ลำพัง - เดียวดาย

ดอกดาว

ท่ามกลางคนเหงา - เธอเหงาไหม
แวดล้อมคนกลุ่มใหญ่ - เธอเหน็บหนาว
กับเรื่องเล่าฟุ้งซ่าน - ผ่านเรื่องราว
ขานกล่าวชีวิต - ผิดแผกใจ

คือ ...
ความเดียวดาย ... ของผู้คน
คล้ายสุขล้นทดแทน
เพื่อชดเชยสิ่งฝันใฝ่
เหงาหรือเปล่า? 
กับเรื่องราวความเป็นไป
ที่ใครใครเล่าขาน ... 
การเป็น "ตัวตน"

ฉาบกับชีวิต อันสวยผาด
เด่นผงาดกลางฟ้า เวหาหน
รอยยิ้ม - เปื้อนจริต แต่งแต้มปลอมปน
ละลายล้นแหลกเหลว เปลวราคี

หันมาถามฉันหรือ - เหงาไหม
ลำพัง เพียงใจ เปรมปรี่
หลั่งไหล ถ้อยรส บทกวี
ตามวัตถุดิบที่มี ... แหล่งของใจ

ไม่มีคนเคียงข้างมากมายนัก
แต่รู้จักรักลึกซึ้งซึ่งอ่อนไหว
เงียบงัน ... 
แต่มีคนหลากหลายความเป็นไป
เปิดสิ่งใหม่ใหม่ 
ให้เรียนรู้ทุกเส้นทาง

มิได้ต้องแตะตาน่าสนใจ
โหยหาอันใดเล่าหนอ ... 
เพียงพอจะเสกสร้าง
มิมีจริต ปรุงคิด ตกแต่งอำพราง
ให้แตกต่าง ผิดแผก จากเคยเป็น

เป็นธรรมชาติ - ธรรมดา
เหมือนกับว่า 
โดดเดี่ยว เปล่าเปลี่ยวสุดเข็ญ
แต่เป็นจุดมุ่งหมาย
ของเส้นทางเพียงลำพัง
หวังความร่มเย็น
สะอาดปราศเน่าเหม็นคลุกราคี

เดียวดาย - ลำพัง
จุดหวังช่างต่างกัน ...
ต่างศักดิ์ศรี
เธอเด่นล้ำราวค่าดาว
พราวตามี
ฉันสงบเพียงพอดี
จะมิคว้าสิ่งใด

สุขฉัน กับ สุขของเธอ
เป็นจุดหมายต่างกันเสมอ ... 
ที่เลือกได้
ขอฉันเดินทางห่างการดิ้นรน
คว้าอะไร อะไร
เธอจะมีมากเพียงไหน ...
แล้วแต่ใจของเธอ

ท่ามกลางคนเหงา - เธอเหงาไหม
เธออาจตอบว่า ไม่ ... ยังดีอยู่เสมอ
มีคุณค่าต่อสายตาสังคม
สะสมอารมณ์ปรนเปรอ
สิ่งต่างๆ บำรุงบำเรอ
แสนสุขล้นในใจ

ถามฉันหรือว่า - เหงาหรือเปล่า
ฉันก็ตอบแบบเก่าเก่าว่า ไม่
ชีวิตดำเนินเรียบง่าย 
งดงามตามทางไป
ตามแต่ฟ้าจะขีดไว้ ...
อย่างเพียงพอดี.