31 สิงหาคม 2550 18:52 น.

ฝึกหัดเขียน

ดอกบัว

ฝึกหัดเขียนเรียนกลอนอักษรสาสน์
เขียนตำนานรักร้าวคาววิสัย
ลำนำหลากร้อยเรื่องความในใจ
ทั้งสุขสมร้องให้นัยจินตนา

ในความจริงชีวิตยังสดชื่น
ยิ้มระรื่นชื่นสุขมากหนักหนา
รักสองเราเข้าใจแนบกายา
ทั้งมั่นคงล้ำค่าเกินบรรยาย

ลำนำกลอนอกหักความรักร้าว
เป็นแค่นำลำเนาเข้าขยาย
ฝึกหักคำร้อยถักหลากสไตล์
ให้ดูคล้ายทุกตรมขมอุรา

จะหัดเขียนเรียนกานท์หมั่นฝึกฝน
เรียงลำนำคำคนให้มีค่า
สานเรื่องราวรอบข้างตามศรัทธา
ปรารถนาให้อ่านดูสมจริง

สุภาษิตสอนไว้ให้รู้ค่า
เกิดเป็นหญิงอยากหนักให้รู้นิ่ง
อยู่ในกรอบรักตัวอย่าสุงสิง
ความรักจริงพาวิ่งมาหาเรา

ในโลกนี้ทุกข์สุขร่วมผสม
ทั้งทุกข์ตรมสมหวังเข้าลุมเล้า
มีสติตั้งมั่นหมั่นฝึกเอา
ความสดใสแพรวพราวอยู่ไม่ไกล

1053

love

comment

30 สิงหาคม 2550 19:37 น.

ลบรอย

ดอกบัว

ความเหน็บหนาวคราวก่อนย้อนมาซ้ำ
อกยังช้ำความเจ็บยังกลัดหนอง
คราวเมื่อเธอจากไปน้ำตานอง
เจ็บจนต้องนอนซมจมน้ำตา

ทุกทุกครั้งหวนคิดให้อนาถ
โอ้ตัวเราช่างไร้วาสนา
โดนรังแกตรอมตรมในอุรา
เขามองค่ารักเราต่ำเพียงดิน

โปรดเถิดน่ะจากไปอย่าหวนกลับ
ฉันจะซับแผลเก่าให้ศูนย์สิ้น
จะลบเธอออกไปในห้วงจินต์
ไม่ถวิลครวญคร่ำพรำหาเธอ

จะลบรอยจากใจไม่อาทร
กลบภาพเธอหลอกหลอนทำฉันเพ้อ
ต่อแต่นี้ใจฉันไม่มีเธอ
ฝากคำวอนขอเถอะอย่าย้อนคืน

1536

love

comment

19 สิงหาคม 2550 09:18 น.

แสงแห่งชีวิต

ดอกบัว

พระไตรรัตน์คุ้มครองจิตผ่องใส
จดจำไว้ทุกเรื่องในเมืองผี
นรกกะสวรรค์เชื่อมั่นมี
วายชีวีพบทั่วทุกตัวคน

หมั่นสร้างสมคุณธรรมนำชีวิต
หมั่นฝึกจิตให้รับผลกุศล
หมั่นคิดทำสิ่งดีใส่ใจตน
สะสมผลธรรมาพานำชัย

ชีวิตเราทุกวันสั้นหนักหนา
ทุกข์สุขนำพาเข้าอาศัย
จงตั้งใจฝึกหัดทัดทานไป
ก้าวดั้นด้นให้พ้นภัยราวี

ทำความดีให้ตัวอย่ากลัวเกรง
ความฉ่ำชื่นบรรเลงให้สุขี
ปล่อยวางสิ่งบั่นทอนในชีวี
ธรรมชาติส่องทางมีให้เดิน

1799

love

comment

1 กรกฎาคม 2550 09:59 น.

ความแตกต่าง ของธรรมชาติ

ดอกบัว

ความแตกต่าง (ธรรมชาติแห่งพุทธะ)

คลื่นความคิดของคนต่างสรรหา
หวังได้มาความหวานผ่านความหมอง
ตระกรายหมายไขว่คว้าหามาครอง
ผิดทำนองครองธรรมต่างย่ำยี

โปรดเหลียวมองยั้งจิตสะกิดไว้
สิ่งคว้าได้ใครอื่นอาจหมองศรี
จงใคร่ครวญย้ำคิดพิศให้ดี
ยึดตั้งมั่นภักดีไมตรีปรอง

คลื่นความคิดจิตตรงคงตรองพิศ
มาสกิดชิดธรรมกำจัดหมอง
เดินสายกลางหวังวาดเปรมปรีดิ์จอง
เป็นสิ่งดีครอบครองมายึดใจ

คิดสิ่งดีทำดีเป็นศรีศักดิ์
มีคนรักโอบเอื้อให้ผ่องใส
ใช้ชีวิตงามล้ำพรมฤทัย
การณ์ก้าวไกลได้ดีพลีตัวเรา

จงคิดแล้วจะได้ไม่ต้องคิด
เพราะไม่คิด เรื่องคิดจึงมีมากมาย

จงคิดแล้วจะได้ไม่ต้องคิด ถ้าจะมองกันในระดับสติ
ปัญญา ของสามัญสัตว์ คล้ายๆกับจะมีการนำเสนอถึงวิถีทาง
แห่งการดำรงชีวิตที่ต้องผ่านขั้นตอนในการสะสาง ชำระล้าง
และลงมือกระทำรวมทั้งจัดการกับกิจกรรมต่างๆ
ที่รออยู่เบื้องหน้าของชีวิตทุกขณะจิตให้สำเร็จเสร็จสิ้น
และผ่านพ้นไปอย่างไร้เรื่องราว ร่องรอย และไร้ปัญหา
จนอาจลุถึง สภาวะแห่งความโล่งโปร่ง เบาสบายของการหมดภาระ
ต่อกิจกรรมต่างๆ คงอย่างนี้ละมังจึงควรเรียกว่า
จงคิด แล้ว จะได้ไม่ต้องคิด เพราะไม่คิดเรื่องคิดจึงมีมาก

ปฏิเสธสิ่งที่ชังก็ไม่ได้
ยอมรับสิ่งที่ชอบก็คงไม่ใช่
แต่ที่แน่ๆ
จะต้องคลุกคลีอยู่กับ ทั้งสิ่งที่ชอบและของที่ชัง
อย่างยากที่จะหลีกเลี่ยง ในเมื่อเป็นเช่นนี้
ทำไมไม่หาประโยชน์จากสองสิ่งนั้นเล่า

มีคำถามมากมายที่ค้นหาคำตอบ ทำไมมนุษย์ที่เกิดมาบนโลกใบนี้
ที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มๆ ถึงต้องมีการแกร่งแย่งชิงดีกันด้วย
ทำไมถึงไม่รู้จักพอกับสิ่งที่มีอยู่ ทำไมเห็นคนอื่นดีกว่า หรือ เหนือกว่า ทำสิ่งที่ดีกว่าต้องให้ร้าย ทำไมไม่คิดสร้างสิ่งนั้น
ขึ้นมาบ้าง ทั้งๆที่ก็เป็นคนเหนือนกัน สามารถแบ่งปันจุนเจือ
ช่วยเหลือกันได้ กับคำถามมากมายที่ไม่มีคำตอบ

นี่เป็นการชี้แนะสภาพความเป็นจริงของชีวิตและโลก
ที่มนุษย์ต้องดำรงอยู่ท่ามกลางสิ่งที่ตนเองเรียกขานว่าความดี
และ ความเลว ความรักใคร่ และความเกลียดชัง
ภารกิจของผู้ประเสริฐ จึงมิใช่อยู่ที่การเปลี่ยนดำให้เป็นขาวทั้งหมด
หรือเปลี่ยนขาวให้เป็นดำทั้งหมด แต่อยู่ที่การรู้จักเลือกจังหวะ
และโอกาสในการใช้ประโยชน์จากของสองสิ่งที่ตรงกันข้าม
ด้วยการดำรงตนเป็นอิสระเหนือของสองสิ่ง ไม่เช่นนั้นแล้ว
จะถูกดึงดูดและผลักดันโดยของสองสิ่งนั้นเอง
การอยู่เหนือการยอมรับ และ ปฏิเสธ ย่อมบรรลุถึง
ความหลุดพ้นจะสามารถเลือกใช้สรรพสิ่งที่ถูกเรียก
ขานว่าเป็นสิ่ง ที่ดีและเลว ชอบและชัง ขาวและดำ
ได้อย่างเหมาะสมสอดคล้องตามจังหวะแห่งกาลเทศะที่ควรจะเป็น

ผู้โพสต์เองก็ฝึกอย่างหนักกับสภาพเช่นนี้
เพราะก็มีจิตใจรู้ร้อนรู้หนาวเช่นกัน

1509

love

comment

20 พฤษภาคม 2550 09:54 น.