16 กรกฎาคม 2552 22:45 น.
ณัฐ ทองพูน
เรื่องเขาเรารู้น่าแปลก
จำแนกแจกแจงแจกจ่าย
ด้วยคำด้วยปากด้วยน้ำลาย
เหมือนกลายเป็นเขาเสียเอง
เรื่องเขาเรารู้วิเศษนัก
ทึกทักเอาเองโครตเจ๋ง
คนดีเราเปลี่ยนเป็นนักเลง
ครื้นเครงตามคำขี้ปากเรา
เรื่องเขาเรารู้เราถนัด
ถึงเห็นไม่ชัดก็ว่าเขา
จึงเริ่มกระทำชำเรา
ว่าเอาตัวเขาต่างต่างนานา
เรื่องเขาเรารู้แทบทั้งหมด
ประชดประชันช่างสันหา
ว่าร้ายก่ายก้าวจนถึงบิดา
ช่างน่าพิศวงงงงวย
16 กรกฎาคม 2552 22:18 น.
ณัฐ ทองพูน
"ความฝันลมลมแล้งแล้ง"
เหือดแห้งรอคอยความช้ำ
วันเวลาทำหน้าที่เพียงตอกย้ำ
เจ็บซ้ำซ้ำเติมไม่เสื่อมคลาย
ตัวข้าเป็นแค่ดั่งเศษเสี้ยว
ของใจคนเคี้ยวคดลดเลี้ยวไม่ขาดหาย
แต่เศษเสี้ยวอย่างข้ายังไม่ตาย
ยังไม่วายมี"ความฝันลมลมแล้งแล้ง"
16 กรกฎาคม 2552 22:13 น.
ณัฐ ทองพูน
อยู่ในกรอบในกฎในเกณฑ์
ไม่เคยเจนจัดโลกที่กว้างใหญ่
ใครใครมองคุณช่างดีกว่าใคร
แต่ไฉนจึงยอมทิ้งตัวตน
ผู้ใหญ่เฒ่าต้องการให้ติดกรอบ
ไม่ให้ลอบออกไปเจอฟ้าฝน
แต่รู้ไหมดีชั่วอยู่ที่คน
ติดกรอบจนไม่รู้จักประสบการณ์
นึกถึงนกที่ติดอยู่ในกรง
มีคนส่งน้ำท่าอาหารหวาน
ไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าแต่สาบาน
กูต้องการอยู่ข้างนอกมากกว่ากรง!
หน้าส่วนตัว
768
