17 เมษายน 2546 06:59 น.
ณัฑกาล
ดวงดาวบนท้องฟ้าดูแสนเศร้า
เหมือนกับใจเหงา เหงา ดวงนี้
ก้อนเมฆเคลื่อนทับดวงดาวทุกที
เหมือนเปลวควันล่องลอย
...พาเธอหนีไปแสนไกล...
จากไปแล้วใช้ไหมที่รักของฉัน
ไปสู่ดวงตะวันบนฟ้าใส
ไปสู่วิถีที่วิญญาณควรจะไป
ไปจากฉันแสนไกลชั่วนิรันดร
8 เมษายน 2546 06:50 น.
ณัฑกาล
บ่อยครั้งที่คิดถึง
เพราะผูกพันลึกซึ้งกว่าใครคนไหน
ไม่อาจไปหาจึงปรารถนาแค่ส่งใจ
หวังว่าเธอรับรู้ได้ในความห่วงหา
หนึ่งคนอยู่ห่างไกล
กลัวหัวใจจะหายไปกับคนใกล้กว่า
กลัวเมือพบกันจะเห็นความไหวหวั่นในแววตา
กลัวเธอจะลืมว่า..........
.....ที่อีกฝั่งฟ้ามีคนห่วงหาห่วงใย
ฝากความคิดถึงที่มากล้น
จากหนึ่งคนที่กำลังร้อนรน....และร้าวไหว
ถึง..หนึ่งคนช่วยย้ำเพื่อความมั่นใจ
ตัวเลขระยะทางจะมากแค่ไหน
เธอจะไม่ปันใจ และ เปลี่ยนแปลง
30 มีนาคม 2546 08:31 น.
ณัฑกาล
อย่าเชื่อว่าฉันลืมเธอได้จริง
อย่าเชื่อในสิ่งที่ฉันเคยพูดไว้
อย่าเชื่อคำพูดผู้หญิงขี้น้องใจ
ที่ตัดพ้อบอกให้เธอไปจากกัน
ก็แค่ผู้หญิงปากไม่รักดี
แต่ใจที่มีไม่ร้ายอะไรอย่างนั้น
ไม่เคยคิดตัดขาดสัมพันธ์
ขอเธออย่าเชื่อฉัน.....
......กับคำที่เคยพูดออกมา
จะลืมว่า...เคยจะลืมเธอ
จะลืมว่าเคยไม่ไปเจอไปเห็นหน้า
จะลืมความน้อยใจเรื่องที่ผ่านมา
จะจำไว้แค่ว่า.....อย่าโกหกตัวเอง
รู้แล้วการไม่มีเธอมันทรมาน
ทนเจ็บนาน-นานฉันทำใจไม่เก่ง
จะไปขอคืนดีด้วยตัวเอง
เอาตัวเธอมาดับความวังเวง....
......ให้ใจที่ไม่เคยลืมเธอ
21 มีนาคม 2546 08:01 น.
ณัฑกาล
ก่อนไป.......เธอบอกฉันให้รักตัวเอง
แล้วเธอก็รีบเร่งไปกับเขา
กับคำพูดครั้งนั้นรู้ไหมมันเจ็บไม่เบา
เธอทิ้งฉันคนเก่าไปกับเขาอย่างง่ายดาย
ตอนนี้.......เธอจะกลับมา
แล้วให้ฉันลืมเรื่องไร้สาระ...
ที่เธอเคยพูดไว้
ในวันที่ฉันรักตัวเองแล้ว...จะให้เปลี่ยนใจทำไม
แค่เขาจากไป......
...เธอก็รักตัวเองได้...
ไม่เห็นยากเลย
20 มีนาคม 2546 13:36 น.
ณัฑกาล
รักเธอที่เธอเป็นเธอ
รักเสมอแม้ไม่ได้เห็นหน้า
รักเธอทุก ๆ กาลเวลา
รักเธอยิ่งกว่า F4
รักเธอเท่าไหนเหรอ
รักเท่าท่อ พี วี ซี คงไม่ไหว
รักเธอเท่าเม็ดกํวยจี๊คงไม่ดีไป
รักเท่าฟ้าเพียงพอไหมคนดี
รักที่ฉันให้เธอ
รักนั้นจะนานเท่าไหร่
รักก็จะรักตลอดไป
รักจนกว่าจะมีใครทิ้งกัน
รักเธอก็คือรัก
รักเธอปักใจดวงนี้
รักเธอและพร้อมยอมพลี
รักกว่า D2B หลายเท่าตัว
หน้าส่วนตัว
1007
