29 สิงหาคม 2549 12:31 น.

สิ่งที่ต้องค้น

ดอกบัว

อันน้ำใจของคนที่ค้นหา

มิใช่มาคำหวานระรื่นหู

เราคงต้องพิจรณาแล้วฟังดู

เพื่อให้รู้ข้างในอย่างไรกัน

ความนึกคิดคนเรามีแต่งต่าง

คงต้องยั้งจิตใจวินิจฉัย

คำพูดพิมพ์อ่อนหวานจากข้างใน

หรือใจจริงริษยาคิดฆ่ากัน

จะมองทุกข์มองสุขมองให้ดี

ว่าจะเป็นอย่างที่เรานึกหวัง

หรือเป็นตามปัจจัยให้ระวัง

อย่าคลุ่มคลั่งจะมองเห็นเป็นธรรมดา

1131

love

comment

27 สิงหาคม 2549 11:54 น.

ให้เธอ

ดอกบัว

เขียนบทนี้เพื่อมอบให้ใครคนหนึ่ง

ใครคนซึ่งมีใจภักดิ์รักห่วงฉัน

ส่งไอคุ้นละมุนอุ่นมีให้กัน

ผสานสัมพันธ์มอบให้เป็นสายใย

เราเริ่มด้วยมิตรภาพอันราบรื่น

ยิ่งนานวันยิ่งสนิทรู้จิตใจ

ต่างพักพิงพึ่งพาอัชฌาสัย

ยิ่งนานไปยิ่งประจักษ์เป็นรักแทน

ต่างสมัครรักมั่นต่อกันแน่

ไม่ปรวนแปรหลอกลวงเฝ้าหวงแหน

ถึงลำบากยากจนคนดูแคลน

จะคล้องแขนเคียงข้างไม่ห่างกัน

2069

love

comment

18 สิงหาคม 2549 15:03 น.

น้ำตาใจก็พร่างพราว

ดอกบัว

ดาวกระพริบแสงไกลไกล

ใบไม้พัดไหวช้า...ช้า

ความอ้างว้างพราวพร่างดวงตา

หวาดหวั่นเหว่ว้าในหัวใจ

ดาวไกล.....กับคืนเหงา

หัวใจเราสิอ่อนไหว

น้ำค้างตกเต็มพื้นไพร

น้ำตาใจก็พร่างพราว...

ดาวเอยบอกฉันได้ไหม

ช่วยขานไขเถิดฟ้าขาว

บอกได้ไหมในทะเลดาว

กลางเมฆขาวเขามีใคร

เพียงเธอบอกให้รู้

ว่าใครอยู่ในหัวใจ

คืนนี้คงไม่ต้องหวั่นไหว

กลัวดวงใจจะยับเยิน

1168

love

comment

14 สิงหาคม 2549 15:16 น.

ทำทีละน้อยๆ

ดอกบัว

อันบุญกรรม ทำไว้ดี ทีละน้อย

แต่ทำบ่อย ค่อยหมั่นเพิ่ม เติมกุศล

เหมือนตุ่มน้ำ ที่เปิดหงาย รับสายชล

ย่อมเต็มล้น ด้วยอุทก ที่ตกลง

แม้เราสร้าง สั่งสม บ่มบาปบ่อย

ทีละน้อย ทำไป ด้วยใจหลง

ย่อมจักเต็ม ด้วยบาปนั้น เป็นมั่นคง

บาปย่อมส่ง สู่นรก ตกต่ำพลัน

เพราะฉะนั้น สาธุชน ท่านทั้งหลาย

ทั้งหญิงชาย ควรพินิจ คิดเปลี่ยนผัน

บาปกรรมใด คิดสร้าง เลิกร้างมัน

ทุกวี่วัน เร่งนำตน พ้นอบาย

แผ่เมตตารวม

ขอสรรพสัตว์ทั่วทั้ง จักรวาล
อันทุกข์โรคภัยพาน พบพ้อง
จงสูญสิ่งระราน ทุกข์เหล่า
ทุกข์โรคภัยหยุดต้อง ทั่วทั้งใจกาย
ขอเชิญเทวะทั้ง หลายมา
รวมจิตโมทนา บัดนี้
บุญสมบัติประดา ทำอยู่
บุญซึ่งจักพาลี้ หลีกพ้นทุกข์ภัย
ความเป็นไปเพื่อพร้อม บริบูรณ์
มวลมนุษย์พึงพูน เพิ่มพร้อม
ทำทานอย่างสมบูรณ์ จิตซึ่ง ศรัทธาแฮ
ศีลสะอาดอีกน้อม จิตด้วยภาวนา

2647

love

comment

14 สิงหาคม 2549 12:47 น.