16 ธันวาคม 2554 08:27 น.
ดวงจันทร์
แม้งานยุ่ง เพียงใด ใจยังคิด
ยังตามติด รักเผย เชยขื่นขม
ใช่หวังผิด แล้วคิดยอม ที่ตรอมตรม
เพียงเพราะรัก จึงเพาะบ่ม คำคมคาย
มีความรัก เป็นแรงผลัก ถักความฝัน
มีเธอนั้น เร้นงาม ในความหมาย
มีความผิด หวังเผื่อ ไว้เจือปลาย
มีลมหาย ใจเพื่อ ไว้เจือเธอ
เพราะเธอคือ สิ่งปอง ของชีวิต
ฉันจึงขอ เพียงสิทธิ ชิดเสนอ
ขอเพียงสิทธิ คิดคำ นำปรนเปรอ
สนองตอบ ว่าชอบเธอ เสนอคอย
แม้เวลา ผ่านผัน คืนวันเปลี่ยน
ยังจะร้อย สร้อยเพียร เขียนสักหน่อย
หว่านคำหวาน ตาลยังเจือ เผื่อใจคอย
รักไม่ถอย ลงสักนิด เคยชิดใจ
แม้งานยุ่ง เพียงใด ใจยังชื่น
หอมระรื่น อบอวล ครวญกลิ่นไหว
เพียงเพราะรัก คือคำตอบ ที่ชอบใจ
แม้เธอไม่ เคยตอบ ว่าชอบเลย
16 ธันวาคม 2554 08:21 น.
ดวงจันทร์
ขอฝากดาว ทอแสง แรงแห่งรัก
สายลมถัก รักถ้อย ด้อยเสนอ
เมื่อวันวาน ขานตอบ ฉันชอบเธอ
แต่ว่ารัก ไม่ยักเจอ ที่เผลอใจ
ขอเป็นแค่ คนรู้จัก ประจักษ์จิต
ยังไม่คิด ว่าใจนี้ จะมีให้
จึงต้องเฝ้า เจียมตัว และหัวใจ
จึงต้องฝัน แลใฝ่ ไปพลางพลาง
จึงฝากดาว แซมฟ้า เวลาดึก
ขอให้นึก ถึงจันทร์ วันฝันค้าง
ฝากส่งรัก อย่าให้เหมือน ที่เลือนราง
ส่องกระจ่าง ไปถึง อีกหนึ่งใจ
ขอบคุณดาว พราวฟ้า เวลาดึก
ซ่อนรู้สึก ลึกลึก นึกอ่อนไหว
ขอบคุณเธอ ที่ฉันเจอ จนเผลอใจ
เผลอขานไข ถ้อยความใน จากใจจริง
15 ธันวาคม 2554 08:43 น.
ดวงจันทร์
เก็บความคิดในใจมาใส่สร้อย
เก็บเรียงร้อยถ้อยคำมาพร่ำถึง
เก็บทุกถ้อยทุกความตามคะนึง
เก็บคำหนึ่งซึ่งอยากบอกออกจากใจ
เก็บสัมผัสในใจที่ไหวหวาด
เก็บความขลาดมาเกลาเอาสิ่งใหม่
เก็บก่อความกล้าหาญบนลานใจ
เก็บก่อร้อยสร้อยมาลัยมาให้เธอ
เก็บเม็ด(เมล็ด)นุ่นมาไว้ใส่ขวดแก้ว
เก็บรักแววซ่อนใส่ไว้เสนอ
เก็บเมล็ดพันธุ์แห่งรักมาทักเธอ
หวังจริงจริงว่านะเออใช่เผลอใจ
เก็บปุยนุ่นอุ่นอ่อนมาซ้อนทับ
เพื่อรองรับใจอ่อนอ่อนนอนหวั่นไหว
อยากให้รักเกิดกับนุ่นไว้อุ่นใจ
เก็บดอกนุ่นร้อยดวงใจมาให้เธอ
14 ธันวาคม 2554 11:59 น.
ดวงจันทร์
เฝ้ามองแอบ แนบใจ ไว้ใกล้ขวัญ
เพียงเท่านั้น ที่ยัง ประทังได้
กว่าชีวิต ปลิดคม ลมหายใจ
เพียงฝันใฝ่ ไปวันวัน เท่าฉันมี
รู้ว่าไม่ มีใจ จะใคร่ชิด
รู้ว่าไม่ มีสิทธิ ความคิดนี้
รู้ว่าไม่ ซาบซึ้ง ตรึงฤดี
รู้ว่าไม่ ใช่ที่ จะมีทาง
รู้ว่ารัก แพ้พ่าย ไม่คลายคิด
เพราะชีวิต ยอมอุทิศ สิทธิเคียงข้าง
แม้ไม่ใช่ ที่หนึ่ง ซึ่งตรงกลาง
ขอแค่อยู่ ระหว่าง ทางชีวิต
อยู่เพื่อรัก เพียงเธอ เสมอเสมือน
จะไม่แช ไม่เชือน คอยเตือนจิต
เธอคือลม หายใจ ใจหมายชิด
แม้ต้องจบ ชีวิต ไม่คิดลืม
6 ธันวาคม 2554 19:36 น.
ดวงจันทร์
ธรรมดาสาธุชนระคนโลก
สุขกับโศกเวียนวับเดี๋ยวกลับหาย
สนุกสนานเศร้าซ่อนห่อนร้าวราย
ประหนึ่งตึงแล้วจึงคลายกายหย่อนยาน
ธรรมดาสาธุชนระคนโลก
วิปโยคโศกศัลย์แม้วันหวาน
นับเนื่องจากชีพนั้นก่อทรมาน
มิอาจทานสุขทุกข์นั้นทันนาที
ธรรมดาสาธุชนระคนโลก
บริโภค รูป รส แฝง แสง กลิ่น สี
กิเลศก่อเกลือกกลั้วมั่วราคี
กิเลศมีอยู่กับตนไม่พ้นภัย
ธรรมดาสาธุชนระคนโลก
อุปโลกตัวตนพ้นวิสัย
นึกว่ามีจึงยังอยู่ไม่รู้ภัย
กว่ารู้ไม่มีอะไรเมื่อใกล้วัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดวงจันทร์
หน้าส่วนตัว
1517
