30 พฤษภาคม 2549 13:15 น.
ดอกบัว
เธอจากจร หมอนหมิ่นถิ่นกำเนิด
สุดประเสริฐ รับใช้พรมแดนสยาม
จากพ่อแม่ พี่น้องและนงคราญ
ไปต่อต้าน ไพรมารของแผ่นดิน
เธอปฏิบัติ หน้าที่รักษาชาติ
ใจองอาจ หาญกล้าเป็นอาจิณ
ช่วยเหลือชน ทุกเผ่าไม่ถวิล
จิตยึดถือ หน้าที่ช่วยเหลือกัน
บางครั้งนอน กลางดินกินใบไม้
ไปทั่วถิ่น เหนื่อยกายยอมฝ่าฟัน
ให้ประเทศ เขตไทยพ้นภัยพาล
ใจยึดมั่น ปกป้องเขตแดนไทย
เราแนวหลัง คำนึงถึงดวงจิต
ยังเพ้งพิศ ส่งใจเฝ้าห่วงใย
จงแคล้วคลาด ปราศจากปลอดภัยพาล
พร้อมก้มกราบ พื้นดินช่วยคุ้มครอง
26 พฤษภาคม 2549 15:30 น.
ดอกบัว
ไม่ต้องส่งสายตาหมางเมิน
ไม่ต้องทำเป็นเดินหลบหน้า
ไม่ต้องแสดงท่าทีเฉยชา
และ ไม่ต้องแกล้งมาพูดจาให้เจ็บใจ
เพราะ ฉันไม่แคร์เธออยู่แล้ว
ไม่ต้องส่งแวว ว่ามีใครใหม่
อยากจะไปใช่ไหม ก็เชิญไป
ฉันไม่ขอรั้งใจที่หลอกลวง
17 พฤษภาคม 2549 16:44 น.
ดอกบัว
ความจริงใจ ที่มอบให้ โดนทำร้าย
ก็แค่หมาย ให้ความรัก ที่ภักดี
กับไม่เห็น ในคุณค่า ไม่ปรานี
แต่ยังมี ความจริงให้ ไม่ทุกข์ทน
ความสุขมีมากเพียงไรขึ้นอยู่กับว่า
มีความทุกข์มาเปรียบเทียบมากแค่ไหน
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตใดใด ล้วนแล้วแต่มีคุณค่า
ไม่ว่าจะเป็นชีวิตที่ตัวใหญ่เท่าช้าง
หรือ ชีวิตที่ตัวเล็กเท่าแล็คโตบาซีลัส
ก็คือ หนึ่งชีวิตเท่าเทียมกัน
ล้วน มีคุณค่าต่อการดำรงอยู่ไม่ต่างกัน
อุปสรรค เป็นได้ทั้งบันได ให้ก้าวขึ้นไป
หรือ เป็น ภูผาที่ ขวางกั้น ขึ้นอยู่กับว่าจะมองมุมไหน
ใครชอบ ใครชัง ช่างเถิด ใครเชิด ใครแช่ง
ช่างเขา ใครเบื่อ ใครบ่น ทนเอา ใจเรา ร่มเย็น เป็นพอ
9 พฤษภาคม 2549 15:41 น.
ดอกบัว
เป็นมนุษย์ เป็นได้ เพราะใจสูง
เหมือน หนึ่งยูง มีดี ที่แววขน
ถ้าใจต่ำ เป็นได้ แต่เพียงคน
ย่อมเสียที ที่ตน ได้เกิดมา
ใจสอาด ใจสว่าง ใจสงบ
ถ้ามีครบ ควรเรียก มนุสสา
เพราะทำถูก พูดถูก ทุกเวลา
เปรมปรีดา คืนวัน สุขสันติ์จริง
ใจสกปรก มืดมัว และร้อนเร่า
ใครมีเข้า ควรเรียก ว่าผีสิง
เพราะพูดผิด ทำผิด จิตประวิง
แต่ในสิ่ง นำตัว กลั้วอบาย
คิดดูเถิด ถ้าใคร ไม่อยากตก
จงรีบยก ใจตน รีบขวนขวาย
ให้ใจสูง เสียได้ ก่อนตัวตาย
ก็สมหมาย ที่เกิดมา อย่าเชือน เอยฯ
ศาสนานี้ เขามิได้มีไว้สอนคนดี
แต่ มีเอาไว้มุ่งสอนคนที่เพียรพยายามจะทำดีให้เป็นผู้ดี
และ ส่งเสริมคนดีให้ดียิ่งยิ่งขึ้นไป
3 พฤษภาคม 2549 14:30 น.
ดอกบัว
ทุกชีวิต เกิดมา บนโลกกว้าง
ต่างอ้างว้าง ค้นหา ความสดใส
กอบโกยเอา ความจริง ที่หวังไว้
แต่ไม่ได้ เหลียวมอง สิ่งรอบตัว
จงละวาง อย่าคิด จิตอกุศล
กับความคิด ของจิตตน จงรู้ยั่ง
อย่ามองเห็น เช่นผู้อื่น แล้วคิดชัง
จงมองตัว ของตัว เป็นที่ตั้ง
แล้วจะเห็น ความจริง สิ่งเอยอ้าง
ว่าทุกอย่าง ก็เป็นเช่น คำประพันธ์
คนเรานั้น ย่อมมี ศักดิ์ศรีอยู่
อย่าลบหลู่ เดียดฉันท์ กันมากหลาย
จิตหนักแน่น มั่นคง ไม่หวั่นไหว
กระทำกิจ การใด เสร็จสมหมาย
สมาธิ คู่ปัญญา พาใจกาย
ช่วยตัวได้ รอดพ้น ผลกรรม
หน้าส่วนตัว
3144
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
