรคำรักเธอไม่เหลียว
รักที่มอบไกลเกินมิกลมเกลียว
เป็นเพราะฉันที่เกี่ยวคล้องปองเธอ
หยดน้ำหมึกเปลี่ยนเส้นเน้นอ้างว้าง
มิมีใครร่วมทางมาเสนอ
คงโดดเดียวเคร้งคว้างรางละเมอ
ฝันมีเธอเคียงข้างช่างรางเลือน