17 กรกฎาคม 2549 19:01 น.
ดอกบัว
ฉันอาจจะผิด
ที่คิดว่าเธอรักฉัน
ที่จริงอาจไม่เป็นเช่นนั้น
ฉันเพียงแต่ฝัน ไว้ปลอบใจ
จนกระทั้งมารู้
ไม่มีฉันอยู่ในหัวใจ
ไม่อาจลืมเหตุการณ์ที่ผ่านไป
จึงรู้ใจว่าเหน็บ เจ็บจนชา
แต่ว่าวันนี้
เธอจะไม่มีวันเห็นน้ำตา
หรือความเศร้าหมองของใบหน้า
ด้วยว่า จะทำใจให้ลืมเลือน
17 กรกฎาคม 2549 18:48 น.
ดอกบัว
ด้วยวิสัยสามัญสรรพสัตว์
ซึ่งอุบัติมาเป็นกายทั้งชายหญิง
ไม่ล่วงพ้นมรณะอย่าประวิง
เพราะเป็นสิ่งเกิดดับสำหรับกาย
แม้จะคิดหลีกหนีมิให้ม้วย
จำต้องช่วยตนเองเร่งขวนขวาย
หาสิ่งกันเกิดแก่และเจ็บตาย
โดยอุบายทางธรรม์ที่รำพัน
คิดกำจัดตัดรากถากตัณหา
อวิชชาชั่วโฉดโทษมหันต์
อันเป็นกิเลสมารชาญฉกรรจ์
ให้สูญพันธ์สิ้นเชื้อไม่เหลือเลย
ทำตามอย่างพระจิตฤทธิรุด
ซึ่งสมมุติเรื่องราวกล่าวเฉลย
ก็จะพ้นทุกข์ภัยใจเสบย
ได้เสวยสุขชื่นทุกคืนวัน
6 กรกฎาคม 2549 15:58 น.
ดอกบัว
คุ้นเคย แม้มิเคยพานพบ
เป็นความรู้สึกผูกพัน
ของคนที่ฝันถึงสิ่งเดียวกัน
อบอุ่นแม้มิเคยทักท้าย
มีเพียงสายใยทางตัวอักษร
ที่ถ่ายทอดมาให้
ห่วงใย อาทรเสมอ
ยามเธอบอกเล่าเรื่องราว
รานร้าวในชีวิตให้ฟัง
มีเพียงกำลังใจ
ที่ต่างมีให้กันและกัน
มากมาย มากมายเสมอ เพื่อนเอย
หน้าส่วนตัว
1460
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
