15 พฤศจิกายน 2550 16:41 น.
ดอกบัว
เขียนคำรักฝากไว้ใต้ขอบฟ้า
เอื้อนเอ่ยพร่ำรำพันวจีมา
วอนคนดีรู้ไหมใจเฝ้าหา
ในทุกครั้งมองฟ้ากับตาวัน
เป็นอย่างไรสบายดีหรือมีทุกข์
หรือเพาะบ่มความสุขใต้ฟ้านั่น
หรือหนาวเหน็บเจ็บราวแทบจาบัลย์
เลิกรังสรรค์กวีหนีคนทัณฑ์
ห่วงนะห่วงติดบ่วงเสน่ถ้อย
จึงมาร้อยวลีสื่อสร้างฝัน
มาถักทอเกาะเกี่ยวสายสัมพันธ์
กลับมาร่วมวาดฝันให้งดงาม
ใจคนเรามีหลากมากรูปแบบ
บ้างแปลกแยกแตกต่างจนหวาบหวาม
ตัดคำคนปะปนเล่ห์แหลกราน
มาผสานแวววาวสกาวฤดี
มองสินั้นฟ้างามยามต้องแสง
มิเคลือบแคลงเมฆคลุมให้หมองศรี
ตัดอารมณ์ปวดราวเศร้าชีวี
โลกยังมีสิ่งงามความละไม
เขียนคำรักฝากฟ้าส่งไปถึง
ทุกคำนึงแนบชิดสนิทใกล้
หวังลบหม่นเคียงข้างมิห่างไกล
ฝากหัวใจพรมพร่างยังดูแล
6 พฤศจิกายน 2550 14:03 น.
ดอกบัว
ใครมีความจริงใจเหลือให้บ้าง
ใครสว่างงามไสวยามไปหา
ใครปลอบขวัญคนว้าเหว่ทุกเวลา
ใครจะมาแนบแน่นอย่างแสนดี
คงมีแต่คนเศร้าเฝ้าเรียกร้อง
ขณะมองชีวิตคิดหน่ายหนี
ความงดงามตามใจเราไม่มี
เป็นสิ่งที่แน่นอนอย่าอ่อนแอ
ยามปักใจรักจริงถูกทิ้งขว้าง
รีบร้อนสร้างเยื่อใยจึงได้แผล
กายร่วมทางแต่ใจไม่ร่วมแล
จึงได้แค่หมองไหม้ไปทุกวัน
เราจะห้ามหัวใจเขาได้หรือ
หลอกตนคือความรักของนักฝัน
ยอมรับความเป็นจริงสิ่งสำคัญ
แม้ว่ามันปวดร้าวเมื่อก้าวไกล
เมื่อเขามีคนใหม่ได้ง่ายนัก
มัวคิดรักเขาจริงยิ่งผิดใหญ่
ในความรักความฉลาดมักขาดไป
จึงปักใจรักแท้แต่แรกเจอ
เขาจะรักเราจริงหรือทิ้งขว้าง
เราต้องสร้างตัวเราอยู่เสมอ
เรามีค่ากว่าทำตนคอยปรนเปรอ
คอยชะเง้อเพื่อชะงักเพราะรักลวง
นั่งขีดเขียนเรียนคำเพื่อย้ำว่า
ไขว่วิชาเพียรร่ำสัมพันธ์ห้วง
จินตนาการหล่อหลอมสมองกลวง
ให้ลุล่วงทางฝันวันไสว
มาเถิดนะนางฟ้าอย่าดื้อนัก
เพราะเรารักจึงมารังสรรค์ใหม่
ผลิบานเป็นดอกช่อลออไกว
รับรู้ไหมห่วงแลชะแง้คอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
1291
