3 กันยายน 2549 20:46 น.
ดอกบัว
เกิดความรักเข้าตาพาสุขสันต์
ทุกค่ำวันครวญคิดคนึงหา
โบยบินมาพลิ้วผ่านม่านนัยน์ตา
จิตโหยหาเฝ้าครองผ่องอำไพ
ไม่คิดฝันเกิดขึ้นมีสุขยิ่ง
เป็นความจริงปฏิเสธก็ไม่ได้
พอรับรู้สุขลึกผนึกข้างใน
เกิดหวั่นไหวซ่านซึ้งตรึงในทรวง
ขออุทิศ ชีวิตให้ที่รัก
จะผ่อนภักดิ์รักนี้ถึงแดนสรวง
ไม่หนาวร้อนผ่อนสบายใฝ่สมัคร
เกิดความรัก พุทธศาสนาพาซึ้งใจ
เว้นสิ่งชั่วมัวเมาเช้าจรดค่ำ
ดวงจิตนำลึกแผ่วดวงแก้วใส
คือพุทธธรรมล้ำเลิศสงฆ์เทิดไว้
พร้อมแผ่ไปความเมตตารักการุญ
ความรักคือแดนดินถิ่นสงบ
จะค้นพบแดนใดใฝ่เกื้อหนุน
พื้นพิภพทั่วทั้งฝั่งคงคา
บนเวหาสรวงสวรรค์ชั้นพรหมมินทร์
แดนสงบอยู่ที่ใจใช่ที่อื่น
ใจชุ่มชื่นด้วยความดีใจมีศีล
ใจสงบพบความสุขทุกแดนดิน
จึงพบถิ่นรักแท้แผ่แสงธรรม