20 มีนาคม 2551 08:46 น.

เพียรจำ

ดอกบัว

ชีพดับวายหายวับจิตดับทุกข์
ชีพคืนปลุกทุกข์หนักจิตสับสน
จิตว่างเปล่าเรื่องราวค้านกับตน
ที่คอยทุกข์เพียงพ้นพึงเพ่งความ

หมั่นเพียรพากย์ฝากคำให้ผ่อนทุกข์
ร่างกายสุขภายในกับวาบหวาม
คงมินานผ่านผันเรื่องร้าวราน
สิ่งใหม่จารวกวนสับสนใจ

จงอย่าเหงาเศร้าใจกระไรหนัก
แบกความรักหนักอกจิตหมองไหม้
เก็บบางสิ่งขวางทิ้งอย่าใส่ใจ
ไขว่คว้าหาสิ่งใหม่เข้านำพา

วันเดือนปียังเปลี่ยนหมุนเวียนผ่าน
ความสราญย้อนกลับชื่นหนักหนา
จงพ้นทุกข์พบสุขในแววตา
ความปรารถนาสมจินต์ที่หวังปอง

				
9 มีนาคม 2551 10:17 น.

ต่างอารมณ์แต่ละบท

ดอกบัว

บทแห่งความซึ้งใจ


จรดปากกาลงศรเว้าวอนถึง
แด่ผู้ซึ่งหมายมาดปรารถนา
ใจดวงนี้ยังมั่นเสมอมา
ตราบทิวา ราตรีจะลี้เลือน

ด้วยไออุ่นแห่งรักสลักจิต
เป็นสุขนิจเช่นนี้หรือมีเหมือน
เสพรสความหวานฉ่ำคอยย้ำเตือน
ยามเคียงเธอพิงพักพำนักใจ

มิตรภาพซาบซึ้งยังตรึงมั่น
แนบสัมพันธ์ วันเดือนไม่เคลื่อนไข
รอยอารมณ์อิ่มเอมเกษมใจ
ดั่งดอกไม้เบ่งบานอยู่นานวัน

ดั่งสายลมล่องพลิ้วสู่ริ้วคลื่น
คอยหยิบยื่นความสุขเกษมสันต์
ดั่งฝนพรมพสุธาล้างจาบัลย์
ดั่งความฝันแสนสวยด้วยไมตรี

ถึงคืนวันหลบเลื่อนลับเคลื่อนหาย
แต่ทรวงในแน่วแน่มิหน่ายหนี
ขอเพียงแต่เธอมอบตอบไมตรี
ดวงฤดีสุขสาส์นนิรันดร์กาล




บทสัมผัสแห่งความรู้สึก

ก็ไม่รู้จะบอกอะไรเธอได้
ความรู้สึกมากมายในใจนี้
ค่าแห่งความชื่นชมและยินดี
มันมากมีเกินเก็บกักไว้ในหัวใจ

                คงบอกไม่ได้ถึงส่วนลึก
                    ว่ารู้สึกลึกลึก นั้นแค่ไหน
                     เพียงแต่รู้ว่าหมดใจ
                   ลึกซึ้งกว่าใครที่ผ่านมา

ก็ขอเก็บเอาไว้ในใจ
ว่ารู้สึกมากมายมิไขว่คว้า
มิร้องขอให้เธอนั้นหันมา
มิปรารถนาขอเธอมาปรานี




บทกระซิบแผ่ว

ฝากความฝัน
ไว้ในสายลมกรุ่น
ในแสงแดดละมุน
ในปุ่ยนุ่นที่ลอย  เคว้งคว้าง

ฝากความรัก
ไว้ตรงริมทาง
ไว้ในความเวิ้งว้าง
ไว้ตรงที่ว่างของหัวใจ

ฝากความสุข
ให้เธอเก็บไว้
ความรู้สึกดีดี ที่มีได้
มอบให้เธอไปผู้เดียว



>บทอารมณ์เศร้า

ดวงตานี้เศร้านักยากเก็บซ่อน
มันสะท้อนภายในความขมขื่น
อกระทมตรมตรอมทั้งกล่ำกลืน
ทนฝืนยืนยิ้มสู้อย่างเดียวดาย

ความกำพร้ายากนักจะลบเลือน
ความรู้สึกดูเหมือนมิห่างหาย
ความเจ็บช้ำสุดทนจะยืดกาย
ความเบื่อหน่ายครอบครองลำพองแทน

ทุกสิ่งอย่างดูเหมือนโหมกระหน่ำ
คิดแล้วช้ำชีวิตช่างยากแสน
อีกเมื่อไรจะสิ้นจากดินแดน
ใจนี้แสนระกำช้ำอุรา

อยู่ก็เบื่อจะไปก็กลัวบาป
เหมือนโดนสาปยิ่งคิดให้อ่อนล้า
อีกเมื่อไรจะได้หลับนิทรา
ไม่ตื่นมารับรู้จิตจาบัลย์ 


การจินตนาการแห่งความคิดความฝัน
สร้างสรรค์สิ่งที่ดีมาแบ่งปัน
ร่วมฝันร่วมใฝ่ตามใจปรารถนา
กับอักษราที่มีคุณค่าภาษาไทยที่งดงาม

ความรักที่แท้จริงของหญิงชาย
ความรักคือการรักจิตวิญญาณของกันและกัน
สื่อสัมผัสซึ้งกันและกันเรียนรู้ความเข้าใจให้เป็นหนึ่ง
เมื่อใดที่เราสามารถเรียนรู้ภาพในจิตใจของอีกฝ่ายหนึ่งได้
คงไม่มีการผิดหวังเกิดขึ้นเป็นแน่

สังคมแห่งการอยู่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม
มีการแบ่งแยกแตกต่างกันออกไป

โลกนี้อยู่มาได้ด้วยสองสิ่งเป็นคู่กันเสมอ
การเกิดกับการตาย     การสร้างกับการทำลาย
ฟ้ากับดิน             ไฟกับน้ำ
และหญิงกับชาย
แล้วความรักและการเข้าใจคืออะไรกันแน่บนโลกใบนี้




วันอาทิตย์
9 มี.ค.2551
ดอกบัว
				
1 มีนาคม 2551 11:14 น.

ฝากบุหงาเคียงใจ

ดอกบัว

ร้อยบุหงามาคล้องปองรับขวัญ
สายสัมพันธ์ร้อยผูกปลูกความฝัน
ความรู้สึกส่งมอบกอบผูกพัน
จากข้างในใจนั้นยังฝันเคียง

ถักทอรักฝากลมมาห่มถึง
ยังลึกซึ้งสายใยมิหลบเลี่ยง
มาเคลียคลอออดอ้อนเว้าวอนเสียง
ฝากลมเพียงพัดพลิ้วริ้วบอกที

ให้อยู่ดีมีสุขทุกสถาน
จงวารผ่านพรมพริ้มให้สุขขี
ให้มีสุขพ้นทุกข์ที่มากมี
ขอพี่นี้สบโชคชัยไร้โศกศัลย์

ขอบุหงาช่อสวยช่วยปลุกปลอบ
มาส่งมอบด้วยใจมิไหวหวั่น
ความผูกพันแน่นหนักรักนิรันดร์
ยังคงมั่นมิเปลี่ยนคู่เคียงใจ
				
28 กุมภาพันธ์ 2551 07:21 น.

เธอคือกำลังใจ

ดอกบัว

อยากหยิบดาวบนฟ้ามาก่อฝัน
หยิบดวงจันทร์ส่องทางสว่างใส
หยิบก้อนเมฆมาปั้นรูปหัวใจ
แล้วยื่นให้กับพี่ไว้ดูแล

แต่ความคิดลิขิตได้แค่ฝัน
แค่ส่งใจฝากจันทร์มิยอมแพ้
จงเหลียวมองใจจริงมิผันแปร
โปรดชะแง้คำซึ้งรำพึงมา

ในบางครั้งอ่อนแอใจแพ้พ่าย
เลือกทางง่ายชีวิตโง่หนักหนา
หลงลืมคำธรรมะพระสอนมา
อายระอาปัญญานี้เสียจริง

จดทุกคำพี่เอ่ยให้วางปล่อย
ทีละน้อยละนิดให้จิตนิ่ง
ปลดอัตตาเบาตัวมิประวิง
ทุกทุกสิ่งมลายหายตรอมตรม

พี่ของน้องคำนี้มากมายหนัก
ทั้งไออุ่นล้อมรักละขื่นขม
แค่ประโลมรวมใจได้ชื่นชม
ก็สุขสมละมุนอาบละไม

ชีวิตนี้เลิกตรมจมความทุกข์
ให้เป็นตามพรหมท่านลิขิตไว้
สานคุณธรรมก่อเกื้อสร้างสมไป
เมื่อจิตถึงสุดท้ายคงไปดี
				
5 กุมภาพันธ์ 2551 08:06 น.

ตามรอย

ดอกบัว

ปฏิทินใบสุดท้ายปลายปีสิ้น
วันเดือนปีบินเร็วติดปีกหนี
สุดเหนี่ยวรั้งถ่วงเวลาแม้นาที
ผ่านเดี๋ยวปีเดี๋ยวปีที่พ้นไป

สิบสองเดือนเตือนจิตใครคิดบ้าง
ว่าเราสร้างกุศลไว้แค่ไหน
อย่าคิดบวกหวังผลเก็งกำไร
กอบโกยไว้โลภหลงคงไม่ดี

สมัยนี้โรคภัยก็มากล้น
ศีลธรรมป่นจรรยาพาหลบหนี
โลกนี้เล่าค่อยลดหมดไมตรี
คุณความดีถดถอยดูกร่อยลง

ยิ่งเจริญวัตถุบรรลุผล
ให้จิตคนเสื่อมซาอานิสงส์
เห็นแก่ได้ทำร้ายชนชาติตน
สิ่งประสงค์เข้าสิงเหนือสิ่งใด

มีศีลธรรมงามเด่นเน้นความรู้
หมั่นฝนใจสั่งสมมิไถล
จงมากมีกตัญญูคุณชาติไทย
พาหทัยพ้นโศกพบมงคล

การทำดีถูกดีย่อมมีค่า
ถูกเวลาบุคคลสนองผล
ใคร่ครวญนิดพิจารณาทั้งอดทน
ย่อมหลุดพ้นเภทภัยไปได้ดี




5 ก.พ 2551
ดอกบัว				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดอกบัว
Lovings  ดอกบัว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดอกบัว
Lovings  ดอกบัว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดอกบัว
Lovings  ดอกบัว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงดอกบัว