10 เมษายน 2549 15:54 น.
ดอกบัว
เก็บความรักเอาไว้
ซุกซ่อนหัวใจไว้อย่างดี
สำหรับ....เธอคนนี้
คนดี...ที่แสนรัก
แม้ห่างไกลเพียงใด
สายลมหอบใจไปพิงพัก
คิดถึงสุดจะห้ามหัก
อยากบอกรัก..ทุกวันคืน
7 เมษายน 2549 12:32 น.
ดอกบัว
หัวใจว่างเปล่า
ไม่มีใครให้นึกถึง
แต่ลึกลึกเหมือนรอใครคนหนึ่ง
ซึ่งหัวใจก็ไม่รู้ได้
ได้แต่แอบหวังนิดนิด
คงไม่ผิดไช่ไหม
ที่คิดฝันจะรอใคร
อยู่ที่ขอบฟ้าไกล หรือที่ไหนกัน
หัวใจบอกว่า
เราและเขาคนนั้น
มีกระแสความผูกพัน
รอคอยกันและกัน ทุกวันคืน
5 เมษายน 2549 19:50 น.
ดอกบัว
หนึ่งชีวิต คิดดูให้รู้แน่
หนึ่งชีวิต อย่าผันแปรเปลี่ยนความฝัน
หนึ่งชีวิต คิดดูให้รู้วัน
ความแปรผัน เปลี่ยนไปทุกนาที
อันชีวิต มนุษย์ ดุจความฝัน
สารพัน ศฤงคาร เงินมากมี
รูปรสกลิ่น ทอนสติ สมปดี
จะอัปปรีย์ เพราะโลภหลง จงละเลย
3 เมษายน 2549 18:15 น.
ดอกบัว
ต้น...ไม่รู้-ไม่ชี้ นี่เอาเปลือก
ต้น.ชั่งหัวมัน นั้นเลือก เอาแก่นแข็ง
อย่างนั้นเอง เอาแต่ราก ฤทธิ์มันแรง
ไม่มีเรา ของเรา แสวง เอาแต่ใบ
ไม่น่าเอา น่าเป็น เฟ้นเอาดอก
ตายก่อนตาย เลือกออก ลูกใหญ่ๆ
หกอย่างนี้ อย่างละชั่ง ตั้งเกณฑ์ไว้
ดับไม่เหลือ สิ่งสุดท้าย ใช้เมล็ดมัน
หนักหกชั่ง เท่ากับ ยาทั้งหลาย
เคล้ากันไป เสกคาถา ที่อาถรรพ์
"สพุเพ ธมุมา นาลํ อภินิเวสาย" อัน
เป็นธรรมชั้น หฤทัย ในพุทธนาม
จัดลงหม้อ ใส่น้ำ พอท่วมยา
เคี่ยวไฟกล้า เหลือได้ หนึ่งในสาม
หนึ่งช้อนชา สามเวลา พยายาม
กินเพื่อความ หมดสรรพโรค เป็นโลกอุดรฯ